Propozycje doboru pieśni na święto Ofiarowania Pańskiego

Chrystus wchodzący do świątyni wypełnia przepisy Starego Prawa i jednocześnie rozpoczyna Nowe Przymierze, w którym to On sam jest ofiarą, Jego krew zastąpi krew kozłów: „Nie chciałeś ofiary krwawej ani płodów ziemi, lecz otwarłeś mi uszy: nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy. Wtedy powiedziałem: „Oto przychodzę. W zwoju księgi jest o mnie napisane: Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże” (Ps 40). Święto Ofiarowania Pańskiego jest świętem Pańskim. Niestety często w naszych parafiach funkcjonuje ono jako święto Matki Bożej Gromnicznej, przez co staje się świętem maryjnym. Święto to zamyka cykl uroczystości związanych z objawieniem się światu Wcielonego Słowa, dlatego dzisiejsza liturgia dopuszcza kolędy.

Wejście: Przystrój ołtarz twój, Syjonie (Siedl.)

Proponowana pieśń jest parafrazą gregoriańskiej antyfony na 2 lutego Adorna, Sion, która w swojej treści odwołuje się do dzisiejszego święta. Proponuję rozpocząć ten śpiew dwie, trzy minuty przed liturgią tak, aby zaśpiewać wszystkie zwrotki.

Poświęcenie świec: Światło na oświecenie pogan (Siedl.)

Podczas błogosławieństwa świec zaśpiewajmy Kantyk Symeona

Przygotowanie darów: Radosna Światłości (Niepojęta Trójco, t. I, str. 192; Exsultate Deo, wydanie 9, str. 380) Jezu, Tyś jest Światłością mej duszy (Niepojęta Trójco, t. I, str. 274, m. Taize)

Chrystus – Światło Świata, Światło na oświecenie pogan. Przyjmijmy tę Światłość Prawdziwą i pozwólmy Jej rozświetlić mroki naszych serc, bo tylko wtedy będziemy wstanie realizować Wolę Ojca.

Komunia: Witaj Jezu ukochany – zwrotki 2, 4, 5 z kolędy Pójdźmy wszyscy do stajenki.

Wybrane zwrotki kolędy staropolskiej, w swojej treści, nawiązują do prawdy, że Jezus jest oczekiwanym Mesjaszem, który rodząc się z Maryi Panny stał się prawdziwym człowiekiem, nie wyrzekając się swojej Boskiej natury. Ten sam Jezus, który dwa tysiące lat temu został ofiarowany w świątyni, dziś ofiarowuje się w nasze ręce pod postacią Chleba i Wina. Dlatego możemy, razem z Symeonem, powiedzieć: „Moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, * które przygotowałeś wobec wszystkich narodów”(antyfona na komunię).

Uwielbienie: Najwyższemu Panu chwała, alleluja (Exsultate Deo, wydanie 9, str. 110)

Uwielbiajmy Pana, że przyszedł do nas, że przyniósł nam światło, życie, że zostawił nam swoje Ciało jako pokarm na drogę do wieczności.

Zakończenie: Bóg się rodzi – zwrotka 1 i 5 (Siedl.)

„Słowo ciałem się stało i mieszkało między nami”

Kończąc dzisiejszą liturgię przypomnijmy sobie raz jeszcze prawdę, że Jezus jest Słowem Boga Ojca, które zechciało z nami być w naszej codzienności. Prośmy Pana, by błogosławił nam i naszym rodzinom.