Liturgia w soczewce: VII Niedziela Zwykła, rok C (komentarz)

„Liturgia w soczewce” to nowa propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli jeszcze głębiej przeżywać niedzielną Eucharystię. O tym czym są, oraz jak je wykorzystać, możecie przeczytać w naszym serwisie (tutaj).

KOLEKTA

Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy stale rozważając Twoją naukę * spełniali słowem i czynem to, co się Tobie podoba.

Dzisiejszą kolektą prosimy Boga, żebyśmy umieli w naszym życiu z wiarą zachować właściwą kolejność. To co powinno być pierwsze, to słuchanie i patrzenie na Boga. Tylko wtedy będziemy umieli żyć tak, jak podoba się Jemu, a nie nam.

TEKSTY LITURGII MSZY

I czytanie – 1 Sm 26, 2. 7-9. 12-13. 22-23 (Dawid oszczędza Saula)

Dawid oddalił się na przeciwległą stronę i stanął na wierzchołku góry w oddali, a dzieliła go od nich spora odległość. Wtedy Dawid zawołał do Saula: «Oto dzida królewska, niech przyjdzie który z pachołków i weźmie ją. Pan nagradza człowieka za sprawiedliwość i wierność: Pan dał mi ciebie w ręce, lecz ja nie podniosłem ich przeciw pomazańcowi Pańskiemu».

Psalm responsoryjny – Ps 103 (102), 1b-2. 3-4. 8 i 10. 12-13

Pan jest łaskawy, pełen miłosierdzia

On odpuszcza wszystkie twoje winy *
i leczy wszystkie choroby.
On twoje życie ratuje od zguby, *
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.

Miłosierny jest Pan i łaskawy, *
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Nie postępuje z nami według naszych grzechów *
ani według win naszych nam nie odpłaca.

II czytanie – 1 Kor 15, 45-49 (Chrystus nowy Adam)

Bracia: Stał się pierwszy człowiek, Adam, duszą żyjącą, a ostatni Adam duchem ożywiającym. Nie było jednak wpierw tego, co duchowe, ale to, co ziemskie; duchowe było potem. Pierwszy człowiek z ziemi – ziemski, Drugi Człowiek – z nieba. Jaki ów ziemski, tacy i ziemscy; jaki Ten niebieski, tacy i niebiescy. A jak nosiliśmy obraz ziemskiego człowieka, tak też nosić będziemy obraz Człowieka niebieskiego.

Aklamacja przed Ewangelią – J 13, 34

Daję wam przykazanie nowe,
abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.

Ewangelia – Łk 6, 27-38 (Przykazanie miłości nieprzyjaciół)

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Powiadam wam, którzy słuchacie: Miłujcie waszych nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą; błogosławcie tym, którzy was przeklinają, i módlcie się za tych, którzy was oczerniają. Jeśli cię kto uderzy w policzek, nadstaw mu i drugi. Jeśli zabiera ci płaszcz, nie broń mu i szaty. Dawaj każdemu, kto cię prosi, a nie dopominaj się zwrotu od tego, który bierze twoje. Jak chcecie, żeby ludzie wam czynili, podobnie wy im czyńcie. Jeśli bowiem miłujecie tych tylko, którzy was miłują, jakaż za to należy się wam wdzięczność? Przecież i grzesznicy okazują miłość tym, którzy ich miłują. I jeśli dobrze czynicie tym tylko, którzy wam dobrze czynią, jaka za to należy się wam wdzięczność? I grzesznicy to samo czynią. Jeśli pożyczek udzielacie tym, od których spodziewacie się zwrotu, jakaż za to należy się wam wdzięczność? I grzesznicy pożyczają grzesznikom, żeby tyleż samo otrzymać. Wy natomiast miłujcie waszych nieprzyjaciół, czyńcie dobrze i pożyczajcie, niczego się za to nie spodziewając. A wasza nagroda będzie wielka i będziecie synami Najwyższego; ponieważ On jest dobry dla niewdzięcznych i złych. Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone. Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą, ubitą, utrzęsioną i wypełnioną ponad brzegi wsypią w zanadrza wasze. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie».

Modlitwa nad darami

Boże, nasz Ojcze, składając z należną czcią Najświętszą Ofiarę, pokornie Cię prosimy, † aby dary złożone ku Twojej chwale * przyczyniły się do naszego zbawienia.

Modlitwa po Komunii

Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy osiągnęli zbawienie, * którego zadatek otrzymaliśmy w tym Sakramencie.

KOMENTARZ

Słowa Jezusa z dzisiejszego fragmentu Ewangelii są wezwaniem skierowanym do Jego uczniów. Ale dla mnie, przede wszystkim, są opisem niezwykłej miłości Boga. Miłości, która nie jest zależna od naszej miłości do Niego, od naszej odpowiedzi, od naszego dobra. Bóg daje wszystko, nie patrząc na to, czy otrzyma coś w zamian.

Ale Bóg nie tylko kocha nas taką miłością, ale też zaprasza nas do współuczestnictwa w tej miłości. Chce, żebyśmy byli miłosierni, tak jak On jest miłosierny. Żebyśmy kochali innych ludzi tak, jak jesteśmy kochani przez Niego. To jest możliwe tylko wtedy, gdy najpierw sami zdamy sobie sprawę z tego, że to my często zachowujemy się jak nieprzyjaciele wobec Boga i innych ludzi. Rozbicie się o swoją niedoskonałość i doświadczenie miłości Boga pomimo to, pomaga przyjąć drugiego człowieka, który też nie jest doskonały.

Jezus kieruje swoje słowa do tych, którzy słuchają. Warto często słuchać Jezusa i przypominać sobie o miłości Boga i o konkretnych sytuacjach w moim życiu, kiedy ta Jego miłość nieprzyjaciół się objawiła. Bo ta Jego miłość ma być wzorem dla mojej miłości.

 

WSKAZÓWKI DO ROZWAŻANIA

– czy słowo Boże ma wpływ na moje życie? czy inni mogą „zobaczyć” je w moim życiu?

– czy uczę się miłości od Boga? czy to ona jest dla mnie wzorem?

– czy umiem przyjąć to, że jestem niedoskonały, i że inni też tacy są? czy nie oczekuję od innych, że będą bezbłędni?

MODLITWA PO MEDYTACJI

Ojcze, dziękuję Ci, za Twoją miłość do mnie. Za to, że ona nie jest uzależniona od mojej doskonałości. Dziękuję, że przyjmujesz mnie z moimi błędami, grzechami i niedoskonałością. Kochasz mnie i chcesz, żebym ja też kochał(a) tak jak Ty. Pomóż mi żyć zgodnie z Twoją wolą.

Opr. s. Monika Guzek CHR


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Zobacz także