Modlitwa przy wigilijnym stole [propozycje]

Na początku warto zastanowić się, po co w ogóle rozpoczynamy wspólny posiłek od modlitwy. Chyba najlepiej wyjaśni nam to sam obrzęd, bo modlitwę powinniśmy rozpocząć od zapalenia świecy na świątecznym stole, która symbolizuje Jezusa Chrystusa. To on swoją światłością rozjaśnia w tym momencie wszystkie ciemne zakamarki naszego domu, a sama świecie, która nieustannie płonie w czasie wspólnego świętowania, przypomina nam ciągle o Jego obecności wśród zaproszonych gości.

Dalej czytamy perykopę z Ewangelii według św. Łukasza (Łk 2, 1-14). Ona nie tylko przenosi nas myślami do betlejemskich wydarzeń sprzed dwóch tysięcy lat, ale także poprzez swoje Słowo, które stało się ciałem, Bóg uobecnia się wśród zabranej rodziny i zaproszony naszą postawą otwartego słuchania, towarzyszy nam w naszej codziennej czynności, jaką jest jedzenie, uświadamiając nam kolejny raz, że jest On z nami w każdej naszej prozaicznej chwili życia.

Po odczytaniu Ewangelii jest wspólna modlitwa i łamanie się opłatkiem – kolejna niezwykła i unikatowa tradycja, obecna tylko na terenie Litwy i Polski. Opłatek jest symbolem braterstwa, miłości, i pokoju – warto zatem w czasie łamania się nim, nie tylko pospiesznie życzyć sobie „Wesołych Świąt i szczęśliwego Nowego Roku”, ale też dać wyraz pojednania i otwartości.

Po kolacji nie zapomnijmy o wspólnym kolędowaniu. Nic tak nie zacieśnia więzi rodzinnych, jak śpiew przy wspólnym stole!

Wstęp

Ojciec, matka rodziny lub ktoś ze zgromadzonych zapala świecę.

Prowadzący (zapalając świecę): Światło Chrystusa.

P: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

W: Amen.

Kalendę może zaśpiewać także kantor, dostępna w: śpiewnik Niepojęta Trójco, t. I, s. 453 

P: W ósme kalendy stycznia w dwudziestym trzecim dniu księżycowym.

Od stworzenia świata, od chwili, gdy na początku Bóg stworzył niebiosa i ziemię w roku pięć tysięcy sto dziewięćdziesiątym dziewiątym.

Od Potopu zaś w roku dwa tysiące dziewięćset pięćdziesiątym siódmym.

Od urodzenia Abrahama w roku dwa tysiące piętnastym.

Od czasu, gdy Mojżesz wyprowadził lud Izraela z Egiptu w roku tysiąc pięćset dziesiątym.

Od namaszczenia Dawida na króla w roku tysiąc trzydziestym drugim.

W tygodniu sześćdziesiątym piątym według Danielowego proroctwa.

W czasie Olimpiady sto dziewięćdziesiątej czwartej.

Od założenia miasta Rzymu w roku siedemset pięćdziesiątym drugim.

W czterdziestym drugim roku rządów Oktawiana Augusta, gdy cały świat trwał w pokoju; w szóstym tysiącleciu świata:

Jezus Chrystus, wiekuisty Bóg i wiekuistego Ojca Syn, świat zechciał swoim miłosiernym przyjściem uświęcić.

Z Ducha Świętego poczęty, po upływie dziewięciu miesięcy od swego poczęcia w Betlejem Judzkim narodził się  z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem.

Czytanie Ewangelii

Słowa Ewangelii według św. Łukasza

W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybrali się wszyscy, aby dać się zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta dawidowego zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby dać się zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: „Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: Dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie”. I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: „Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania. (Łk 2, 1-14).

Wspólna modlitwa

Prośmy Jezusa, który przyszedł na świat, aby nas zbawić, aby obdarzył nas miłością i pokojem.

1. Jezu, udziel naszej rodzinie daru miłości, zgody i pokoju. Ciebie prosimy…
2. Nowonarodzony, obdarz naszych sąsiadów, przyjaciół i znajomych pokojem tej nocy. Ciebie prosimy…
3. Miłości Świata, wszystkich samotnych, chorych, biednych, głodnych pociesz i umocnij Dobrą Nowiną tej świętej nocy. Ciebie prosimy…
4. Życie Wieczne, naszych zmarłych (wymienić imiona) obdarz szczęściem i światłem Twej chwały. Ciebie prosimy…

Zjednoczeni w miłości , odmówmy wspólnie modlitwę, której nauczył nas Jezus Chrystus : Ojcze nasz …

Polećmy Bogu przez pośrednictwo Matki Jezusa Chrystusa – naszą rodzinę, naszych przyjaciół , sąsiadów, gości , samotnych i chorych: Zdrowaś Maryjo … Wierzę w Boga …

Bożemu miłosierdziu polećmy także zmarłych z naszych rodzin… Wieczny odpoczynek racz im dać Panie…

Łamanie się opłatkiem

P: A teraz w duchu miłości i przebaczenia przełamiemy się opłatkiem – chlebem miłości. Otwierając nasze serca we wzajemnej miłości, otwieramy je na przyjście Pana. Niech On będzie zawsze z nami.

Wszyscy łamią się opłatkiem i składają sobie życzenia.