Triduum Paschalne – jedyny okres w Kościele, gdy czas celebrowania liturgii zrównuje się z czasem, w którym mają miejsce wydarzenia z życia Jezusa. Czas liturgii utożsamia się z czasem męki. Miejsce celebry staje się przestrzenią drogi krzyżowej. To jedyny czas, w którym chrześcijanie mogą – godzina po godzinie – wstępować w ślady Jezusa, postępować tuż za Nim. Do tego z resztą jesteśmy powołani. Chrystus przecież cierpiał za nas i zostawił nam wzór, abyśmy szli za Nim Jego śladami (por. 1 P 2,21). Triduum to czas, w którym znaki, symbole i sakramenty przeplatają się i tworzą naszą więź z paschą Pana. Znaki ją obrazują (na przykład Mandatum), symbole wprowadzają (krzyż), sakramenty urzeczywistniają (Eucharystia, chrzest).
Co roku zachwyca mnie muzyczne bogactwo, jakie niesie ze sobą okres Wielkiego Postu. I choć najlepszym rozwiązaniem jest ten niezwykły czas prześpiewać samemu, można też od czasu do czasu zasłuchać się w dziedzictwo pozostawione przez minione pokolenia. A za rok, niektóre rzeczy teraz przesłuchane... po prostu zaśpiewać.
Maurice Duruflé, Ubi caritas, wyk. Cambridge Singers
„Gdzie miłość wzajemna i dobroć, tam mieszka Bóg”. Piękny motet Maurice‘a Duruflé, XX-wiecznego kompozytora i organisty francuskiego, często wykonywany podczas obrzędu obmycia nóg w Wielki Czwartek.
Wacław z Szamotuł, Spowiedź powszednia: Ach mój niebieski Panie, wyk. Zespół Wokalny Minimus
XVI–wieczna pieśń najwybitniejszego kompozytora polskiego renesansu, Wacława z Szamotuł, do słów Andrzeja Trzecieskiego. Utwór znany z pierwszego tomu śpiewnika Niepojęta Trójco.
Mikołaj Gomółka, Psalm 136: Siedząc po niskich brzegach babilońskiej wody
Psalm pokutny w tłumaczeniu Jana Kochanowskiego, muzycznie opracowany przez Mikołaja Gomółkę, wybitnego polskiego kompozytora XVI wieku. Utwór znany z pierwszego tomu śpiewnika Niepojęta Trójco.
Cristobal de Morales, Parce mihi, Domine, wyk. The Hilliard Ensemble
Motet mistrza hiszpańskiej polifonii renesansowej – Cristobala de Moralesa. Tekst pochodzi z księgi Hioba (Hi 7, 16–21): „Przepuść mi, bo nicością są dni moje. Czymże jest człowiek, iż go wielce ważysz? Albo zwracasz do niego serce Twoje? (…) Zgrzeszyłem, cóż Ci mogę uczynić, o Stróżu ludzi? (…)”
Arvo Pärt, Silouans song, wyk. Estonian Chamber Orchestra, dyr. Tõnu Kaljuste Mottem utworu poświęconego św. Sylwanowi, zmarłemu w 1938 roku mnichowi ze Świętej Góry Athos, są słowa Dusza moja wzdycha do Pana.
Vexilla regis prodeunt, wyk. Marcel Pérès i Ensemble Organum
Chorałowy hymn używany w liturgii Wielkiego Piątku i święta Podwyższenia Krzyża Świętego. Autorem tekstu jest żyjący w VI w. św. Wenancjusz Fortunat, biskup Poitiers. W Polsce tekst ten znany jest w tłumaczeniu „Króla wznoszą się znamiona”.
J.S. Bach, Pasja wg św. Jana – chorał „Ach großer König“, wyk. Monteverdi Choir, English Baroque Soloists, dyr. John Eliot Gardiner
Chorał protestancki w opracowaniu Jana Sebastiana Bacha, pochodzącym z jego „Pasji wg św. Jana“. W „Pasji” ma miejsce tuż po słowach Jezusa wypowiedzianych do Piłata: „Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd”.
Arvo Pärt, Stabat Mater, wyk. The Hilliard Ensemble (3 części)
Sekwencja „Stała Matka boleściwa” w niezwykle modlitewnym opracowaniu estońskiego kompozytora, Arvo Pärta.
J.S. Bach, Pasja wg św. Mateusza – „Wir setzen uns mit Tränen nieder“, wyk. Bach Collegium Japan, dyr. Masaaki Suzuki
Przejmujący chór zamykający „Pasję wg św. Mateusza“: „We łzach siedząc, wołamy do Ciebie, spoczywającego w grobie: odpoczywaj…”
Anonim, Adoramus te Christe – wyk. La Capella Reial de Catalunya, dyr. Jordi Savall Anonimowa, XV–wieczna antyfona pochodząca z kancjonału z Monte Cassino.
Mateusz Solarz
Powyżej udostępniliśmy playlistę z serwisu YouTube®, umożliwiającą przesłuchanie kolejno 12, wybranych przez autora, fragmentów z tego serwisu.
Sławcie usta
Radosna Światłości
Regnavit Dominus
Przez Twe Święte Zmartwychwstanie
Veni Lumen Cordium
In Assumptione BMV
