KOLEKTA

Panie, nasz Boże, spraw, abyśmy chwalili Ciebie z całej duszy i szczerze miłowali wszystkich ludzi.

„Człowiek po to jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją” /św. Ignacy Loyola/. Tylko człowiek pokorny potrafi uznać wiekość swego Stwórcy i oddać Mu chwałę. Bóg „z miłości przeznaczył nas dla siebie” i powołał do istnienia w Nim – Bogu, który jest Miłością. Tylko człowiek pokorny potrafi przyjąć miłość Boga i tą miłością dzielić się z bliźnim. Dzisiejsza kolekta jest prośbą do Boga, by wzbudził w naszych sercach akt uwielbienia Stwórcy i abyśmy otwierali się na Jego miłość i odpowiadali na nią naszą ludzką miłością bliźniego.

TEKSTY LITURGII MSZY ŚW.

I Czytanie: So 2, 3; 3, 12-13 (Szukajcie pokory)

Szukajcie Pana, wszyscy pokorni ziemi, którzy wypełniacie Jego nakazy; szukajcie sprawiedliwości, szukajcie pokory, może się ukryjecie w dzień gniewu Pańskiego.

Zostawię pośród ciebie lud pokorny i biedny, a szukać będą schronienia w imieniu Pana. Reszta Izraela nie będzie czynić nieprawości ani wypowiadać kłamstw. I nie znajdzie się w ich ustach zwodniczy język, gdy paść się będą i wylegiwać, a nie będzie nikogo, kto by ich przestraszył.

Psalm responsoryjny: Ps 146 (145), 6c-7. 8-9a. 9b-10

Ref. Ubodzy duchem mają wstęp do nieba.

Bóg wiary dochowuje na wieki (…)

II czytanie: 1 Kor 1, 26-31 (Bóg wybrał wzgardzonych)

Przypatrzcie się, bracia, powołaniu waszemu! Według oceny ludzkiej niewielu tam mędrców, niewielu możnych, niewielu szlachetnie urodzonych.

Bóg wybrał właśnie to, co głupie w oczach świata, aby zawstydzić mędrców, wybrał, co niemocne, aby mocnych poniżyć; i to, co nieszlachetnie urodzone według świata oraz wzgardzone, i to, co w ogóle nie jest, wyróżnił Bóg, by to, co jest, unicestwić, tak by się żadne stworzenie nie chełpiło wobec Boga.

Przez Niego bowiem jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem, aby jak to jest napisane, «w Panu się chlubił ten, kto się chlubi».

Ewangelia: Mt 5, 1-12a (Błogosławieni ubodzy w duchu)

Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył usta i nauczał ich tymi słowami:

«Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

Błogosławieni jesteście, gdy wam urągają i prześladują was i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe o was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie».

Modlitwa nad darami

Wszechmogący Boże, przyjmij łaskawie dary, które na znak naszego oddania składamy na Twoim ołtarzu, i przemień je w Sakrament naszego zbawienia.

Modlitwa po komunii

Posileni Sakramentem naszego odkupienia, prosimy Cię, Boże, aby Pokarm, który daje życie wieczne, umocnił nas w prawdziwej wierze.

KOMENTARZ

Rozważając dzisiejsze Słowo Boże można postawić wspólny mianownik: pokora. Pokora to uznanie prawdy o sobie, o swoim życiu, o swoich ograniczeniach, o własnej grzeszności, ale również o swoich talentach i zaletach. Dzisiejsza Ewangelia jest Ewangelią paradoksów. Jezus nazywa błogosławionymi, czyli szczęśliwymi ludzi, którzy są smutni, ubodzy, prześladowani, czystego serca itp. Jezus nie mówi dziś, jacy mamy być, ale jacy jesteśmy. Słowo Jezusa „wchodzi” w naszą rzeczywistość bardzo realistycznie i poniekąd zmusza nas do stanięcia w pokorze „twarzą w twarz” z naszymi doświadczeniami i prawdzie o nas. Aby zyskać błogosławieństwo trzeba się ukorzyć, czyli uznać przed Bogiem, że tak po prostu jest, że doświadczam w swoim życiu różnego rodzaju cierpienia, zła, przeciwności życia. Dzisiejsze Słowo konfrontuje nas z naszą rzeczywistością życia, ale jednocześnie pozwala spojrzeć na nią z nadzieją i wiarą. Jezus nie stawia przed nami planu do wykonania: błogosławiony będziesz wtedy, gdy będziesz smutny, ubogi lub gdy będziesz cierpiał prześladowanie. Błogosławiony, czyli szczęśliwy będziesz wtedy, jeśli w jakimkolwiek doświadczeniu, które przeżywasz nie przestaniesz wierzyć, że nic ciebie „nie zdoła odłączyć od miłości Boga”, że On jest źródłem prawdziwego pokoju i bezpieczeństwa i że On jest Bogiem wiernym. Dzisiejsza Ewangelia podkreśla, że Jezus „wszedł na górę (…) otworzył usta i nauczał (…)”. Natomiast w innym miejscu, na innej górze – na Golgocie Jezus w milczeniu wypełnił, to czego nauczał, dla mojego i twojego zbawienia – szczęścia wiecznego.

PYTANIA DO REFLEKSJI

Co w moim życiu uważam za szczęście? Jaka jest mój scenariusz, plan na szczęście?
Czy to, co uważam za szczęście w moim życiu jest nim naprawdę? Czy może jest sztucznym zapełnieniem pustki, samotności, bezsensu? Czy to co uważam za szczęście w moim życiu nie jest ucieczką od tego co trudne, bolesne? Może od trudnych relacji w domu, pracy, na uczelni? Może od trudnych przeżyć, niespełnienia?
Czy wierzę, że Bóg jest prawdziwym źródłem szczęścia i pokoju?

MODLITWA PO MEDYTACJI

On, istniejąc w postaci Bożej,
nie skorzystał ze sposobności,
aby na równi być z Bogiem,
lecz ogołocił samego siebie,
przyjąwszy postać sługi (…)
uniżył samego siebie,
stawszy się posłusznym aż do śmierci (…)
Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył (…) [por. Flp 2, 5-9]