Liturgia w soczewce: III Niedziela Wielkiego Postu, rok C (komentarz)

„Liturgia w soczewce” to nowa propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli jeszcze głębiej przeżywać niedzielną Eucharystię. O tym czym są, oraz jak je wykorzystać, możecie przeczytać w naszym serwisie (tutaj).

KOLEKTA

Boże, źródło wszelkiego miłosierdzia i dobroci, Ty nam wskazałeś jako lekarstwo na grzechy post, modlitwę i jałmużnę, przyjmij nasze pokorne przyznanie się do przewinień, które obciążają nasze sumienia, i podźwignij nas w swoim miłosierdziu.

– Doświadczenie miłosierdzia Bożego wiąże się najpierw z zobaczeniem prawdy o sobie, swojej grzeszności, kruchości, niewystarczalności i przyjęciu miłości Bożej, która podnosi, wypełnia braki i integruje wewnętrznie.

– Przez podjęcie praktyk wielkopostnych ma umierać we mnie stary, grzeszny człowiek, by w czasie Wigilii Paschalnej narodził się nowy, zdatny do bezinteresownej miłości, zanurzony w Bogu. Zewnętrznym uczynkom zawsze powinna towarzyszyć głęboka odnowa serca.

TEKSTY LITURGII MSZY

I czytanie – Wj 3, 1-8a. 13-15 (Powołanie Mojżesza)

Pan mówił: «Dosyć napatrzyłem się na udrękę ludu mego w Egipcie i nasłuchałem się narzekań jego na ciemięzców, znam więc jego uciemiężenie. Zstąpiłem, aby go wyrwać z rąk Egiptu i wyprowadzić z tej ziemi do ziemi żyznej i przestronnej, do ziemi, która opływa w mleko i miód». Mojżesz zaś rzekł Bogu: «Oto pójdę do Izraelitów i powiem im: Bóg ojców naszych posłał mnie do was. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, cóż im mam powiedzieć?» Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «Jestem, który jestem».

Psalm responsoryjny – Ps 103 (102)

On odpuszcza wszystkie twoje winy *

i leczy wszystkie choroby.

On twoje życie ratuje od zguby, *

obdarza cię łaską i zmiłowaniem.

Miłosierny jest Pan i łaskawy, *

nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.

II czytanie – 1 Kor 10, 1-6. 10-12 (Życie Izraela na pustyni jest zapowiedzią rzeczy przyszłych)

Nie chciałbym, bracia, byście nie wiedzieli, że nasi ojcowie wszyscy co prawda zostawali pod obłokiem, wszyscy przeszli przez morze i wszyscy byli ochrzczeni w imię Mojżesza, w obłoku i w morzu; wszyscy też spożywali ten sam pokarm duchowy i pili ten sam duchowy napój. Pili zaś z towarzyszącej im duchowej skały, a skałą był Chrystus. Lecz w większości z nich nie upodobał sobie Bóg; polegli bowiem na pustyni. Stało się zaś to wszystko, by mogło posłużyć za przykład dla nas, abyśmy nie byli skłonni do złego, tak jak oni zła pragnęli.

Śpiew przed Ewangelią – Por. Mt 4, 17

Pan mówi: Nawracajcie się,

bliskie jest królestwo niebieskie.

Ewangelia – Łk 13, 1-9 (Jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie)

I opowiedział im następującą przypowieść: «Pewien człowiek miał zasadzony w swojej winnicy figowiec; przyszedł i szukał na nim owoców, ale nie znalazł. Rzekł więc do ogrodnika: „Oto już trzy lata, odkąd przychodzę i szukam owocu na tym figowcu, a nie znajduję. Wytnij go, po co jeszcze ziemię wyjaławia?” Lecz on mu odpowiedział: „Panie, jeszcze na ten rok go pozostaw, aż okopię go i obłożę nawozem; i może wyda owoc. A jeśli nie, w przyszłości możesz go wyciąć”».

Modlitwa nad darami

Miłosierny Boże, przez tę Ofiarę pojednania odpuść nam nasze winy, i udziel nam łaski, abyśmy umieli przebaczać naszym braciom.

Modlitwa po komunii

Boże, Ty nas karmisz na ziemi Chlebem eucharystycznym, który jest zadatkiem niebieskiej chwały, pokornie Cię prosimy, spraw, aby w naszym życiu ukazały się skutki działania Najświętszego Sakramentu.

KOMENTARZ

Zawsze jest odpowiedni czas, by spotkać się z Bogiem. Jest to moment, który może stać się początkiem drogi nawrócenia. Bóg objawił się ludziom i dał nam poznać swoje święte imię. Dzięki temu pozwolił się do siebie zbliżyć. Wyjawiając swoje imię powiedział, że nie tylko JEST, ale i będzie, i zaprasza człowieka do bliskiej relacji. Trwanie w grzechu jest odwróceniem się od Boga, skierowaniem się w swoją stronę, ignorując Jego Prawo i miłość.

Nawrócenie to podjęcie na nowo drogi z Bogiem. Jest to droga, która wymaga stałości i ciągle ponawianej decyzji kontynuowania rozpoczętej wędrówki. W czasach starego Przymierza lud izraelski wędrował pod przewodnictwem Mojżesza, teraz z kolei w czasach nowego Przymierza, pielgrzymujemy pod przewodnictwem Syna Bożego, Jezusa Chrystusa. To On nas wyprowadza z niewoli grzechu. To On jest Tym, który wstawia się za nami i nieustannie prosi Ojca o miłosierdzie „jeszcze na ten rok go pozostaw”.

Sensem życia Kościoła jest wspólne kroczenie drogą nawrócenia i oczyszczenia, by odnowionym stanąć przed Bogiem. Razem mamy wzrastać w miłości do Ojca, naśladować Syna i poddawać się działaniu Ducha. Na tej drodze możemy umacniać się Jego Słowem i sakramentami, szczególnie Eucharystią, która jak manna dla Izraelitów, jest pokarmem, byśmy nie ustali w wędrówce.

WSKAZÓWKI DO ROZWAŻANIA

– Jaka jest moja wielkopostna asceza? Czy zbliża mnie do Boga?

– Czy zdarza mi się wykorzystywać modlitwę, dzieła miłosierdzia lub praktyki pokutne dla własnych korzyści? Jakie są moje prawdziwe intencje?

– Czy dbam i rozwijam swoją relację z Bogiem?

– Czy jestem otwarty na nawrócenie?

– Czy doświadczyłem miłosierdzia Boga? Czy jestem wdzięczny?

MODLITWA PO MEDYTACJI

Panie, Ty jesteś samą miłością.

Dziękuję, za Twoje miłosierdzie i cierpliwość względem moich upadków.

Pozostań ze mną, bo lękam się mroków, pokus, samotności, krzyża.

Pozostań ze mną, bo jestem słaby i potrzebuję Twojej pomocy.

Nie pozwól mi nigdy oddalić się od Ciebie i zawsze Tobie ufać.

Amen.

Opr. s. Karolina Ostopinko CHR


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także