Kolekta

Wszechmogący i miłosierny Boże, oddal od nas łaskawie wszelkie przeciwności, † abyśmy wolni od niebezpieczeństw duszy i ciała, * mogli swobodnie pełnić Twoją służbę.

Dzisiejsza kolekta zwraca uwagę na przeciwności, które mogą się pojawić na naszej drodze do Boga, w pełnieniu Jego woli. Są to niebezpieczeństwa duszy i ciała. W tej modlitwie prosimy miłosiernego Boga, żeby oddalił od nas to, co przeszkadza w pójściu za Nim.

I czytanie – Mdr 6, 12-16 (Mądrość znajdą ci, którzy jej szukają)

Mądrość jest wspaniała i niewiędnąca: ci łatwo ją dostrzegą, którzy ją miłują, i ci ją znajdą, którzy jej szukają, uprzedza bowiem tych, co jej pragną, wpierw dając się im poznać. Kto dla niej wstanie o świcie, ten się nie natrudzi, znajdzie ją bowiem siedzącą u drzwi swoich. O niej rozmyślać to szczyt roztropności, a kto z jej powodu nie śpi, wnet się trosk pozbędzie: sama bowiem obchodzi i szuka tych, co są jej godni, objawia się im łaskawie na drogach i popiera wszystkie ich zamysły.

Psalm responsoryjny – Ps 63, 2-8

Ciebie, mój Boże, pragnie dusza moja

Boże mój, Boże, szukam Ciebie *
i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą, *
jak ziemia zeschła i łaknąca wody.

Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni, *
by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska jest cenniejsza od życia, *
więc sławić Cię będą moje wargi.

Będę Cię wielbił przez całe me życie *
i wzniosę ręce w imię Twoje.
Moja dusza syci się obficie, *
a usta Cię wielbią radosnymi wargami.

Gdy myślę o Tobie na moim posłaniu *
i o Tobie rozważam w czasie nocnych czuwań.
Bo stałeś się dla mnie pomocą *
i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie.

II czytanie – 1 Tes 4, 13-18 (Powszechne zmartwychwstanie)

Nie chcemy, bracia, waszego trwania w niewiedzy co do tych, którzy umierają, abyście się nie smucili jak wszyscy ci, którzy nie mają nadziei. Jeśli bowiem wierzymy, że Jezus istotnie umarł i zmartwychwstał, to również tych, którzy umarli w Jezusie, Bóg wyprowadzi wraz z Nim. To bowiem głosimy wam jako słowo Pańskie, że my, żywi, pozostawieni na przyjście Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy pomarli. Sam bowiem Pan zstąpi z nieba na hasło i na głos archanioła, i na dźwięk trąby Bożej, a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi. Potem my, żywi i pozostawieni, wraz z nimi będziemy porwani w powietrze, na obłoki naprzeciw Pana, i w ten sposób zawsze będziemy z Panem. Przeto wzajemnie się pocieszajcie tymi słowami.

Aklamacja przed Ewangelią – Mt 24, 42a.44

Czuwajcie i bądźcie gotowi,
bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.

Ewangelia – Mt 25, 1-13 (Przypowieść o dziesięciu pannach)

Jezus opowiedział swoim uczniom tę przypowieść: „Podobne jest królestwo niebieskie do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie oblubieńca. Pięć z nich było nierozsądnych, a pięć roztropnych. Nierozsądne wzięły lampy, ale nie wzięły ze sobą oliwy. Roztropne zaś razem z lampami zabrały również oliwę w naczyniach. Gdy się oblubieniec opóźniał, zmorzone snem wszystkie zasnęły.
Lecz o północy rozległo się wołanie: «Oblubieniec idzie, wyjdźcie mu na spotkanie!» Wtedy powstały wszystkie owe panny i opatrzyły swe lampy. A nierozsądne rzekły do roztropnych: «Użyczcie nam swej oliwy, bo nasze lampy gasną». Odpowiedziały roztropne: «Mogłoby i nam, i wam nie wystarczyć. Idźcie raczej do sprzedających i kupcie sobie». Gdy one szły kupić, nadszedł oblubieniec: te, które były gotowe, weszły z nim na ucztę weselną i drzwi zamknięto. W końcu nadchodzą i pozostałe panny, prosząc: «Panie, panie, otwórz nam». Lecz on odpowiedział: «Zaprawdę powiadam wam, nie znam was».
Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny”.

Modlitwa nad darami

Panie, nasz Boże, wejrzyj łaskawie na złożone dary † i spraw, abyśmy całym sercem korzystali z owoców męki Twojego Syna, * która się uobecnia w sakramentalnej Ofierze.

Modlitwa po Komunii

Posileni świętym Darem, dzięki Ci składamy, dobry Ojcze, † i błagamy, aby moc Ducha Świętego, której nam udzieliłeś w Eucharystii, * trwała w nas i przemieniała nasze życie.

Komentarz

W dzisiejszym fragmencie Ewangelii widzimy dwie grupy ludzi: panny nierozsądne i roztropne. Jedne i drugie wiedzą co mają robić, są na miejscu, mają to, co potrzeba i obie grupy, zmęczone czekaniem, zasypiają. Jednak tylko panny roztropne są przygotowane na przeciwności. W tym wypadku na to, że pan młody się spóźni. Kiedy rozlega się wołanie, to one, pomimo że zasnęły, są gotowe.

Jezus, opowiadając taką przypowieść, chce nas przestrzec, że na naszej drodze wiary pojawią się różne zagrożenia i niebezpieczeństwa i trzeba być ich świadomym. Musimy być gotowi na nieprzewidziane sytuacje. Taką sytuacją może być „opóźnianie się pana młodego”. Momenty, kiedy Bóg nie reaguje na nasze prośby, kiedy wstrzymuje swoje działanie, kiedy mamy poczucie, że gdzieś nam zginął po drodze. Powinien być, działać, a Jego nie ma.

To są sytuacje, które wydobywają prawdę o nas i naszej wierze. Wtedy okazuje się nasza niecierpliwość, wątpliwości co do miłości Boga, brak wiary, chęć mówienia Bogu co powinien zrobić, itp.

Bóg w dzisiejszym słowie zaprasza nas do zaufania Mu, do pewności, że On przyjdzie i jest to tylko kwestią czasu. Do takiego budowania relacji z Nim, żeby Jego przychodzenie było wyczekiwane ale też, żeby mieć w sobie zgodę na to, że przyjdzie wtedy, kiedy On będzie chciał.

Wskazówki do rozważenia:

– jak buduję swoją relację z Bogiem? czy jestem gotowy na to, że mogą pojawić się różne przeciwności i trudności?
– jak reaguję w sytuacji, kiedy „Bóg milczy”? jakie uczucia to we mnie rodzi? czy mam w sobie zgodę na takie momenty?

Modlitwa po medytacji:

 Boże mój, Boże, szukam Ciebie *
i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą, *
jak ziemia zeschła i łaknąca wody.

Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni, *
by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska jest cenniejsza od życia, *
więc sławić Cię będą moje wargi.

Będę Cię wielbił przez całe me życie *
i wzniosę ręce w imię Twoje.
Moja dusza syci się obficie, *
a usta Cię wielbią radosnymi wargami.

Gdy myślę o Tobie na moim posłaniu *
i o Tobie rozważam w czasie nocnych czuwań.
Bo stałeś się dla mnie pomocą *
i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie.

opr. s. Monika Guzek CHR