Liturgia w soczewce: uroczystość Zesłania Ducha Świętego, rok A

„Liturgia w soczewce” to propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli jeszcze głębiej przeżywać niedzielną Eucharystię. O tym czym są, oraz jak je wykorzystać, możecie przeczytać w naszym serwisie (tutaj).

KOLEKTA

Boże, Ty przez misterium dnia dzisiejszego uświęciłeś swój Kościół ogarniający wszystkie ludy i narody, ześlij dary Ducha Świętego na całą ziemię i dokonaj w sercach wiernych tych cudów, które zdziałałeś w początkach głoszenia Ewangelii.

– Kościół modli się dziś, aby objawił się w nim Duch i dokonał znowu cudów, jakie zdziałał w początkach głoszenia Ewangelii; by otworzył nas na poznanie całej prawdy oraz, by dzięki uczestnictwu w Eucharystii, zawsze działała w nas Jego moc. 

– Cudem przynaglającym do wiary było zawiązanie wspólnoty Kościoła, w którym – jako owoc nawrócenia i przyjęcia Ewangelii – mogły być widoczne znaki wzajemnej miłości oraz jedności mocą Ducha Świętego. Znaki te były cudem moralnym o wielkiej sile oddziaływania.  Duch Święty ma przemieniać nasze serca, tak jak serca Apostołów, byśmy mogli dojść do spójności naszego życia z Ewangelią i stawać się wiarygodnym i czytelnym znakiem dla świata.

TEKSTY LITURGII MSZY ŚW.

I czytanie – Dz 2, 1-11 (Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym)

Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wichru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też jakby języki ognia, które się rozdzielały, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. 

Psalm responsoryjny – Ps 104 (103), 1ab i 24ac. 29b-30. 31 i 34 

Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię.

Kiedy odbierasz im oddech, marnieją *

i w proch się obracają.

Stwarzasz je, napełniając swym Duchem, *

i odnawiasz oblicze ziemi.

II czytanie – 1 Kor 12, 3b-7. 12-13 (Duch Święty źródłem jedności chrześcijan)

Bracia:

Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus». Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscy bowiem w jednym Duchu zostaliśmy ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscy też zostaliśmy napojeni jednym Duchem.

Sekwencja

Przybądź, Duchu Święty,
Ześlij z nieba wzięty
Światła Twego strumień.

Przyjdź, Ojcze ubogich,
Przyjdź, Dawco łask drogich,
Przyjdź, Światłości sumień.

O, najmilszy z gości,
Słodka serc radości,
Słodkie orzeźwienie.

W pracy Tyś ochłodą,
W skwarze żywą wodą,
W płaczu utulenie.

Światłości najświętsza,
Serc wierzących wnętrza
Poddaj Twej potędze.

Bez Twojego tchnienia
Cóż jest wśród stworzenia?
Tylko cierń i nędze.

Obmyj, co nieświęte,
Oschłym wlej zachętę,
Ulecz serca ranę.

Nagnij, co jest harde,
Rozgrzej serca twarde,
Prowadź zabłąkane.

Daj Twoim wierzącym,
W Tobie ufającym,
Siedmiorakie dary.

Daj zasługę męstwa,
Daj wieniec zwycięstwa,
Daj szczęście bez miary.

Śpiew przed Ewangelią 

Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych

i zapal w nich ogień swojej miłości.

Ewangelia – J 20, 19-23 (Weźmijcie Ducha Świętego)

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».

MODLITWA NAD DARAMI

Panie, nasz Boże, spraw, aby zgodnie z obietnicą Twojego Syna Duch Święty dał nam głębiej zrozumieć tajemnicę Eucharystii i doprowadził nas do całej prawdy.

MODLITWA PO KOMUNII

Boże, Ty udzielasz swojemu Kościołowi nadprzyrodzonych darów, zachowaj łaskę, którą go obdarzyłeś, aby zawsze działała w nas moc Ducha Świętego, a pokarm eucharystyczny przez Niego uświęcony przyczynił się do naszego wiecznego zbawienia.

KOMENTARZ

W Bożym planie zbawienia wszystko zmierza ku zesłaniu Ducha Świętego. Pięćdziesiątnica jest zatem pełnią Paschy, całością misterium paschalnego. Chrystus udzielając swego Ducha przekazuje Kościołowi swoje tchnienie, swoje życie. Jezus na krzyżu „skłoniwszy głowę oddał ducha” (J 19, 30). Wyrażenie to stanowi preludium wylania Ducha podczas ukazania się Zmartwychwstałego w Wieczerniku. Jezus wieczorem w dniu Zmartwychwstania przekazuje Apostołom dar Ducha Świętego. Jego kenoza (uniżenie), której punktem kulminacyjnym była śmierć na krzyżu, dzięki  Zmartwychwstaniu i darowi Ducha Świętego, owocuje zbawieniem ludzkości, nowym stworzeniem, czyli Nowym Przymierzem zapowiedzianym przez proroków. Duch przychodzi, by dokończyć, wypełnić i stopniowo doprowadzić do ostatecznej doskonałości zamysł, którego źródłem jest miłość Ojca. 

W Chrystusie człowieczeństwo zostaje całkowicie uświęcone i odniesione do Ojca, ale to uświęcenie musi objąć i przeniknąć całą ludzkość, i to jest dziełem Ducha Świętego w Kościele. Chce On objąć rzeczywistości stworzone, umysły, serca i wolę, by udzielić im nieskazitelności, umocnić to, co w nich słabe i nasycić nieskazitelnym życiem Boga. To Duch Syna czyni nas zdolnymi do życia jako bracia, zwyciężając zło dobrem. Dlatego misja uczniów polega na przebaczaniu grzechów. Przebaczenie wobec braci realizuje na ziemi miłość Ojca. Duch jest wyrazem wewnętrznej jedności i miłości Ojca i Syna, a przekazany nam, łączy nas wewnętrznie z Ojcem i Synem oraz między sobą. Wprowadza nas w zamysł Boży, pozwala nam miłować, to co miłuje Bóg, daje właściwe rozeznanie oraz  przemienia serca czyniąc je pokornymi, cierpliwymi i życzliwymi.

WSKAZÓWKI DO ROZWAŻANIA

– Czy potrafię rozeznać w swoim życiu co jest z natchnienia Ducha Bożego? Czy idę za tym natchnieniem?

– Czy widzę w swoim życiu owoce „życia z Ducha”?

– Czy dla innych jestem czytelnym znakiem życia chrześcijańskiego?

MODLITWA PO MEDYTACJI

Sekwencja do Ducha Świętego (patrz wyżej)

 

Opracowała: s. Karolina Ostopinko CHR

Zobacz także