KOLEKTA

„Boże, Ty nam zesłałeś Zbawiciela i uczyniłeś nas swoimi przybranymi dziećmi,  wejrzyj łaskawie na wierzących w Chrystusa  i obdarz ich prawdziwą wolnością i wiecznym dziedzictwem”.

– Bóg przez swojego Syna uczynił nas swoimi dziećmi
– Pragnie byśmy osiągnęli wieczne szczęście
– W Bogu jest prawdziwa wolność

TEKSTY LITURGII MSZY ŚWIĘTEJ

I Czytanie – Dz 6, 1-7 (Wybór pierwszych diakonów)
(…) Dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów, powiedziało: «Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbali słowo Boże, a obsługiwali stoły. Upatrzcie zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości. Im zlecimy to zadanie. My zaś oddamy się wyłącznie modlitwie i posłudze słowa». Spodobały się te słowa wszystkim zebranym i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, oraz Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. Przedstawili ich apostołom, którzy, modląc się, nałożyli na nich ręce. A słowo Boże szerzyło się, wzrastała też bardzo liczba uczniów w Jerozolimie, a nawet bardzo wielu kapłanów przyjmowało wiarę.

Psalm responsoryjny – Ps 33 (32), 1-2. 4-5. 18-19

Okaż swą łaskę ufającym Tobie

Oczy Pana zwrócone na bogobojnych,
na tych, którzy oczekują Jego łaski,
aby ocalił ich życie od śmierci
i żywił ich w czasie głodu.

II Czytanie – 1 P 2, 4-9 (Powszechne kapłaństwo)

Najmilsi:
Przybliżając się do Pana, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale u Boga wybranym i drogocennym, wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, miłych Bogu przez Jezusa Chrystusa. To bowiem zawiera się w Piśmie: «Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny, a kto wierzy w niego, na pewno nie zostanie zawiedziony». Wam zatem, którzy wierzycie, cześć! Dla tych zaś, co nie wierzą, właśnie ten kamień, który odrzucili budowniczowie, stał się głowicą węgła – i kamieniem obrazy, i skałą potknięcia się. Ci, nieposłuszni słowu, upadają, do czego zresztą są przeznaczeni. Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem Bogu na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali chwalebne dzieła Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła.

Ewangelia – J 14, 1-12 (Ja jestem drogą i prawdą, i życiem)

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę». Odezwał się do Niego Tomasz: «Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?» Odpowiedział mu Jezus: «Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie. Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście». Rzekł do Niego Filip: «Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy». Odpowiedział mu Jezus: «Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie widzi, widzi także i Ojca.Dlaczego więc mówisz: „Pokaż nam Ojca”? Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. To Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie – wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła! Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, a nawet większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca».

KOMENTARZ

Bóg w darze swojego Syna Jezusa nie tylko odkupił nas od śmierci ale również zaprosił do dziedzictwa chwały Syna, do jedności z Nim samym. Święty Paweł wszystkich wierzących nazywa drogocennymi kamieniami, z których zbudowana jest świątynia – sam Chrystus. Stanowimy powszechne kapłaństwo, tzn, że przez chrzest jesteśmy uczestnikami życia Jezusa Chrystusa. Mamy jak On, składać Ojcu ofiarę. Oddawać Jemu nasze życie, nasz czas, nasze myśli, naszą codzienność, zmagania, radości. Wszystko to mamy zanosić Bogu na modlitwie przez Jego Syna Jezusa, który zostawił wzór jak oddać chwałę Ojcu przez ofiarę z życia.
Psalmista pokazuję, że Bóg błogosławi tym, którzy oddają Jemu cześć, którzy oczekują Jego łaski. Otwarte serce na Boga, sprawia, że Bóg hojnie udziela darów. I tymi darami mamy służyć sobie wzajemnie, o czym pisze autor Dziejów Apostolskich. Ale warunkiem jest codzienność, w której będziemy naśladować Jego Święte Życie. Zostawia nam wskazówkę, którą jest Jego Osoba. Nazywa siebie drogą, która nas do Ojca doprowadzi, Prawdą, która wyzwala od kłamstwa i Życiem, które może przemienić nasze życie. Tłumaczy dalej, że jest On jedno z Ojcem. Kiedy więc staramy się naśladować Syna Bożego, wchodzimy w jedność  z Nim i Jego Ojcem. Tworzymy komunię z samym Bogiem, Odkupicielem człowieka.

WSKAZÓWKI DO ROZWAŻANIA

– Na ile sumiennie wykonuję zadania, które mi powierzono?
– Czy patrzę na swoje życie ze świadomością, że tworzę z innymi świątynię Boga?
– Czy staram się naśladować Jezusa?
– Czy korzystam z Jego wskazówek?
– Jaka jest prawda o moim życiu, o mojej relacji z Bogiem?

MODLITWA PO MEDYTACJI

Panie Jezu, obdarz mnie zaufaniem jakie miałeś wobec Ojca i wypełnienia Jego świętej woli. Kształtuj we mnie swoje życie. Niech Prawda, którą Jesteś przemienia moje życie. Naucz mnie wiernie iść drogą, którą wskazujesz. Bym zawsze potrafił pełnić wolę Ojca. Naucz mnie pokornie odkrywać moją godność w Tobie. Spraw abym z Tobą i Ojcem był jedno. Amen.

Opracowała: s. Zofia Zagraba CHR