Liturgia w soczewce: XXVIII Niedziela Zwykła, rok C (komentarz)

„Liturgia w soczewce” to nowa propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli jeszcze głębiej przeżywać niedzielną Eucharystię. O tym czym są, oraz jak je wykorzystać, możecie przeczytać w naszym serwisie (tutaj).

KOLEKTA

Prosimy Cię, Boże, niech Twoja łaska zawsze nas uprzedza i stale nam towarzyszy, pobudzając naszą gorliwość do pełnienia dobrych uczynków.

Dzisiejsza kolekta jest prośbą, by Bóg udzielał nam Swojej łaski, by nam towarzyszył na naszej drodze i był natchnieniem do czynienia dobra. Pytanie, jakie możemy dziś postawić, to czy zauważam dobro, które dokonuje się w moim życiu? Czy dostrzegam Bożą obecość w moim życiu i to, że On udziela mi potrzebnych łask w mojej codzienności? Czy otrzymane dobro jest dla mnie inspiracją do pełnienia dobrych uczynków?

TEKSTY LITURGII MSZY

I Czytanie: 2 Krl 5, 14-17 (Uzdrowienie Naamana)

Wódz syryjski Naaman, który był trędowaty, zanurzył się siedem razy w Jordanie, według słowa męża Bożego, a ciało jego na powrót stało się jak ciało małego chłopca i został oczyszczony. Wtedy wrócił do męża Bożego z całym orszakiem, wszedł i stanął przed nim, mówiąc: «Oto przekonałem się, że na całej ziemi nie ma Boga poza Izraelem! A teraz zechciej przyjąć dar od twego sługi!» On zaś odpowiedział: «Na życie Pana, przed którego obliczem stoję – nie wezmę!» Tamten nalegał na niego, aby przyjął, lecz on odmówił. Wtedy Naaman rzekł: «Jeśli już nie chcesz, to niech dadzą twemu słudze tyle ziemi, ile para mułów unieść może, ponieważ odtąd twój sługa nie będzie składał ofiary całopalnej ani ofiary krwawej innym bogom, jak tylko Panu».

 

Psalm responsoryjny: Ps 98 (97), 1bcde. 2-3b. 3c-4

Ref. Pan Bóg okazał ludom swe zbawienie.

Wspomniał na dobroć i na wierność swoją

dla domu Izraela.

 

II czytanie: 2 Tm 2, 8-13 (Jeśli trwamy w cierpliwości, będziemy królowali z Chrystusem)

Pamiętaj na Jezusa Chrystusa, potomka Dawida. On według Ewangelii mojej powstał z martwych. Dla niej znoszę niedolę aż do więzów jak złoczyńca; ale słowo Boże nie uległo spętaniu. Dlatego znoszę wszystko przez wzgląd na wybranych, aby i oni dostąpili zbawienia w Chrystusie Jezusie, wraz z wieczną chwałą. Nauka to godna wiary: Jeżeli bowiem z Nim współumarliśmy, z Nim także żyć będziemy. Jeśli trwamy w cierpliwości, z Nim też królować będziemy. Jeśli się będziemy Go zapierali, to i On nas się zaprze. Jeśli my odmawiamy wierności, On wiary dochowuje, bo nie może się zaprzeć siebie samego.

 

Aklamacja przed Ewangelią

Za wszystko dziękujcie Bogu,

taka jest bowiem wola Boża względem was w Jezusie Chrystusie.

 

Ewangelia: Łk 17, 11-19 (Wiara uzdrowionego cudzoziemca)

Zdarzyło się, że Jezus, zmierzając do Jeruzalem, przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: «Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!» Na ten widok rzekł do nich: «Idźcie, pokażcie się kapłanom!» A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z nich, widząc, że jest uzdrowiony, wrócił, chwaląc Boga donośnym głosem, padł na twarz u Jego nóg i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: «Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Czy się nie znalazł nikt, kto by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?» Do niego zaś rzekł: «Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła».

 

Modlitwa nad darami

Miłosierny Boże, przyjmij nasze modlitwy i dary, które składamy i przez udział w świętej Ofierze doprowadź nas do wiecznej chwały.

