Chorał a bydło rogate – próba studium

Na początek króciutki powrót w klimaty dzieciństwa. Pamiętacie jak robi krówka? Krówka robi: "Muuuu". A wy wiecie jak trudno zaśpiewać "brzęczące" w rezonatorach w głowie "muuu"? Vigilantes wiedzą. 

Testowaliśmy ten poziom trudności w trakcie rozśpiewki. Jeśli ktoś na próbował podsłuchiwać, z pewnością był pewien, że sala prób, czyli "Albert"nie ma klamek od wewnątrz. Najpierw było syczenie, potem parskanie (czyli odgłos paszczowy konia), potem skakaliśmy, warczeliśmy a potem była metoda "na papieża", czyli odgłos lecących bombowców B16. Na koniec była rzeczona krówka: niski dźwięk na początek i średniowysokie, brzęczące w nosie i zatokach "muuuu". W każdym razei było wesoło, ale to dobrze, bo śmiech tez rozluźnia ten cudowny instrument, jakim jest ludzkie ciało.

Na rozluźnione gardła i przepony rzuciliśmy Introit mszy wotywnej o św. Dominiku a następnie responsorium. Introit zostal prześpiewany we wszelkie możliwe strony, łącznie z odkryciem w jego trzewiach początku znajomej i bliskiej wszystkim Polakom melodii "Sto lat" (w tekście tam wypada akurat "stola"). Toast akurat był na miejscu, gdyż mieliśmy kolejkę. To znaczy śpiewalismy introit po kolei a pod koniec o. Grzegorza zeszło na bardzo miłe wspomnienia o gruzińskim wieczerzaniu. Przeczuwam, że następne spotkanie nieformalne scholi odbędzie sie w "Chaczapuri"... Zaszalejemy, ze śpiewaniem gruzińskich toastów włącznie!

Próbę skończyliśmy rozczytaniem sekwencji o św. Dominiku. Lekka, radosna, do śpiewania zapowiada się ciekawie, choć jej centralna część jest niewątpliwie wysoko napisana. Zresztą to właśnie w niej pojawiły się bliżej niezidentyfikowane bemole. Bemole jak byki tam, gdzie bemoli być nie powinno. 

Najwyraźniej, jak to bydło, weszły w szkodę.

Za tydzień szlifowania sekwencji ciąg dalszy - zapraszamy!