I Czytanie: Mdr 18, 6-9 (Izraelici oczekują wyzwolenia)

Noc wyzwolenia oznajmiono wcześniej naszym ojcom, by nabrali otuchy, wiedząc dobrze, jakim przysięgom zawierzyli. I lud Twój wyczekiwał ocalenia sprawiedliwych, a zatraty wrogów. Czym bowiem pokarałeś przeciwników, tym wsławiłeś nas, powołanych. Pobożni potomkowie dobrych składali w ukryciu ofiary i ustanowili zgodnie Boskie prawo, że jednakowo te same dobra i niebezpieczeństwa podejmą święci, i już zaczęli śpiewać hymny przodków.

Psalm responsoryjny: Ps 33 (32), 1 i 12. 18-19. 20 i 22

Ref. Szczęśliwy naród wybrany przez Pana.

Błogosławiony lud, którego Pan jest Bogiem,

naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie.

II czytanie: Hbr 11, 1-2. 8-19 (Wielkość wiary)

Wiara jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy. To dzięki niej przodkowie otrzymali świadectwo.

Dzięki wierze ten, którego nazwano Abrahamem, usłuchał wezwania, by wyruszyć do ziemi, którą miał objąć w posiadanie. Wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie. Dzięki wierze przywędrował do Ziemi Obiecanej, jako ziemi obcej, pod namiotami mieszkając z Izaakiem i Jakubem, współdziedzicami tej samej obietnicy. Oczekiwał bowiem miasta zbudowanego na silnych fundamentach, którego architektem i budowniczym jest sam Bóg.

Dzięki wierze także i sama Sara, mimo podeszłego wieku, otrzymała moc poczęcia. Uznała bowiem za godnego wiary Tego, który udzielił obietnicy. Przeto z człowieka jednego, i to już niemal obumarłego, powstało potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie, jak niezliczone ziarnka piasku na wybrzeżu morza.

W wierze pomarli oni wszyscy, nie osiągnąwszy tego, co im przyrzeczono, lecz patrzyli na to z daleka i witali, uznawszy siebie za obcych i gości na tej ziemi. Ci bowiem, co tak mówią, wykazują, że szukają ojczyzny. Gdyby zaś tę wspominali, z której wyszli, znaleźliby sposobność powrotu do niej. Teraz zaś do lepszej dążą, to jest do niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się być nazywanym ich Bogiem, gdyż przysposobił im miasto. (…)

Ewangelia: Łk 12, 32-48 (Gotowość na przyjście Pana)

«Nie bój się, mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać wam królestwo.

Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę. Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mól nie niszczy. Bo gdzie jest skarb wasz, tam będzie i serce wasze.

Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy bądźcie podobni do ludzi oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc, będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie. (…)

Ów sługa, który poznał wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. Ten zaś, który nie poznał jego woli, a uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele powierzono, tym więcej od niego żądać będą».

Modlitwa nad darami

Panie, nasz Boże, przyjmij łaskawie dary, których sam udzieliłeś swojemu Kościołowi, i swoją mocą przemień je w Sakrament niosący zbawienie.

Modlitwa po komunii

Boże, nasz Ojcze, niech przyjęcie Twego Sakramentu zapewni nam zbawienie i utwierdzi nas w świetle Twojej prawdy.

 KOMENTARZ

W dzisiejszej Ewangelii Bóg wzywa nas do stałej czujności i gotowości na swoje przyjście. Ważne, żeby pamiętać, że kiedy Bóg mówi o swoim przyjściu, to nie mówi po to, żeby nas wystraszyć, ale chce nam przypomnieć, że nasze życie ma CEL. Celem naszego życia jest Królestwo Boże w wieczności. Jeśli nasze życie będzie świadomym spotykaniem się z Panem już tu na ziemi, wówczas nie będzie miejsca na strach przed spotkaniem z Panem w czasie ostatecznym. Jezus w dzisiejszej Ewangelii daje nam wybór, ale dodaje też otuchy. „Nie bój się mała trzódko.“ Jest Bóg Ojciec, który ma ogromne pragnienie Twojego szczęścia, który ma ogromne pragnienie, abyś osiągnął cel swojego życia, to jest życie wieczne z Bogiem. Jednocześnie dzisiejsze Słowo Boże zaprasza, aby nasz czas ziemski przeżyć w sposób twórczy. „Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele powierzono, tym więcej od niego żądać będą.“ Mimo tego, że cel naszego życia jest ponadziemski, to nie zwalnia nas to od obowiązku odpowiedzialnego i oryginalego działania w naszym życiu. Jeśli Bóg wybrał, to obdarzył też potrzebnymi dobrami. Od nas zależy, czy wykorzystamy te dobra, by dojść do celu, czy tylko po to, by zaspokoić swoje pragnienia tu na ziemi. To, jak wykorzystamy otrzymane dary, jest już sprawą naszej decyzji, naszego wyboru. Mamy możliwość wybierania w wolności. W darze od Boga Ojca otrzymaliśmy wolność, którą możemy wykorzystać, jak chcemy. Możemy! Warto jednak pamiętać, że nie bez następstw.

WSKAZÓWKI DO REFLEKSJI

Czy myślę o Bogu, jako o Ojcu? Czy zwracam się do Niego – Ojcze? Co to dla mnie oznacza, że Bóg jest moim Ojcem?

Czy wiem, pamiętam, że celem mojego życia nie są dobra ziemskie, ale że celem mojego życia jest „osiągnąć obiecane dziedzictwo“, że celem mojego życia jest życie wieczne z Bogiem?

Czy biorę odpowiedzialność za swoje życie i przeżywam je twórczo i kretaywnie? Jak wykorzystuję otrzymane od Boga dobra i dary?

MODLITWA PO MEDYTACJI