I czytanie – Mdr 2, 12. 17-20 (Jeśli sprawiedliwy jest synem Bożym, Bóg ujmie się za nim)

Bezbożni mówili: Zróbmy zasadzkę na sprawiedliwego, bo nam niewygodny: sprzeciwia się naszym sprawom, zarzuca nam łamanie prawa, wypomina nam błędy naszych obyczajów. Zobaczmyż, czy prawdziwe są jego słowa, wybadajmy, co będzie przy jego zejściu. Bo jeśli sprawiedliwy jest synem Bożym, Bóg ujmie się za nim i wyrwie go z ręki przeciwników. Dotknijmy go obelgą i katuszą, by poznać jego łagodność i doświadczyć jego cierpliwości. Zasądźmy go na śmierć haniebną, bo – jak mówił – będzie ocalony.

Psalm responsoryjny – Ps 54, 3-6. 8

Pan podtrzymuje całe moje życie

Wybaw mnie, Boże, w imię swoje, *
mocą swoją broń mojej sprawy.
Boże, wysłuchaj mojej modlitwy, *
nakłoń ucha na słowo ust moich.

Bo powstają przeciwko mnie pyszni, *
gwałtownicy czyhają na me życie,
nie mają oni Boga *
przed swymi oczyma.

Oto mi Bóg dopomaga, *
Pan podtrzymuje me życie.
Będę Ci chętnie składać ofiarę *
i sławić Twe dobre imię.

II czytanie – Jk 3, 16 – 4, 3 (Źródłem niepokojów jest nieład wewnętrzny)

Najmilsi: Gdzie zazdrość i żądza sporu, tam też bezład i wszelki występek. Mądrość zaś zstępująca z góry jest przede wszystkim czysta, dalej skłonna do zgody, ustępliwa, posłuszna, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, wolna od względów ludzkich i obłudy. Owoc zaś sprawiedliwości sieją w pokoju ci, którzy zaprowadzają pokój.
Skąd się biorą wojny i skąd kłótnie między wami? Nie skądinąd, tylko z waszych żądz, które walczą w członkach waszych. Pożądacie, a nie macie, żywicie morderczą zazdrość, a nie możecie osiągnąć. Prowadzicie walki i kłótnie, a nic nie posiadacie, gdyż się nie modlicie. Modlicie się, a nie otrzymujecie, bo się źle modlicie, starając się jedynie o zaspokojenie swych żądz.

Aklamacja przed Ewangelią – 2 Tes 2, 14

Bóg wezwał nas przez Ewangelię,
abyśmy dostąpili chwały naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Ewangelia – Mk 9, 30-37 (Druga zapowiedź męki i wezwanie do pokory)

Jezus i uczniowie Jego podróżowali przez Galileę, On jednak nie chciał, żeby kto wiedział o tym. Pouczał bowiem swoich uczniów i mówił im: „Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity po trzech dniach zmartwychwstanie”. Oni jednak nie rozumieli tych słów, a bali się Go pytać.
Tak przyszli do Kafarnaum. Gdy był w domu, zapytał ich: „O czym to rozprawialiście w drodze?” Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy. On usiadł, przywołał Dwunastu i rzekł do nich: „Jeśli kto chce być pierwszym, niech będzie ostatnim ze wszystkich i sługą wszystkich”.
Potem wziął dziecko, postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: „Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał”.

Modlitwa nad darami

Panie, nasz Boże, przyjmij łaskawie dary swojego ludu, † i spraw, aby w sakramencie Eucharystii otrzymał dobra, * w które wierzy z całego serca.

Modlitwa po Komunii

Wszechmogący Boże, udzielaj nieustannie pomocy wszystkim, których posiliłeś swoim Sakramentem, * abyśmy dzięki sprawowanym misteriom doznali skutków odkupienia w naszym życiu.

Pierwsze czytanie pokazuje nam spisek na człowieka, który jest sprawiedliwy, a przez to niewygodny – drażni. Ten fragment z Księgi Mądrości jest oczywiście zapowiedzią odrzucenia i śmierci Jezusa ale jest też obrazem postawy ludzi wobec nauki Boga, wobec prawdy. Czasami Słowo Boże albo drugi człowiek stawia nas wobec trudnej prawdy o nas samych. Wtedy rodzi się w nas bunt i opór. Najprościej byłoby tę prawdę odrzucić, odciąć się od tego. Żeby ją przyjąć, musimy przezwyciężyć opór, który się w nas rodzi, i własny egoizm.

Taką postawę zamknięcia na prawdę widzimy też we fragmencie Ewangelii. Jezus mówi uczniom o swojej męce i śmierci, a oni nie rozumieją tego i boją się zapytać, co to znaczy. Wolą nie poznać prawdy, niż się z nią zmierzyć, a przez to są zamknięci na słowo Jezusa. A to, co mówi im Jezus, wyraża istotę naszej wiary – mówi o naszym grzechu i nieskończonej miłości Boga. Jezus, który daje siebie temu, kto Go odrzuca, pokazuje czym jest miłość. Miłość, która nie patrzy na własny zysk, tylko daje. Nie posługuje się człowiekiem, nie zabiera mu tego, co posiada, ale rezygnuje ze wszystkiego na jego korzyść. Jezus uniżył się i przyjął ludzką naturę, stając się sługą, nie po to, żeby coś zyskać, ale po to, żebyśmy to my zyskali.

Pójście za Jezusem jest ciągłym przełamywaniem swojego egoizmu, ciągłym wychodzeniem poza swój świat, swoje racje, swoje pragnienia, itp. Św. Jakub pokazuje egoizm, jako źródło wojen i kłótni, ale też pustki wewnętrznej. Człowiek, który ciągle kręci się wokół siebie i dba tylko o swoje potrzeby ostatecznie nigdy ich nie zaspokoi. Tylko otwarcie na Boga i drugiego człowieka jest drogą do pokoju i szczęścia. Drogą do życia wiecznego.

Ofiarowanie Syna Człowieczego jest tajemnicą, którą przeżywamy w każdej Eucharystii. To tam Jezus daje nam swoje Ciało jako pokarm. My Jego Ciało zjadamy, czyli niszczymy, po to, żeby Ono dało nam życie. Mamy życie dzięki ofierze Jezusa.

WSKAZÓWKI DO ROZWAŻANIA

– Jak reaguję na trudne słowa prawdy o mnie?

– Na czym buduję swoją wartość? Na świadomości, że jestem dzieckiem Boga, za które On oddał swoje życie? Czy może na tym, że ktoś inny jest gorszy ode mnie?

– Czy jestem w stanie dać komuś swój czas, umiejętności, pieniądze, itp. nawet wtedy, kiedy mi się to nie opłaca?

MODLITWA PO MEDYTACJI

Boże, pomóż mi nie uciekać od prawdy ale przyjmować ją. Daj mi siłę do walki z egoizmem i do wychodzenia poza swój świat. Ucz mnie kochać miłością, której doświadczam od Ciebie.

Opr. s. Monika Guzek CHR