Mój IV Blogowy Ewangeliczny Country Piknik (I)

Trudno o lepszą piosenkę na początek niż Lord, I Hope This Day Is Good (Panie, mam nadzieję, że ten dzień jest dobry) w wykonaniu męskiego kwartetu: Ben Isaacs (główny wokalista), Jimmy Fortune, Bradley Walker (na wózku inwalidzkim) i Mike Rogers. Autorem piosenki jest Dave Hanner, a jej pierwszym wykonawcą był Don Williams w 1981 roku. Piosenka jest poranną modlitwą z prośbą o Boże prowadzenie w tym dniu. Często jej słucham rano po śniadaniu, przed zabraniem się do pracy.

Fortune/Walker/Rogers/Isaacs – Lord, I Hope This Day Is Good (Live) – YouTube

Isaacs, Fortune, Walker i Rogers nie tworzą na stałe żadnego zespołu, po prostu tutaj wystąpili we wspólnym projekcie zatytułowanym „Brotherly Love”, od tytułu jednej z piosenek programu. Isaacs i Fortune już występowali u mnie w latach ubiegłych, z tym że Isaacs dotąd tylko jako basista. Natomiast jako wokalistki kilkakrotnie występowały już u mnie jego młodsze siostry Sonya i Becky. Wraz z matką Lily tworzą oni rodzinny zespół gospel The Isaacs. Warto wiedzieć, że Lily (widoczna w 2:07 filmiku) z pochodzenia jest polską Żydówką, urodziła się krótko po wojnie jako córka dwojga polskich Żydów ocalałych z Zagłady. Jako dorosła przyjęła chrzest u zielonoświątkowców i do tej denominacji należą także wszystkie jej dzieci.

Jeszcze jedna piosenka z tego samego programu. The Lighthouse (Latarnia morska), piosenka której autorem jest Ronny Hinson z rodzinnego zespołu gospel The Hinsons, ułożył ją w 1970 roku, będąc nastolatkiem. Tytułową latarnią morską jest oczywiście Jezus. Głównym wokalistą w tej piosence jest cierpiący od urodzenia na dystrofię mięśniową Bradley Walker, znany wykonawca i autor gospel, country i bluegrass, a swe ponadprzeciętne umiejętności wokalne prezentują także Mike Rogers i Jimmy Fortune. Wśród towarzyszących instrumentalistów jest niewidomy od urodzenia pianista Gordon Mote, znany muzyk i kompozytor gospel, który też już u mnie występował w ubiegłych latach.

Fortune/Walker/Rogers/Isaacs – The Lighthouse (Live At Columbia, TN/2020) – YouTube

Bradley Walker zaśpiewa także za parę dni w drugiej części Pikniku w pewnym niezwykłym duecie, a chłopaki z tego kwartetu też coś jeszcze zaśpiewają na bonus drugiego dnia.

Teraz zmiana nastroju. Dwa lata temu gościła u mnie grupa teksańskich muzyków z trzema piosenkami z programu Southern Gospel Revival. Śpiewali tak pięknie, że postanowiłem zaprosić ich raz jeszcze. Zaśpiewają dwie przez siebie zaaranżowane XIX-wieczne pieśni gospel. Najpierw When They Ring Those Golden Bells (Kiedy zadzwonią tymi złotymi dzwonami), pieśń o tematyce eschatologicznej z 1887 roku, autorem jest Daniel (Dion) De Marbelle (1818-1903), amerykański żołnierz, muzyk i autor, syn francuskich imigrantów. Śpiewa Drew Kennedy.

A Southern Gospel Revival: Drew Kennedy – When They Ring Those Golden Bells – YouTube

Druga pieśń to Welcome Table (Stół powitania), anonimowy utwór z gatunku negro spiritual. Po raz pierwszy została opublikowana w 1874 roku. Śpiewają Courtney Patton (z prawej) i Jamie Lin Wilson. Tytułowy „Stół powitania” możemy zinterpretować eucharystycznie.

