I Prefacja o Apostołach / Prefacja o Apostołach

Mszał Pawła VI, I Prefacja o Apostołach

Oficjalny polski przekład:

Ty bowiem, wiekuisty Pasterzu, nie opuszczasz swojej owczarni, lecz przez świętych Apostołów otaczasz ją nieustanną opieką, aby kierowali nią ci zwierzchnicy, którym jako namiestnikom swojego Syna zleciłeś władzę pasterską.

Oryginał łaciński:

Qui gregem tuum, Pastor aeterne, non deseris, sed per beatos Apostolos continua protectione custodis, ut iisdem rectoribus gubernetur, quos Filii tui vicarios eidem contulisti praeesse pastores.

Pochodzenie:

Jest to lekko zmodyfikowana wersja Prefacji o Apostołach z Mszału Piusa V, o której poniżej.

Mszał Piusa V, Prefacja o Apostołach

Polski przekład z łac.-pol. Mszału z 1968 r.:

Przez Niego błagamy Cię pokornie, Wiekuisty Pasterzu, abyś nie opuszczał swojej owczarni, lecz przez świętych Apostołów swoich otaczał ją ciągłą opieką. Niech kierują nią ci zwierzchnicy, którym jako namiestnikom swojego dzieła zleciłeś władzę pasterską.

Oryginał łaciński:

Te, Domine, suppliciter exorare, ut gregem tuum, Pastor aeterne, non deseras: sed per beatos Apostolos tuos continua protectione custodias: Ut iisdem rectoribus gubernetur, quos operis tui vicarios eidem contulisti praeesse pastores.

Pochodzenie:

Jest to tradycyjna rzymska prefacja, obecna we wszystkich najstarszych rzymskich sakramentarzach.
W zbiorze zwanym Sakramentarzem Leoniańskim (= Sakramentarz z Werony; ok. 560/590 r.) jest to prefacja jednego z wielu zebranych tam formularzy na święto Apostołów Piotra i Pawła (Ve 376). W dwóch innych formularzach jest niemal identyczna modlitwa (zaczynająca się od słów: „Gregem tuum, Pastor aeterne”) występująca jako modlitwa nad ludem na końcu Mszy (Ve 291 i 316). Najprawdopodobniej starsza jest modlitwa nad ludem „Gregem tuum”, z niej została zbudowana prefacja.
W Sakramentarzu Gelazjańskim (ok. 628/715 r.) jest to prefacja oktawy święta Apostołów Piotra i Pawła (GeV 948).
W Sakramentarzu Gregoriańskim papieskim (ok. 625/638 r.) jest to prefacja święta Apostołów Piotra i Pawła, zarówno we Mszy Wigilii (GrH 591) jak i w sam dzień święta (GrH 596).
W Mszałach papieskich i franciszkańskich z XIII w. jest to już nie prefacja na święto Piotra i Pawła, ale ogólna prefacja o Apostołach.