Liturgia w soczewce: XIII Niedziela Zwykła, rok C (komentarz)

„Liturgia w soczewce” to nowa propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli jeszcze głębiej przeżywać niedzielną Eucharystię. O tym czym są, oraz jak je wykorzystać, możecie przeczytać w naszym serwisie (tutaj).

KOLEKTA

Boże, Ty przez łaskę przybrania uczyniłeś nas dziećmi światłości, nie dopuść, aby nas ogarnęły ciemności błędu, lecz spraw, abyśmy żyli w blasku Twojej prawdy.

Dzisiejsza kolekta zachęca nas, abyśmy żyli w blasku Bożej prawdy, abyśmy byli „dziećmi światłości“. Naturalnym stanem życia człowieka jest życie w Jego obecności, w Jego świetle, w blasku Jego prawdy.

„Ja jestem światłością świata. Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia. /J 8, 12/

Pytania, które pośrednio stawia dzisiejsza kolekta, to czy idę za Jezusem, za Jego nauką?

„Jeżeli będziecie trwać w nauce mojej, będziecie prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli“. /J 8, 31/.

TEKSTY LITURGII MSZY

I Czytanie: 1 Krl 19, 16b. 19-21 (Powołanie Elizeusza)

Pan rzekł do Eliasza: «Elizeusza, syna Szafata z Abel-Mechola, namaścisz na proroka po tobie». Eliasz zszedł z góry i odnalazł Elizeusza, syna Szafata, orzącego: dwanaście par wołów przed nim, a on przy dwunastej. Wtedy Eliasz, podszedłszy do niego, zarzucił na niego swój płaszcz. Wówczas Elizeusz zostawił woły i pobiegłszy za Eliaszem, powiedział: «Pozwól mi ucałować mego ojca i moją matkę, abym potem poszedł za tobą». On mu odpowiedział: «Idź i wracaj, bo po co ci to uczyniłem?». Wtedy powrócił do niego i zaraz wziął parę wołów, złożył je na ofiarę, a na jarzmie wołów ugotował ich mięso oraz dał ludziom, aby zjedli. Następnie zabrał się i poszedłszy za Eliaszem, stał się jego sługą.

Psalm responsoryjny: Ps 16 (15), 1b-2a i 5. 7-8. 9-10. 11

Ref. Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem.

Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem,

to On mój los zabezpiecza (…)

Ty ścieżkę życia mi ukażesz,

pełnię radości przy Tobie.

II czytanie: Ga 5, 1. 13-18 (Postępowanie według ducha daje wolność)

Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli! Wy zatem, bracia, powołani zostaliście do wolności. Tylko nie bierzcie tej wolności jako zachęty do hołdowania ciału, wręcz przeciwnie, miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie. Bo całe Prawo wypełnia się w tym jednym nakazie: «Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego». A jeśli u was jeden drugiego kąsa i pożera, baczcie, byście się wzajemnie nie zjedli. Oto, czego uczę: postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie czynicie tego, co chcecie. Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić duchowi, nie będziecie podlegać Prawu.

Ewangelia: Łk 9, 51-62 (Trzeba porzucić wszystko, aby iść za Jezusem)

Gdy dopełniały się dni wzięcia Jezusa z tego świata, postanowił udać się do Jeruzalem, i wysłał przed sobą posłańców. Ci wybrali się w drogę i weszli do pewnego miasteczka samarytańskiego, by przygotować Mu pobyt. Nie przyjęto Go jednak, ponieważ zmierzał do Jeruzalem. Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: «Panie, czy chcesz, byśmy powiedzieli: Niech ogień spadnie z nieba i pochłonie ich?» Lecz On, odwróciwszy się, zgromił ich. I udali się do innego miasteczka.

A gdy szli drogą, ktoś powiedział do Niego: «Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz». Jezus mu odpowiedział: «Lisy mają nory i ptaki podniebne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć».

Do innego rzekł: «Pójdź za Mną». Ten zaś odpowiedział: «Panie, pozwól mi najpierw pójść pogrzebać mojego ojca». Odparł mu: «Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże».

Jeszcze inny rzekł: «Panie, chcę pójść za Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu». Jezus mu odpowiedział: «Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego».

