Korekty materiału do serii, sporządzenia zapisu kwadratowego i nagrania przykładów podjął się o. Wojciech Sznyk OP.

Dialog przed Ewangelią

Przed lekcją Ewangelii w tonie I rzymskim stosuje się poniższy dialog:

Inicjum i mediacja

W tonie I rzymskim brak wyraźnej formuły inicjum i mediacji – śpiewa się je na jednym dźwięku:

Terminacja

Formuła terminacji rozpoczyna się na czwartą sylabę od końca zdania. Wygląda ona następująco:

Pytanie

Zdanie pytajne posiada własną formułę. Rozpoczyna się ono od niższej nuty si i wznosi się poprzez la do nuty do. W pytaniu na ostatniej akcentowanej sylabie dwie nuty łączą się w pes.

Zgodnie z sugestią Marcina Bornusa-Szczycińskiego, podajemy również drugi wariant użycia formuły pytania, wzięty wprost z Graduale Romanum (1974). „Tam, we wszystkich trzech melodiach, konsekwentnie i zawsze pes jest na końcu pytania, niezależnie, od akcentu, który wydobywa się za pomocą umieszczenia akcentowanej sylaby ostatniego słowa o ton wyżej w stosunku do poprzedniej nuty. To forma celowa, choć w pewnym sensie sztuczna. Ale to właśnie wydobywa doskonale formę pytającą.” – dopowiada pan Marcin.

Oto przykład dwuczęściowego zdania pytajnego (w obu wariantach):

Zakończenie

Formuła zakończenia Ewangelii w tonie rzymskim I ma swoją własną terminację, która przypada na przedostatnią sylabę akcentowaną w zdaniu. Oto jej przykład:

Dialog po Ewangelii

Dialog po Ewangelii w tonie rzymskim I posiada następujące zakończenie:

Przykład Ewangelii