KOLEKTA

Wszechmogący i miłosierny Boże, Ty sprawiasz, że wierni Twoi godnie Ci służą; * daj nam bez przeszkody dążyć do zbawienia, które obiecujesz.

Nasze dobre uczynki mają swoje źródło w dobroci i łasce Boga.
Dlatego prosimy dzisiaj Boga, żeby usuwał przeszkody z naszej drogi do spotkania z Nim.

TEKSTY LITURGII MSZY ŚW.

Antyfona na wejście

Nie opuszczaj mnie, Panie, * Boże mój, nie oddalaj się ode mnie. * Spiesz mi na pomoc, * Panie, zbawienie moje.

I Czytanie – Ml 1,14b-2, 2b.8-10 (Niewierni kapłani Starego Przymierza)

Zboczyliście z drogi, wielu pozbawiliście nauki, zerwaliście przymierze Lewiego, mówi Pan Zastępów. A więc z mojej woli jesteście lekceważeni i macie małe znaczenie wśród całego ludu, ponieważ nie trzymacie się moich dróg i stronniczo udzielacie pouczeń. Czyż nie mamy wszyscy jednego Ojca? Czyż nie stworzył nas jeden Bóg? Dlaczego oszukujemy jeden drugiego, znieważając przymierze naszych przodków?»

II Czytanie – 1 Tes 2,7b-9.13 (Owocność apostolatu Pawła)

Dlatego nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przejęliście słowo Boże, usłyszane od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale jako to, czym jest naprawdę – jako słowo Boga, który działa w was, wierzących.

Aklamacja przed Ewangelią

Jeden jest Ojciec wasz w niebie i jeden jest wasz Nauczyciel, Chrystus.

Ewangelia – Mt 23,1-12 (Obłuda faryzeuszów)

Jezus przemówił do tłumów i do swych uczniów tymi słowami: «Na katedrze Mojżesza zasiedli uczeni w Piśmie i faryzeusze. Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą.

A wy nie pozwalajcie nazywać się Rabbi, albowiem jeden jest wasz Nauczyciel, a wy wszyscy jesteście braćmi. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem; jeden bowiem jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Nie chciejcie również, żeby was nazywano mistrzami, bo jeden jest tylko wasz Mistrz, Chrystus. Największy z was niech będzie waszym sługą. Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony».

Modlitwa nad darami

Panie, nasz Boże, niech ta Eucharystia wzniesie się do Ciebie jako Ofiara czysta * i wyjedna nam dary Twojego miłosierdzia.

Modlitwa po Komunii

Panie, nasz Boże, pomnóż w nas działanie swej mocy † i przygotuj nas swoją łaską do życia wiecznego, * którego zadatek otrzymaliśmy w Najświętszym Sakramencie.

KOMENTARZ

Jezus w Ewangelii odnosi się do faryzeuszy oraz uczonych w Piśmie i zarzuca im obłudę. Nakładają oni na ludzi ciężary nie do uniesienia, czyli trudne do wypełnienia obowiązki i zasady, których sami nie chcą palcem ruszyć. Mowa Jezusa skierowana jest do przywódców religijnych, ale każdy chrześcijanin, który w jakikolwiek sposób staje w roli Mistrza wobec innych ludzi – jako lider wspólnoty, rodzic, nauczyciel albo po prostu świadek wiary względem ludzi dobrej woli – może spróbować stanąć w miejscu adresatów tej wypowiedzi. Teksty dzisiejszej liturgii przypominają nam o tym, że każda władza pochodząca od Boga ma charakter służebny, że każdy kto głosi słowo Boże, powinien wiernie przekazywać to i tylko to, co Bóg ma nam do powiedzenia i czego od nas wymaga, oraz że Ofiarą czystą, która jedna nas z Bogiem, jest ofiara Chrystusa uobecniona w Eucharystii. Nasza pobożność i dobre czyny zaś mają wartość o tyle, o ile są kierowane przez łagodność i miłosierdzie Boże i do niego prowadzą.

WSKAZÓWKI DO ROZWAŻANIA

Jak podchodzę do swojego życia religijnego, do „dobrych i pobożnych czynów”? Na ile traktuje je jako owoce swojego wysiłku, na ile widzę je jako owoc działania łaski Bożej w moim sercu?
Jak odnoszę się do innych ludzi, kiedy staje w roli Mistrza, świadka wiary? Czy staram się żyć tym, co głoszę? Jak patrzę na wysiłki lub upadki innych ludzi? Z łagodnością, z surowością, z zazdrością, z troską, czy jeszcze inaczej?
Czy jest coś szczególnego, co chciał(a)bym podczas tej niedzielnej Eucharystii złożyć Bogu na ołtarz, łącząc to z ofiarą Chrystusa?

MODLITWA PO MEDYTACJI – Ps 131(130)

Panie, moje serce się nie pyszni * i nie patrzą wyniośle moje oczy.
Nie dbam o rzeczy wielkie * ani o to, co przerasta me siły.
Lecz uspokoiłem i uciszyłem moją duszę. †
Jak dziecko na łonie swej matki, *
jak ciche dziecko jest we mnie moja dusza.
Izraelu, złóż nadzieję w Panu, *
teraz i na wieki.

opr. s. Teresa Huspekova CHR