Kolekta

Wszechmogący, wieczny Boże, aby dać ludziom przykład pokory do naśladowania, sprawiłeś, że nasz Zbawiciel przyjął ciało i poniósł śmierć na krzyżu; daj nam pojąć naukę płynącą z Jego męki i zasłużyć na udział w Jego zmartwychwstaniu.

Brzmienie dzisiejszej kolekty jest dość gnostyckie – przez poznanie tajemnicy – „tajemnej nauki”, osiągniemy/zasłużymy na Życie Wieczne – dość niebezpieczne sformułowanie. Jednak gdy spojrzymy trochę głębiej, to widzimy, że mowa jest o Życiu Jezusa. Między tymi dwoma wydarzeniami – wcielenie i ukrzyżowanie – zawiera się całe życie naszego Zbawiciela, jego nauczanie, działanie, cuda, bo całe życie Chrystusa ma charakter Zbawczy. Tak jak 2000 lat temu uzdrawiał tych, którzy do Niego przychodzili tak i dziś robi to samo przez sakramenty dla tych, którzy do Niego przychodzą. W dzisiejszej liturgii wchodzimy w wydarzenia męki i śmierci Chrystusa i prosimy Boga, abyśmy umieli tej rzeczywistości dotknąć sercem – pojąć. Gdy pojmiemy czyli przylgniemy do Chrystusa w Jego męce i śmierci, gdy wejdziemy razem z Nim w śmierć to razem z Nim wstaniemy do życia. Ta rzeczywistość jest dla nas dostępna przez sakramenty święte. Prośmy i módlmy się o takie spotkanie z Chrystusem, takie pojęcie Jego sakramentalnej obecności, po którym On i Jego sposób patrzenia i działania będą obecne w naszym działaniu, myśleniu i przeżywaniu codzienności. Byśmy byli z Nim i przy Nim, i w życiu, i w śmierci.

Czytanie I: Iz 50, 4-7

Pan Bóg otworzył mi ucho, a ja się nie oparłem ani się nie cofnąłem.

Psalm: Ps 22 (21)

Chwalcie Pana, wy, którzy Go wielbicie, niech sławi Go całe potomstwo Jakuba, niech się Go lęka całe potomstwo Izraela.

Czytanie II: Flp 2, 6-11

Chrystus Jezus, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie,

Aklamacja: Flp 2, 8-9

Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

Ewangelia: Mk 14, 1 – 15, 47

Bierzcie, to jest Ciało moje, (…) To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił napoju z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić będę go nowy w królestwie Bożym.

Modlitwa nad darami

Panie, nasz Boże, przez mękę swojego Syna pojednaj nas ze sobą, nie zasługujemy na to z powodu złego życia, lecz ufamy, że Najświętsza Ofiara wyjedna nam przebaczenie u Twojego miłosierdzia. Przez Chrystusa, Pana naszego.

Antyfona na komunię

Ojcze, jeśli nie może Mnie ominąć ten kielich i muszę go wypić, niech się stanie Twoja wola.

Modlitwa po komunii

Boże, Ty nas posiliłeś Najświętszym Sakramentem, a przez śmierć Twojego Syna obudziłeś w nas nadzieję życia wiecznego, w które wierzymy, pokornie Cię błagamy: spraw, abyśmy przez Jego zmartwychwstanie osiągnęli cel naszych dążeń.

Komentarz

To co czytamy w Piśmie Świętym, tego doświadczamy w Liturgii. Ta niedziela Palmowa wprowadza nas w ostatnie chwile życia naszego Pana i Zbawiciela. Stajemy u progu Paschy. I chociaż znamy Ewangelię i znamy zakończenie tej historii, pozwólmy sobie w tym tygodniu poprowadzić się Liturgii. Dlatego zawieśmy na ten czas to co już wiemy, zwieśmy to co już doświadczyliśmy w naszym życiu i stańmy na nowo z Jezusem i Jego uczniami w wieczerniku. Stańmy pod krzyżem. Stańmy u grobu. Ten czas Wielkiego Tygodnia, który rozpoczynamy jest czasem bycia przy Chrystusie. W szczególny sposób pomaga nam w tym Liturgia Triduum Paschalnego, kiedy to wraz z Chrystusem w czasie rzeczywistym możemy uczestniczyć w Jego ostatniej drodze. Ten czas nie jest czasem tego co wiem, tego co znam, tego co się dowiedziałam o Chrystusie. To jest czas bycia z Nim, krok za krokiem, wydarzenie za wydarzeniem, słowo za słowem. Czas bycia sercem przy sercu. Czas bycia przy Nim, czas przeżywania razem z Nim, wmyślania się i wczuwania w to co mógł czuć, myśleć, w to co miał w sercu. Czas kontemplacji. Czas wsłuchiwania się w Niego, ale też w siebie. Czas spostrzegania co dzieje się we mnie wobec tych wydarzeń, jakie uczucia, myśli, postawy towarzyszą mi w tym Wielkim Tygodniu. Czas poszukania siebie w Ewangelii i wobec wydarzenia Jezusa. Czy rozumiem co się dzieje w wieczerniku? Czy zasypiam w czasie gdy Jezus się modli w ogrójcu? Czy mam pełne zapału i idealizmu serce Piotra? Czy umiem gorzko zapłakać nad sobą? Czy umywam ręce jak Piłat? Czy jestem widzem czy uczestnikiem tych wydarzeń? Gdzie jestem gdy Mój Pan oddaje za mnie życie.

Modlitwa

Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.