Liturgia w soczewce: V Niedziela Wielkanocna, rok C (komentarz)

„Liturgia w soczewce” to nowa propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli jeszcze głębiej przeżywać niedzielną Eucharystię. O tym czym są, oraz jak je wykorzystać, możecie przeczytać w naszym serwisie (tutaj).

KOLEKTA

Boże, Ty nam zesłałeś Zbawiciela i uczyniłeś nas swoimi przybranymi dziećmi, wejrzyj łaskawie na wierzących w Chrystusa i obdarz ich prawdziwą wolnością i wiecznym dziedzictwem.

Bóg w Chrystusie Jezusie czyni nas przybranymi dziećmi. Dzięki temu możemy cieszyć się prawdziwą wolnością i mieć udział w Jego dziedzictwie. „Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy.“ /1 J 3,1/ Dzisiejsza kolekta przypomina nam, że jesteśmy dziećmi Boga i stawia pytanie czy ja faktycznie żyję jak dziecko Boga? Co dla mnie oznacza prawda, że jestem dzieckiem Boga?

TEKSTY LITURGII MSZY

I Czytanie Dz 14, 21b-27 (Bóg działa przez ludzi)

Paweł i Barnaba wrócili do Listry, do Ikonium i do Antiochii, umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze, «bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego». Kiedy w każdym Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych, polecili ich Panu, w którego uwierzyli.

Potem przeszli przez Pizydię i przybyli do Pamfilii. Głosili słowo w Perge, zeszli do Attalii, a stąd odpłynęli do Antiochii, gdzie za łaską Bożą zostali przeznaczeni do dzieła, które wykonali.

Kiedy przybyli i zebrali miejscowy Kościół, opowiedzieli, jak wiele Bóg przez nich zdziałał i jak otworzył poganom podwoje wiary.

Psalm responsoryjny – Ps 145 (144), 8-9. 10-11. 12-13

Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.

Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła

i niech Cię błogosławią Twoi wyznawcy.

II czytanie Ap 21, 1-5a (Bóg otrze wszelką łzę)

Ja, Jan, ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma.

I Miasto Święte – Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża. I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: «Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni Jego ludem, a On będzie „Bogiem z nimi”. I otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu już nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły».

I rzekł Zasiadający na tronie: «Oto czynię wszystko nowe».

Ewangelia J 13, 31-33a. 34-35 (Przykazanie nowe daję wam)

 Po wyjściu Judasza z wieczernika Jezus powiedział: «Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. Jeżeli Bóg został w Nim otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz Go chwałą otoczy.

Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, że jesteście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali».

Modlitwa nad darami

Boże, Ty przez cudowną wymianę darów dokonującą się w tej Ofierze czynisz nas uczestnikami swojej boskiej natury, spraw, abyśmy poznawszy Twoją prawdę, dostosowali do niej nasze życie.    

Modlitwa po komunii

Boże, nasz Ojcze, przybądź z pomocą swojemu ludowi, który nakarmiłeś Najświętszym Sakramentem, spraw, aby porzucił dawne nałogi i prowadził nowe życie.

KOMENTARZ

Dzisiejsza Ewangelia przenosi nas do Wieczernika, do Ostatniej Wieczerzy, jaką Jezus spożył z uczniami przed męką, śmiercią i zmartwychwstaniem. Jezus wie doskonale, że nadchodzi moment, że jest to Jego ostatnia chwila z uczniami i ma dla nich ostatnie słowo, ostatnią wskazówkę na czas, kiedy nie będzie już z nimi fizycznie. Ostatnie słowo skierowane do uczniów, niejako testament Jezusa zostawiony uczniom, to „przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem“. Sam Jezus dopiero co symbolicznie wyraził swoją miłość poprzez umycie nóg wszystkim uczniom (bez wyjątku!), a za chwilę zrealizuje ją na krzyżu. Jezus wskazuje tę radykalną samoofiarującą się miłość jako cechę, która określa Jego uczniów. „Miłujcie się wzajemnie, tak jak Ja was umiłowałem“. Miłość Jezusa jest pierwsza. Miłość zaprowadziła Jezusa na krzyż. Jezus na krzyżu składa swoje życie w akcie doskonałej miłości. Bóg kocha zawsze jako pierwszy, Jego miłość zawsze jest pierwsza. Miłość do bliźniego wypływa z tego intymnego spotkania z miłością Boga. Dzięki temu miłość może być „przykazana“, ponieważ wcześniej jest dana. Moja miłość do drugiego człowieka jest odpowiedzią na dar miłości, z jaką Bóg przychodzi do mnie. Ta miłość została ofiarowana na krzyżu. Ta miłość jest wciąż na nowo ofiarowywana podczas każdej Eucharystii. Każda Eucharystia jest niewyczerpanym źródłem Miłości, z którego mam czerpać, by kochać tak jak On – miłością ofiarną w codzienności. „Po tym wszyscy poznają, że jesteście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali”. /J 13, 35/

WSKAZÓWKI DO ROZWAŻANIA

– Czy potrafię kochać moich bliźnich miłością ofiarną? Czy proszę Boga o łaskę miłości, bym potrafił kochać tak, jak On mnie umiłował?

– Czy spotykam się z Bogiem – Miłością w Jego Słowie, sakramentach, szczególnie w Eucharystii? Czy Eucharystia jest miejscem spotkania i karmienia się miłością Boga?

– Czy ze spotkania z Jezusem Eucharystycznym rodzi się pragnienie oddawania swoich sił, czasu, energii, miłości ofiarnej bliźniemu?

MODLITWA PO MEDYTACJI

„Boże, daj mi siłę, abym mógł zrobić wszystko, czego ode mnie żądasz. A potem żądaj ode mnie, czego chcesz.“ /św. Augustyn z Hippony/

Jezu daj mi dzisiaj miłość, bym potrafił kochać, tak jak tego pragniesz…

Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu…

Opracowała s. Magdalena Cieślak CHR


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także