A Southern Gospel Revival – Courtney Patton – Welcome Table – YouTube

Teraz dużo bardziej współczesny wielbiący utwór In Christ Alone (Jedynie w Chrystusie) z 2001 roku. Autorami są Keith Getty (muzyka) i Stuart Townend (słowa). Aranżacja i wykonanie: małżonkowie Brackin i Lindsay Kirkland, towarzyszą im także ich mali synowie.

In Christ Alone // Sounds Like Reign – YouTube

Brackin i Lindsay są małżeństwem od 15 lat, wiodą proste życie w domu w Północnej Karolinie, uprawiając sad i ogród, samemu wytwarzając część rzeczy potrzebnych do życia, prowadząc edukację domową swych dzieci (obecnie mają sześciu synów), natomiast muzykę uważają za swoją misję, stąd studio nagrań i bogaty zestaw instrumentów w ich domu. Lindsay od dziecka gra na gitarze i ma przepiękny głos a Brackin jest bardzo zdolnym multiinstrumentalistą. Używana przez nich nazwa Sound Like Reign to nie tyle nazwa zespołu ile określenie granej przez nich muzyki. Tutaj można przeczytać co mówią sami o sobie, o swoim życiu i granej przez siebie muzyce:

Homespun Devotions: The Inner Views of Brackin & Lindsay Kirkland of „Sounds Like Reign”

Myślę, że warto będzie zapraszać ich w kolejnych edycjach Pikniku. Teraz coś innego. Rok temu gościł u mnie przesympatyczny zespół gospel i bluegrass The Petersens z Branson, Missouri. Będę chciał na pewno zaprosić ich ponownie w przyszłości, teraz natomiast wystąpi główna wokalistka tego zespołu Ellen oraz jej mąż Michael Haygood. Michael od dziecka należy do rodzinnego zespołu The Haygoods, również z Branson. Tutaj wykonają razem hymn ‘Tis So Sweet To Trust In Jesus (Tak słodko jest ufać Jezusowi), autorką tekstu jest Louisa M.R. Stead (1850-1917), a melodii William J. Kirkpatrick (1838-1921). Warto powiedzieć parę słów o autorce tekstu i dramatycznych, wręcz hiobowych okolicznościach jego powstania, ale to może już po wysłuchaniu Ellen i Michaela:

Tis So Sweet – Acoustic Cover by Michael and Ellen (LIVE) – YouTube

Louisa Stead była Angielką z Dover. Gorliwa metodystka, jako nastolatka poczuła powołanie misyjne. W wieku 21 lat przyjechała do Stanów, przygotowywała się do pracy misyjnej w Chinach, ale na przeszkodzie stanęło zbyt słabe zdrowie. Wyszła za mąż i urodziła córeczkę Lily. W 1879 roku, po czterech latach małżeństwa, nagle straciła ukochanego męża, podczas pikniku na nowojorskiej plaży na Long Island. Mąż rzucił się na ratunek jakiemuś tonącemu chłopcu i próbując go ratować, sam utonął. Hymn „’Tis so sweet”, którego refren jest, jak słyszeliśmy, inwokacją Imienia Jezus, powstał krótko potem jako owoc zmagania Louisy z przeżywanym dramatem. Rok później wyjechała z córką jako misjonarka do Afryki, gdzie – z kilkuletnią przerwą na leczenie w Stanach – przebywała już do końca życia. W Afryce ponownie wyszła za mąż za metodystycznego pastora z Południowej Afryki, córka Lily wraz ze swym mężem również byli misjonarzami. Taka historia stoi za hymnem, którego słuchaliśmy.

I już na koniec pierwszego dnia Pikniku pewien gość specjalny, którego przedstawiać nie trzeba. Willie Nelson w piosence swego autorstwa Family Bible (Rodzinna Biblia). Piosenka opowiada o rodzinnym wieczornym czytaniu Biblii ze starej księgi, noszącej ślady częstego czytania. Willie Nelson po raz pierwszy nagrał tę piosenkę w 1959 roku.

Willie Nelson Family Bible – YouTube

Tutaj kończymy część pierwszą Pikniku. Na drugą zapraszam za kilka dni, najdalej za tydzień.