Kolekta

Wszechmogący, wieczny Boże, Twoja hojność przewyższa zasługi i pragnienia modlących się do Ciebie; † okaż nam swoje miłosierdzie, * odpuść grzechy, które niepokoją nasze sumienia, i udziel nam również tego, o co nie ośmielamy się prosić.

Dzisiejsza kolekta mówi o Bogu, który jest hojny w dawaniu i o człowieku, który nie zawsze umie te dary wykorzystać. Dlatego potrzebujemy Bożego miłosierdzia i pomocy, żebyśmy mogli ciągle wracać do tego, co dobre.

I czytanie – Iz 5, 1-7 (Pieśń o winnicy)

Chcę zaśpiewać memu przyjacielowi pieśń o jego miłości ku swojej winnicy. Przyjaciel mój miał winnicę na żyznym pagórku. Otóż okopał ją i oczyścił z kamieni, i zasadził w niej szlachetną winorośl; w pośrodku niej zbudował wieżę, także i kadź w niej wykuł. I spodziewał się, że wyda winogrona, lecz ona cierpkie wydała jagody.
„Teraz więc, o mieszkańcy Jeruzalem i mężowie z Judy, rozsądźcie proszę, między mną a między winnicą moją. Co jeszcze miałem uczynić winnicy mojej, a nie uczyniłem w niej? Czemu, gdy czekałem, by winogrona wydała, ona cierpkie dała jagody? Więc dobrze! Pokażę wam, co uczynię winnicy mojej: Rozbiorę jej żywopłot, by ją rozgrabiono; rozwalę jej ogrodzenie, by ją stratowano. Zamienię ją w pustynię, nie będzie przycinana ni plewiona, tak iż wzejdą osty i ciernie. Chmurom zakażę spuszczać na nią deszcz”.
Otóż winnicą Pana Zastępów jest dom Izraela, a ludzie z Judy szczepem Jego wybranym. Oczekiwał tam sprawiedliwości, a oto rozlew krwi, i prawowierności, a oto krzyk grozy.

Psalm responsoryjny – Ps 80(79), 9. 12-16. 19-20

Winnicą Pana jest dom Izraela

Przeniosłeś z Egiptu winorośl *
i zasadziłeś ją wygnawszy pogan.
Rozpostarła swe pędy aż do Morza, *
aż do Rzeki swe latorośle.

Dlaczego zburzyłeś jej ogrodzenie *
i każdy przechodzień zrywa jej grona?
Niszczy ją dzik leśny *
i obgryzają polne zwierzęta.

Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie, *
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.
Odnów nas, Panie, Boże Zastępów, †
i rozjaśnij nad nami swoje oblicze, *
a będziemy zbawieni.

II czytanie – Flp 4, 6-9 (Czyńcie to, czego się nauczyliście, a Bóg pokoju będzie z wami)

Bracia: O nic się zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem. A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie. W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym, to miejcie na myśli. Czyńcie to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co usłyszeliście i co zobaczyliście u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami.

Aklamacja przed Ewangelią – J 15,16

Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem,
abyście szli i owoc przynosili.

Ewangelia – Mt 21, 33-43 (Przypowieść o dzierżawcach winnicy)

Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: „Posłuchajcie innej przypowieści.
Był pewien gospodarz, który założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej prasę, zbudował wieżę, w końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał. Gdy nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu należny. Ale rolnicy chwycili jego sługi i jednego obili, drugiego zabili, trzeciego kamieniami obrzucili. Wtedy posłał inne sługi, więcej niż za pierwszym razem, lecz i z nimi tak samo postąpili. W końcu posłał do nich swego syna, tak sobie myśląc: «Uszanują mojego syna». Lecz rolnicy zobaczywszy syna, mówili do siebie: «To jest dziedzic; chodźcie, zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo». Chwyciwszy go, wyrzucili z winnicy i zabili.
Kiedy więc właściciel winnicy przyjdzie, co uczyni z owymi rolnikami?” Rzekli Mu: „Nędzników marnie wytraci, a winnicę odda w dzierżawę innym rolnikom, takim, którzy mu będą oddawali plon we właściwej porze”. Jezus im rzekł: „Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie: «Właśnie ten kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła. Pan to sprawił i jest cudem w naszych oczach»? Dlatego powiadam wam: Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce”.

Modlitwa nad darami

Wszechmogący Boże, przyjmij Ofiarę przez Ciebie ustanowioną, † i przez święte obrzędy, które odprawiamy jako Twoi słudzy, * dopełnij w nas dzieła odkupienia i uświęcenia.

Modlitwa po Komunii

Wszechmogący Boże, spraw, aby udział w tym Sakramencie zaspokoił głód i pragnienie naszej duszy * i przemienił nas w Chrystusa, którego przyjmujemy.

Komentarz

I czytanie i fragment z Ewangelii pokazują nam obraz winnicy założonej przez Boga. Tą winnicę Bóg przygotowuje, troszczy się o nią i daje wszystko co jest potrzebne do tego, żeby wydała dobre owoce.

U proroka Izajasza winnicą jest Izrael, który odrzuca tę troskę Boga i sam siebie skazuje na zniszczenie. Winnica potrzebuje, żeby ktoś o nią dbał, bo sama nie może zatroszczyć się o siebie. Bez troski z zewnątrz popada w ruinę.

W Ewangelii winnica zostaje przygotowana i oddana w dzierżawę ale po pewnym czasie rolnicy zaczynają traktować ją jako swoją własność i odrzucają tego, kto jest jej właścicielem.

Winnicą założoną przez Boga jest każdy z nas – nasze życie i nasza wiara. Ich źródłem jest Bóg, który z miłością nas przygotowuje i daje wszystko, żebyśmy mogli wydać dobre owoce. Dlatego początkiem każdego dobra jest Bóg. To oznacza, że dobro, które czynimy jest naszym dziełem ale robimy je dlatego, że mamy „narzędzia”, które dostaliśmy od Boga. Taka perspektywa pomaga nie wpaść w pychę z powodu własnej doskonałości albo zamknięcia w świecie mojego życia i mojej wiary.

Wskazówki do rozważenia: 

– czy postrzegam Boga jako źródło dobra?
– czy widzę i uznaję dobro, jakie Bóg złożył we mnie?

Modlitwa do medytacji

Powróć, Boże Zastępów, *
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
I chroń to, co zasadziła Twoja prawica, *
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.

Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie, *
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.
Odnów nas, Panie, Boże Zastępów, †
i rozjaśnij nad nami swoje oblicze, *
a będziemy zbawieni.

Opr. s. Monika Guzek CHR