I Czytanie: Syr 3, 17-18. 20. 28-29 (Bóg miłuje pokornych)

Synu, z łagodnością prowadź swe sprawy, a każdy, kto jest prawy, będzie cię miłował. Im większy jesteś, tym bardziej się uniżaj, a znajdziesz łaskę u Pana. Wielka jest bowiem potęga Pana i przez pokornych bywa chwalony. Na chorobę pyszałka nie ma lekarstwa, albowiem nasienie zła zapuściło w nim korzenie. Serce rozumnego rozważa przypowieść, a ucho słuchacza – to pragnienie mędrca.

Psalm responsoryjny: Ps 68 (67), 4 i 5ac. 6-7b. 10-11

Ref. Ty, dobry Boże, biednego ochraniasz.

Sprawiedliwi cieszą się i weselą przed Bogiem,

i rozkoszują radością. (…)

Ojcem dla sierot i wdów opiekunem

jest Bóg w swym świętym mieszkaniu.

II czytanie: Hbr 12, 18-19. 22-24a (Stare i Nowe Przymierze)

Nie przyszliście do namacalnego i płonącego ognia, do mgły, do ciemności i burzy ani też do grzmiących trąb i do takiego dźwięku słów, iż wszyscy, którzy go usłyszeli, prosili, aby do nich nie mówił.

Wy natomiast przyszliście do góry Syjon, do miasta Boga żywego – Jeruzalem niebieskiego, do niezliczonej liczby aniołów, na uroczyste zgromadzenie, i do Kościoła pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach, do Boga, który sądzi wszystkich, do duchów ludzi sprawiedliwych, którzy już doszli do celu, do Pośrednika Nowego Testamentu – Jezusa.

Ewangelia: Łk 14, 1. 7-14 (Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony)

Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili. Potem opowiedział zaproszonym przypowieść, gdy zauważył, jak sobie pierwsze miejsca wybierali. Tak mówił do nich:

«Jeśli cię ktoś zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by przypadkiem ktoś znamienitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: „Ustąp temu miejsca”, a wtedy musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce.

Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. A gdy przyjdzie ten, który cię zaprosił, powie ci: „Przyjacielu, przesiądź się wyżej”. I spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony».

Do tego zaś, który Go zaprosił, mówił także: «Gdy wydajesz obiad albo wieczerzę, nie zapraszaj swoich przyjaciół ani braci, ani krewnych, ani zamożnych sąsiadów, aby cię i oni nawzajem nie zaprosili, i miałbyś odpłatę. Lecz kiedy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych. A będziesz szczęśliwy, ponieważ nie mają czym tobie się odwdzięczyć; odpłatę bowiem otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych».

Modlitwa nad darami

Panie, nasz Boże, niech Najświętsza Ofiara zawsze nam udziela zbawiennej łaski, aby jej mocą dokonało się nasze uświęcenie, do którego zmierzają sakramentalne obrzędy.

Modlitwa po komunii

Boże, nasz Ojcze, Ty nas pokrzepiłeś przy swoim stole, spraw, aby ten Sakrament utwierdził nas w miłości i pobudził do służenia Tobie w braciach.

 KOMENTARZ

Dzisiejsza Ewangelia stawia nas w mocnej opozycji do mentalności świata. Jakże inny sposób myślenia ukazuje dziś Jezus, jakże inna jest logika Boga od logiki ludzkiej, światowej. Świat nas wychowuje w duchu „walcz o swoje“, „musisz być kimś“, „musisz coś znaczyć“. A Jezus stawia nam dziś wysoko poprzeczkę: „Idź i usiądź na ostatnim miejscu“. „Zaproś ubogich, ułomnych, chromych i niewidomych (…) ponieważ nie mają czym tobie się odwdzięczyć“. Najlepszym miejscem jest ostatnie miejsce. A najlepszymi gośćmi są ci, którzy w oczach świata nie są nic znaczący. Taka jest logika Boga: jeśli chcesz rządzić, to bądź tym, który służy, jeśli chcesz być pierwszym, bądź ostatnim. Wielkim jest ten, kto potrafi uklęknąć przed drugim w pokorze. „Prawdziwym wywyższeniem człowieka jest postawa Miłości, oparta na bezinteresownej służbie“. I do takiej wielkości zaprasza nas dzisiejsza Ewangelia. Ale warto pamiętać, że w tych „wymaganiach“ Jezus nie pozostawia nas samych. Jako pierwszy dał nam przykład pokornej i bezinteresownej miłości, gdy w czasie Ostatniej Wieczerzy obmył nogi uczniom. Każda Eucharystia jest tą rzeczywistością, gdzie w białym kawałku Chleba spotykam samego Boga i Jego bezgraniczną, ogołoconą miłość, która pragnie się dawać. Do mnie należy tylko przyjść i zaczerpnąć.

WSKAZÓWKI DO REFLEKSJI

– Jak ja rozumiem wielkość człowieka? Jaki jest mój sposób myślenia? Czy bliższa mi jest logika świata, czy logika Boża?

– Czy jest we mnie postawa bezinteresownej miłości?

– Czy proszę Boga o dar bezinteresownej, pokornej miłości? Czy Eucharystia jest dla mnie tą rzeczywistością, z której czerpię miłość Boga, by z tą miłością iść do bliźnich?

MODLITWA PO MEDYTACJI