Modlitwa nad darami

Boże, Ty przez sakramentalne znaki dokonujesz dzieła zbawienia, spraw, aby nasza posługa była godna Ofiary, którą składamy.

Modlitwa po komunii

Boże, nasz Ojcze, spraw niech święta Hostia, którąśmy ofiarowali i przyjęli, odnowi nasze życie, abyśmy nieustannie zjednoczeni z Tobą w miłości przynosili owoce trwające na wieki.

 KOMENTARZ

Rozważając dzisiejszą Ewangelię, wydawać by się mogło, że bardzo tajemnicze i niezrozumiałe są odpowiedzi Jezusa. Samarytanie poproszeni o przyjęcie Jezusa, a którzy Go nie przyjęli, nie zostali ukarani. Jeden z rozmówców, który wyraził chęć pójścia za Jezusem, został oddalony. Drugi najpierw chciał pochować ojca, ale został „przymuszony“ do głoszenia Ewangelii. Trzeci, który miał zamiar pójść za Jezusem, ale wcześniej chciał się pożegnać z najbliższymi, nie otrzymuje pozwolenia, ale zostaje wezwany do radykalnego zaangażowania. „O głębokości mądrości i wiedzy Boga, jakże niezbadane są Jego wyroki i nie do wyśledzenia Jego drogi” (Rz 11,33). „Człowiek widzi to, co dostępne dla wzroku, Pan zaś dostrzega serce” (1 Sm 16,7).

Dzisiejsza Ewangelia jest Ewangelią o wolności. Jezus udzielając odpowiedzi rozmówcom, pyta o wolność. Dlaczego pragniesz iść za Jezusem? Czy ze względu na korzyści, bogactwa, poczucie bezpieczeństwa, zyski światowe? Jezus jest tak ubogi, że nawet nie znajduje gościny wśród Samarytan. Jezus pyta dziś o to, co kryje się w twoim sercu. Jakie są twoje prawdziwe intencje? On chce zajrzeć do twego serca, by oświecić je Swoją prawdą. „Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli“.

Jezus chce cię dziś zapytać o twoje chrześcijaństwo, czy nie jest ono chrześcijaństwem „ale“. Chcę naśladować Jezusa, „ale“ na moich warunkach, tak jak ja chcę. Chcę pójść za Jezusem, „ale“ jeszcze nie dziś, jeszcze nie teraz. Chcę wypełniać Jego naukę, Jego przykazania, „ale“ tylko niektóre. Jezus poprzez dzisiejsze Słowo ukazuje, że z odpowiedzią na Jego wezwanie nie wolno zwlekać, i że ci, którzy idą za Nim, muszą to robić bezwarunkowo. Zachęca nas, by zajrzeć do własnego serca i zapytać się o wszystkie „ale“, które nie pozwalają nam pójść za Nim, nie pozwalają nam żyć w Prawdzie.

WSKAZÓWKI DO REFLEKSJI

Jakie są Twoje „ale“, które nie pozwalają Ci pójść za Jezusem (przyzwyczajenia, nałogi, lęki, obawy)?

Czy podejmując życiowe decyzje, rozeznajesz razem z Nim, do czego Cię zaprasza? Czy pytasz, jaka jest Jego wola względem Ciebie?

Czy Jezus ma stałe miejsce w Twoim sercu? Czy może jest bezdomnym w Twoim życiu?

MODLITWA PO MEDYTACJI

„Panie, przenikasz i znasz mnie,
Ty wiesz, kiedy siadam i wstaję.
Z daleka przenikasz moje zamysły,
widzisz moje działanie i mój spoczynek
i wszystkie moje drogi są Ci znane. (…)

Gdzież się oddalę przed Twoim duchem?
Gdzie ucieknę od Twego oblicza?
Gdy wstąpię do nieba, tam jesteś;
jesteś przy mnie, gdy się w Szeolu położę. (…)

Zbadaj mnie, Boże, i poznaj me serce;
doświadcz i poznaj moje troski,
i zobacz, czy jestem na drodze nieprawej,
a skieruj mnie na drogę odwieczną!“

/Ps 139, 1-3. 7-8. 23-24/

Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu…

Opracowała s. Magdalena Cieślak CHR


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także