Wszechmogący Boże, przez zwiastowanie anielskie poznaliśmy wcielenie Chrystusa, Twojego Syna, prosimy Cię, wlej w nasze serca swoją łaskę, abyśmy przez Jego mękę i krzyż zostali doprowadzeni do chwały zmartwychwstania.

– Teksty liturgiczne okresu Adwentu nie koncentrują nas jedynie na tajemnicy Wcielenia, ale ukazują całość Misterium. Od samego początku wskazują na odkupieńczy wymiar przyjścia Pana. Dzieło Odkupienia zaczyna się narodzeniem w Betlejem, realizuje się na krzyżu, rozkwita w życiu Kościoła, a w pełni objawi się w Paruzji.

– W Maryi – adresatce anielskiego zwiastowania – wypełniła się treść dzisiejszej kolekty. Doświadczyła Wcielenia Syna Bożego nosząc Go w swoim łonie i wydając na świat. Następnie stała pod krzyżem i została napełniona radością ze zmartwychwstania Chrystusa. We wniebowzięciu została uczestniczką chwały swojego Syna. Ilekroć kierowane jest do nas Słowo Boże, my także jesteśmy adresatami zwiastowania. Mamy przyjmować to Słowo, by jak w Maryi, stawało się w nas ciałem, czyli by wydawało w nas dojrzały owoc nowego życia w Chrystusie. Także naszym powołaniem jest wydawać swoje życie z miłości do Chrystusa przyjmując codziennie krzyż, a jednocześnie mieć cel przed oczyma – zmartwychwstanie.

Ewangelista Mateusz ogłasza, że poczęcie Jezusa jest wypełnieniem proroctwa z Księgi Izajasza. Proroctwo to pojawiło się w czasie kryzysu królestwa Dawidowego, kiedy wrogie armie groziły najechaniem Jerozolimy i usunięciem króla Achaza. Przetrwanie dynastii było wtedy niepewne, dlatego Izajasz przepowiedział, że pojawi się dziedzic jako znak, iż królestwo nie zakończy się wraz z Achazem, ale będzie dalej istniało. Niektórzy widzieli w tej zapowiedzi Ezechiasza, syna Achaza (patrz 2 Krl 18, 1-6), jednak interpretujemy to proroctwo głębiej. Widzimy Maryję – dziewicę, która poczęła i porodziła królewskiego syna, Jezusa. To w niej wypełnia się proroctwo Izajasza.

Z owym proroctwem również musiał się zmagać Józef. Zapewne wielokrotnie je słyszał, może nawet znał na pamięć. Tejże nocy jednak usłyszał je w nowy sposób, ujrzał je we własnej historii życia. Słowa te musiały przeszyć głęboko jego serce, gdyż po nocy budzi się zupełnie inny. W Ewangelii czytamy „gdy powziął tę myśl”, jednak w tłumaczeniu greckim dosłownie jest napisane „gdy zaś on wymyślił”. Możemy przypuszczać, że jego decyzja o oddaleniu Maryi była głęboko przemyślana, zapewne z wielkim trudem, ale był to efekt jedynie jego rozważań. Potrzeba było Bożej interwencji, by wyrwać go z jego planów i postanowień. Wezwanie „nie bój się” daje mu zupełnie nowe spojrzenie na sytuację, spojrzenie od strony Boga. Dostrzega, że to co po ludzku wydaje się koszmarem kryje w sobie odwieczne Boże plany. Józef zaczyna rozumieć, że to co zostało zapowiedziane w przeszłości spełnia się teraz w jego życiu.

Józef jako jeden z pierwszych doświadcza nowego rodzaju Bożej obecności. Tytuł Emmanuel („Bóg z nami”) oddaje Bożą obecność wśród swojego ludu, Bożą opatrzność i troskę o ten lud. Jednak Bóg wypełnił tę obietnicę bycia z nami w sposób, który o wiele przewyższa to, czego mogli się spodziewać ówcześni czytelnicy Izajasza – sam Bóg jest obecny w Jezusie Chrystusie. Następnie zaś na końcu Ewangelii możemy przeczytać „Oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 20). W Jezusie Chrystusie Bóg jest z nami. Jezus jest dziś obecny wśród nas w swoim Słowie, w modlitwie Kościoła, w sakramentach. Szczególnie jest obecny w Eucharystii, poprzez swoją realną obecność spotykamy Jego samego, który dwa tysiące lat temu chodził drogami Palestyny. W Kościele i poprzez sakramenty Jezus jest z nami.

WSKAZÓWKI DO ROZWAŻANIA

MODLITWA PO MEDYTACJI

Panie, mój Boże,
Ty jesteś wszelkim dobrem,
Ty jesteś zawsze ze mną, gdziekolwiek się znajduję,
Ty zawsze jesteś po mojej stronie.
Rozjaśnij mroki mojego serca,
bym kroczył Twoimi ścieżkami tam gdzie Ty chcesz, i tak jak Ty chcesz.
Amen.