Ukazał się „Katolicki Komentarz” do Listów do Tymoteusza i Tytusa

– Ponieważ listy pasterskie dotyczą wskazań dawanych przez jednego pasterza, Pawła, drugiemu, Tymoteuszowi albo Tytusowi, świeccy mogą myśleć, że nie ma tu wiele strawy dla ich duchowości – czytamy w 13. tomie serii. – Tak nie jest. To prawda, że Paweł mówi w tych listach o biskupach, prezbiterach i diakonach, jest tu jednak całe bogactwo nauki, duchowości i zdrowego rozsądku, który może nakarmić każdego. Szczególnie ci, którzy są zaangażowani w jakikolwiek rodzaj służby w Kościele, znajdą w tych listach wiele inspiracji i praktycznych wskazówek.

Czytelnicy komentarzy biblijnych pochodzą z bardzo różnych środowisk. Z jednej strony to ludzie w ogóle niezaznajomieni z Pismem Świętym, z drugiej – bibliści. Osoba początkująca może po prostu chcieć poznać treść listów do Tymoteusza i Tytusa, z kolei ten, kto już się zaznajomił z tymi tekstami i podjął nad nimi studia, może chcieć się dowiedzieć, czym ten komentarz różni się od wielu innych już opublikowanych. Dla tych mniej zaznajomionych z listami pasterskimi komentarz ten proponuje łatwy w lekturze wstęp. Tym zaś, którzy mają większe doświadczenie, lektura dostarcza nowych inspiracji w odbiorze listów pasterskich.

Listy te stanowią również owocną refleksję dla Kościoła dzisiaj. Szczególnie dla tych, którzy w jakiś sposób w nim służą. Pokazują, że nie musimy na nowo odkrywać Kościoła.

– Jakże często, gdy czytamy listy Pawła do Koryntian, uśmiechamy się i mówimy o naszym dzisiejszym doświadczeniu Kościoła: „Cóż, już przez to przechodziliśmy” – czytamy we Wstępie do listów pasterskich. – W sekcjach „Rozważanie i zastosowanie praktyczne” szukam tego, co łączy Kościoły z listów pasterskich z naszymi współczesnymi Kościołami, czasem sięgając do własnego doświadczenia. I nie interesuje mnie tylko to, co dane słowo znaczyło w t e d y, ale także to, co znaczy teraz. Większość komentarzy rzadko cytuje wczesne omówienia powstałe wkrótce po Nowym Testamencie. A przecież to one były pierwszymi próbami ukazania, jak te teksty odnosiły się do Kościołów, które je otrzymały. Ojcowie Kościoła byli pierwszymi, którzy użyli listów pasterskich w swoim pasterzowaniu.

Pierwszy i Drugi List do Tymoteusza oraz List do Tytusa ukazują poszukiwania autora i znaczenie tychże listów dla niego samego, ale także dla przywódców i Kościołów, do których były adresowane. Większość komentarza zawartego w tym tomie jest poświęcona właśnie temu zagadnieniu.

Redaktorem naukowym wydania polskiego 13. tomu serii jest ks. dr hab. Janusz Wilk.

Serwis Liturgia.pl jest patronem medialnym tomu; wkrótce opublikujemy jego recenzję, której towarzyszyć będzie konkurs z nagrodami!

George T. Montague SM – dr teologii (Fryburg, Szwajcaria), marianista. Był rektorem seminarium w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Przez sześć lat służył jako mistrz nowicjatu w Katmandu w Nepalu. Pełnił funkcję prezesa Katolickiego Towarzystwa Biblijnego Ameryki (Catholic Biblical Association of America), a także redaktora „The Catholic Biblical Quarterly”. Obecnie pracuje jako profesor teologii na St. Mary’s University w San Antonio w Teksasie. Jest cenionym wykładowcą. Głosił konferencje na sześciu kontynentach. Napisał ponad trzydzieści książek, zarówno naukowych, jak i popularnych, na temat duchowości, Starego i Nowego Testamentu, teologii Ducha Świętego. W 1995 roku założył (wraz z o. Bobem Hoganem) nową wspólnotę zakonną, należącą do rodziny marianistów: Braci Umiłowanego Ucznia (Brothers of the Beloved Disciple), którą kieruje do dzisiaj.

„Katolicki Komentarz do Pisma Świętego: Pierwszy i Drugi List do Tymoteusza, List do Tytusa”, George T.  Montague SM.

mw