 

Modlitwa po komunii

Wszechmogący Boże, Ty nas karmisz Najświętszym Ciałem i Krwią Twojego Syna; pokornie Cię błagamy, abyś nam dał udział w Twoim boskim życiu.

 KOMENTARZ

Dzisiejsza Ewangelia może mocno zastanawiać, czemu Jezus pyta, gdzie się podziało pozostałych dziewięciu uzdrowionych? Przecież On sam wysłał ich do kapłanów, dał im polecenie, by poszli i pokazali się kapłanom. Więc tych dziewięciu wypełniło nakaz Jezusa. Zrobili co do nich należało, zrobili to z wiarą i z przekonaniem, ale tylko to co do nich należało i…. wrócili do siebie, do swojego życia. Kluczem do czytania dzisiejszego Słowa Bożego dla mnie jest wdzięczność. Myślę, że warto nad dzisiejszym Słowem Bożym zastanowić się, pomedytować przez pryzmat wdzięczności. „Wtedy jeden z nich, widząc, że jest uzdrowiony, wrócił, chwaląc Boga donośnym głosem, padł na twarz u Jego nóg i dziękował Mu”. „Czy się nie znalazł nikt, kto by wrócił i oddał chwałę Bogu?”. Człowiek wewnętrznie uzdrowiony jest wdzięczny. Z uzdrowienia, z doświadczenia otrzymania bezinteresownego daru rodzi się wdzięczność. Natomiast wdzięczność rodzi hojność serca, powoduje, że nie skupiam się już tylko na sobie, ale zauważam tych, którzy mnie obdarowali i tych, których ja mogę obdarować. Wdzięczność poszerza serce i horyzont patrzenia. Św. Jan Chryzostom mówił, że „Bóg obdarza nas wieloma darami, i większości z nich nie znamy“. Warto starać się zauważać to dobro, które otrzymujemy.

Myślę, że warto jeszcze przyjrzeć się postawie Jezusa. On, odsyłając trędowatych do świątyni, gdzie mogą złożyć Bogu ofiarę dziękczynną przepisaną przez Prawo Mojżesza, nie chce przysłaniać Ojca, nie chce sam być zauważonym cudotwórcą. Być może taką postawą Jezus chce zwrócić uwagę na ważną myśl. Każde dobro, które otrzymujemy jest od Boga, ale to dobro najczęściej otrzymujemy za pośrednictwem drugiego człowieka. Warto więc zobaczyć tych Bożych pośredników w naszym życiu. Człowiek jest sakramentem Boga, przez człowieka przychodzi łaska Boga, przez człowieka przychodzi Jego miłość. Warto prosić Boga o wrażliwe serca, abyśmy umieli dostrzec, że Bóg działa w naszym życiu i umieli dostrzec przez kogo działa.

PYTANIA DO REFLEKSJI

Czy okazuję wdzięczność Bogu za to, co uczynił w moim życiu?

Słowo „Eucharystia“ znaczy dziękczynienie. Czy przeżywam Eucharystię jako dziękczynienie?

Czy jestem wdzięczny ludziom, poprzez których otrzymałem dobro? Jak wyrażam wdzięczność?

Czy otrzymane dobro jest dla mnie inspiracją, natchnienim, by nieść dobro moim bliźnim?

MODLITWA

„Miłuję Pana, albowiem usłyszał głos mego błagania,
bo ucha swego nakłonił ku mnie w dniu, w którym wołałem.
Oplotły mnie więzy śmierci, dosięgły mnie pęta Szeolu, popadłem w ucisk i udrękę.
Ale wezwałem imienia Pańskiego: «O Panie, ratuj me życie!»

Pan jest łaskawy i sprawiedliwy i Bóg nasz jest miłosierny.
Pan strzeże ludzi pełnych prostoty: byłem bezsilny, a On mię wybawił.
Wróć, moja duszo, do swego spokoju, bo Pan ci dobrze uczynił.
Uchronił bowiem moje życie od śmierci, moje oczy – od łez, moje nogi – od upadku.
Będę chodził w obecności Pańskiej w krainie żyjących.

Cóż oddam Panu za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia i wezwę imienia Pańskiego.“ /Ps 116/

 

Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu…

 

Opr. s. Magdalena Cieślak CHR


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także