KOLEKTA

Boże, Ty w Świętej Rodzinie dałeś nam wzór życia,  spraw, abyśmy złączeni wzajemną miłością naśladowali w naszych rodzinach Jej cnoty i doszli do wiecznej radości w Twoim domu.

Słowami kolekty jesteśmy zaproszeni byśmy w naszych rodzinach naśladowali cnoty Świętej Rodziny. „Tutaj przede wszystkim uczymy się patrzeć, słuchać, rozważać i przenikać głębokie i tajemne znaczenie tego bardzo prostego, pokornego i jakże pięknego objawienia się Syna Bożego” (Paweł VI).

Nazaret pokazuje wartość milczenia, skupienia, modlitwy, otwarcia się na Boże Słowo i natchnienia. Relacje rodzinne wskazują na to, że „wychowanie rodzinne jest cenne i niezastąpione i że w sferze społecznej ma ono pierwszorzędne i niezrównane znaczenie” (Paweł VI). Proste i codzienne życie Świętej Rodziny przypomina o wartości pracy, która nie może być celem sama w sobie, ale jej wartość i wolność, którą daje, płyną bardziej z wartości celu, jakiemu ona służy.

 TEKSTY MSZY ŚW.

I czytanie – Rdz 15, 1-6; 21, 1-3 (Obietnica potomstwa)

I poleciwszy Abramowi wyjść z namiotu, rzekł: «Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz to uczynić»; potem dodał: «Tak liczne będzie twoje potomstwo». Abram uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę. Pan okazał Sarze łaskawość, jak to obiecał, i uczynił jej to, co zapowiedział. Sara stała się brzemienną i urodziła sędziwemu Abrahamowi syna w tym właśnie czasie, jaki Bóg wyznaczył.

Psalm responsoryjny – Ps 105

Na wieki pamięta o swoim przymierzu, *
obietnicy danej tysiącu pokoleń,
o przymierzu, które zawarł z Abrahamem, *
przysiędze danej Izaakowi.

II czytanie – Hbr 11, 8. 11-12. 17-19 (Wiara Abrahama, Sary i Izaaka)

Dzięki wierze ten, którego nazwano Abrahamem, usłuchał wezwania, by wyruszyć do ziemi, którą miał objąć w posiadanie. Wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie. Dzięki wierze także i sama Sara, mimo podeszłego wieku, otrzymała moc poczęcia. Uznała bowiem za godnego wiary Tego, który udzielił obietnicy.

Śpiew przed Ewangelią – Por. Hbr 1, 1-2a

Wielokrotnie przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków,
a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna.

Ewangelia – Łk 2, 22-40 (Dziecię rosło, napełniając się mądrością) 

Gdy upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, Rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby przedstawić Go Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu». Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.

MODLITWA NAD DARAMI

Wszechmogący Boże, składamy Tobie przebłagalną Ofiarę i pokornie Cię prosimy, abyś za wstawiennictwem Bogurodzicy Dziewicy i świętego Józefa, utwierdził nasze rodziny w swojej łasce i pokoju.

MODLITWA PO KOMUNII

Miłosierny Ojcze, Ty nas pokrzepiłeś Najświętszym Sakramentem, spraw, abyśmy wiernie naśladowali przykład Świętej Rodziny i po trudach doczesnego życia cieszyli się razem z Nią życiem wiecznym.

KOMENTARZ

W dzisiejszej Liturgii Słowa jest mowa o dwóch rodzinach: Abrahama i Sary oraz Józefa i Maryi. Mowa jest także o ich synach, otrzymanych w nadzwyczajny sposób – Izaaku i Jezusie. W czytaniach wydobyta jest wiara tych rodzin. W pierwszym czytaniu słyszymy, że Abraham „uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę”. List do Hebrajczyków dodaje, że Sara także „dzięki wierze (…) otrzymała moc poczęcia”. Z kolei Ewangelia pokazuje nam Józefa i Maryję, którzy w kluczu wiary wypełniają to, co Prawo nakazuje w odniesieniu do pierworodnego syna, czyli poświęcają go Bogu. Uznają w ten sposób, że to Bóg jest Panem, że otrzymali w darze to Dziecko, by nie czynić własnej woli, lecz wolę Boga.

Józef i Maryja przychodząc do świątyni przynoszą na ofiarę dwa młode gołębie. Ta ofiara pokazuje nam kim oni są – są ludźmi najuboższymi z ubogich. Mimo to nie są zwolnieni z ofiarności. Ubóstwo, które wybrali nie zwalnia ich z postawy dawania. Wybrali ubóstwo, jako sposób życia, drogę do świętości, do Boga. Wybór ten nie zamyka ich na siebie, nie zamyka na innych, nie buduje zachłanności w trosce o dzień następny. Wręcz przeciwnie – z pewności i ugruntowanej wiary, nadziei i miłości buduje się ich postawa zaufania i oddania wszystkiego Bogu.

WSKAZÓWKI DO ROZWAŻANIA

– Czy w swoim życiu rodzinnym staram się naśladować wzór, jaki daje Święta Rodzina?
– Czy w moim domu rozmawia się o sprawach wiary?
– Czy w mojej rodzinie jesteśmy wzajemnie sobie oddani? Czy zaczerpniętą miłością potrafimy dzielić się z innymi?

MODLITWA PO MEDYTACJI

Wzmocnij, Panie, moją wiarę, nadzieję i miłość, byśmy w naszej rodzinie potrafili naśladować wzór Twojej rodziny.
Dawaj nam serca otwarte na siebie nawzajem i na innych, z którymi dzielimy życie.
Prosimy, by przez nas objawiała się Twoja chwała.
Amen.

opr. s. Karolina Ostopinko CHR