Warszawa: Sesja naukowa o spuściźnie św. Romana Melodosa

Sesja naukowa pt. „Spuścizna św. Romana Melodosa – liturgia, hymnografia, muzyka, ikona” odbędzie się w piątek 8 czerwca 2018 w godz. 12.00-18.00 w Muzeum Ikon w Warszawie przy ul. Lelechowska 5. Wśród prelegentów, przybliżających nam sylwetkę św. Romana Melodosa będą m.in. Marcin Abijski, Wolfgang Niklaus i ks. Henryk Paprocki. Do uczestnictwa zaproszeni są wszyscy miłośnicy bizantyjskiej muzyki liturgicznej.

Sesji towarzyszyć będzie niecodzienny koncert-modlitwa, w czasie którego usłyszymy w polskim przekładzie „Kondakion o Nawróconej” autorstwa tego greckiego poety z VI w. w wykonaniu Scholi Węgajty pod dyr. Wolfganga Niklausa i Marcina Abijskiego. Kondakion zostanie wykonany w wieczór poprzedzający sesję, w czwartek 7 czerwca o godz. 19.00 w Cerkwi św. Jana Klimaka na Woli.

Powstanie kondakionu ma związek z rozbudowywaniem liturgii bizantyjskiej w VI wieku, gdy kultura bizantyjska osiągnęła okres wielkiego rozkwitu. Wielkie budowle sakralne jak Kościół Mądrości Bożej w Konstantynopolu, musiały mieć swe odzwierciedlenie we wspaniałości liturgii.

Kondakion jest dramatyzowaną poetycką homilią, pisaną grecką prozą metryczną, śpiewaną przez kantorów i dwa chóry antyfonalnie, na przemian. Liturgicznie związany był z nabożeństwem jutrzni, kiedy to w wigilię świąt i uroczystości śpiewany był po melorecytacji Ewangelii. W celu uroczystego zaśpiewania kondakionu kantorzy wchodzili na wysoką ambonę, która w starożytnych bazylikach umieszczona była pod centralną kopułą. Śpiewowi solistów wtórowały dwa chóry, rozmieszczone po dwóch stronach ambony. Historycy teatru często widzą w kondakionach początki chrześcijańskiego pra-dramatu misteryjnego.

Schola Węgajty jako zespół działający w ramach Stowarzyszenia „Węgajty” niedaleko Olsztyna powstała w styczniu 1994 roku. Tworzą go śpiewacy, aktorzy, muzycy, plastycy, teatrolodzy i muzykolodzy pochodzący z 6 krajów europejskich. Schola zajmuje się rekonstrukcją średniowiecznych dramatów liturgicznych, prezentacjami muzyczno-teatralnymi, badaniami nad tradycjami śpiewu liturgicznego i sakralnego, antropologią kultury oraz edukacją i animacją teatralną, muzyczną i plastyczną. Od ponad 22 lat opracowuje i wykonuje najstarsze europejskie zabytki literacko–muzyczno-dramatyczne (rękopisy polskie, francuskie, włoskie, niemieckie). Ma w swoim dorobku i repertuarze 7 łacińskich średniowiecznych dramatów liturgicznych stanowiących kanon tego gatunku, które były prezentowane w wielu krajach Europy oraz głównych ośrodkach polskich.

gd

mw

Zobacz także