Liturgia w soczewce: Uroczystość Zesłania Ducha Świętego, rok C (komentarz)

„Liturgia w soczewce” to nowa propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli jeszcze głębiej przeżywać niedzielną Eucharystię. O tym czym są, oraz jak je wykorzystać, możecie przeczytać w naszym serwisie (tutaj).

KOLEKTA

Boże, Ty przez misterium dnia dzisiejszego uświęcasz swój Kościół ogarniający wszystkie ludy i narody, † ześlij dary Ducha Świętego na całą ziemię * i dokonaj w sercach wiernych cudów, które zdziałałeś w początkach głoszenia Ewangelii.

– Dzisiejszą kolektą modlimy się o to, żeby Bóg dokonał w naszych sercach cudów, które były udziałem pierwszych chrześcijan. Ważne jest to, że chodzi o cuda, które dzieją się w sercu człowieka i których sprawcą jest Duch Święty.

– O jakie cuda może chodzić? Co ma być w nas tym dziełem Ducha Świętego?

TEKSTY LITURGII MSZY

I czytanie – Dz 2, 1-11 (Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym)

Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle spadł z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.

Psalm responsoryjny – Ps 104(103), 1ab i 24ac. 29b-30. 31 i 34

Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię

Błogosław, duszo moja, Pana, *
o Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki.
Jak liczne są dzieła Twoje, Panie, *
ziemia jest pełna Twych stworzeń.

Gdy odbierasz im oddech, marnieją *
i w proch się obracają.
Stwarzasz je napełniając swym duchem *
i odnawiasz oblicze ziemi.

II czytanie – Rz 8, 8-17 (Wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi)

Jesteśmy więc, bracia, dłużnikami, ale nie ciała, byśmy żyć mieli według ciała. Bo jeżeli będziecie żyli według ciała, czeka was śmierć. Jeżeli zaś przy pomocy ducha uśmiercać będziecie popędy ciała, będziecie żyli. Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: Abba, Ojcze”. Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa, skoro wspólnie z Nim cierpimy, by też wspólnie mieć udział w chwale.

Werset przed Ewangelią

Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych
i zapal w nich ogień swojej miłości.

Ewangelia – J 14, 15-16. 23b-26 (Duch Prawdy was wszystkiego nauczy)

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Parakleta da wam, aby z wami był na zawsze. Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. a nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem».

Modlitwa nad daramiPanie, nasz Boże, † spraw, aby zgodnie z obietnicą Twojego Syna, Duch Święty dał nam głębiej zrozumieć tajemnicę Eucharystii, * i doprowadził nas do całej prawdy.

Modlitwa po Komunii

Boże, Ty udzielasz swojemu Kościołowi nadprzyrodzonych darów, † zachowaj łaskę, którą go obdarzyłeś, * aby zawsze działała w nas moc Ducha Świętego, a Pokarm eucharystyczny przez Niego uświęcony przyczynił się do naszego wiecznego zbawienia.

 KOMENTARZ

W dzisiejszej Ewangelii Jezus mówi o Bogu, który chce zamieszkać w człowieku. To, co jest zaskakujące w tym obrazie, to fakt, że to nie człowiek ma przygotować w sobie mieszkanie dla Boga, a On zjawi się, kiedy wszystko będzie już gotowe. To sam Bóg przychodzi i tworzy to mieszkanie, a my musimy tylko dać Mu miejsce, pozwolić, żeby to zrobił. Wspólne życie z Bogiem jest dla nas dostępne już teraz, nie musimy na nie czekać, aż będzie to możliwe w niebie. Bóg schodzi do nas i już na ziemi chce w nas mieszkać.

To jest pierwsze i najważniejsze dzieło Ducha Św. To On wzbudza wiarę, pragnienie poznania Boga, On przypomina naukę Jezusa i uczy, jak nią żyć. Naszym zadaniem jest Mu zaufać, dać przestrzeń w sobie i dać się pociągnąć. Czasami będzie to oznaczało wejście w nieznane, w coś, co się może wydawać szaleństwem. A czasami będzie chodziło po prostu o życie nauką Jezusa – co samo w sobie może być już uznawane za szaleństwo. Gdziekolwiek by nas Duch Święty nie prowadził, to możemy Mu zaufać, bo Jezus mówi o Nim, że jest nam dany, żeby był z nami na zawsze. To znaczy, że nie zostawi nas w połowie drogi, ale, cokolwiek by się nie działo, to On będzie przy nas gotowy do działania.

WSKAZÓWKI DO ROZWAŻANIA

– Czy mam świadomość swojej godności, jaką Bóg mnie obdarował?

– Czy trwam w dziękczynieniu przed Bogiem za Jego hojność?

– W jaki sposób błogosławię Boga w swoim życiu?

– Czy wierzę, że Bóg zaprasza mnie do wejścia do Jego chwały, by oglądać Go w pełnym Obliczu?

– Czy świadczę swoim życiem o przynależności do Pana?

MODLITWA PO MEDYTACJI

Jezu, dziękuję Ci za drogę, którą przebyłeś dla mojego zbawienia. Dziękuję, że Pokazujesz Ojca, który Cię posłał. Uzdolnij mnie do świadomego życia chrześcijańskiego, uzdolnij mnie do dawania świadectwa o Twojej Miłości, obdarz mnie darem oddawania Tobie chwały we wszystkich okolicznościach mojego życia. Obdarz mnie czystym sercem, bym zawsze w pełni gotowości oczekiwał Twojego przyjścia. Uzdolnij mnie do wejścia do Twojej chwały. Amen.

Opracowała s. Zofia Zagraba CHR


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także