Liturgia w soczewce: II Niedziela Wielkiego Postu, rok C (komentarz)

„Liturgia w soczewce” to nowa propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli jeszcze głębiej przeżywać niedzielną Eucharystię. O tym czym są, oraz jak je wykorzystać, możecie przeczytać w naszym serwisie (tutaj).

KOLEKTA

Boże, Ty nam nakazałeś słuchać Twojego umiłowanego Syna, † ożywiaj naszą wiarę swoim słowem, * abyśmy odzyskawszy czystość duszy, mogli się cieszyć oglądaniem Twojej chwały.

W dzisiejszej kolekcie modlimy się, żebyśmy mogli oglądać chwałę Boga. Jest to cel, który nam wytycza ta modlitwa. Jako drogę do tego celu Ojciec daje nam swojego umiłowanego Syna – Jezusa. Jego słowo jest tym, co ma pobudzać naszą wiarę i prowadzić nas w drodze do nieba.

TEKSTY LITURGII MSZY

I czytanie – Rdz 15, 5-12. 17-18 (Bóg zawiera przymierze z Abrahamem)

Bóg poleciwszy Abramowi wyjść z namiotu, rzekł: „Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz to uczynić”; a potem dodał: „Tak liczne będzie twoje potomstwo„. Abram uwierzył i Pan poczytał mu to za wielką zasługę.
Potem zaś rzekł do niego: „Ja jestem Pan, którym cię wywiódł z Ur chaldejskiego, aby ci dać ten oto kraj na własność”.

Psalm responsoryjny – Ps 27 (26), 1bcde. 7-8. 9abc. 13-14

Pan moim światem i zbawieniem moim

Pan moim światłem i zbawieniem moim, *
kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia *
przed kim miałbym czuć trwogę?

Wierzę, że będę oglądał dobra Pana *
w krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny, *
nabierz odwagi i oczekuj Pana.

II czytanie – Flp 3, 17 – 4,1 (Chrystus przekształci nasze ciała na podobne do swego chwalebnego ciała)

Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone, na podobne do swego chwalebnego ciała, tą potęgą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować. Przeto, bracia umiłowani, za którymi tęsknię – radości i chwało moja! – tak stójcie mocno w Panu, umiłowani!

Werset przed Ewangelią

Z obłoku świetlanego odezwał się głos Ojca:
„To jest mój Syn umiłowany, Tego słuchajcie”.

Ewangelia Łk 9, 28b-36 (Przemienienie Pańskie)

Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwóch mężów, stojących przy Nim. Gdy oni odchodzili od Niego, Piotr rzekł do Jezusa: „Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”. Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, zjawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok. A z obłoku odezwał się głos: „To jest mój Syn wybrany, Jego słuchajcie”. W chwili, gdy odezwał się ten głos, Jezus znalazł się sam. A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie oznajmili o tym, co widzieli.

Modlitwa nad daramiWszechmogący Boże, niech ta Ofiara wyjedna nam przebaczenie grzechów † i niech uświęci nasze dusze i ciała, * abyśmy godnie obchodzili święta wielkanocne.

Modlitwa po Komunii

Boże, nasz Ojcze, przyjąwszy Najświętszy Sakrament składamy Tobie dziękczynienie † za to, że nam, pielgrzymującym na ziemi, * już teraz pozwalasz uczestniczyć w życiu wiecznym.

KOMENTARZ

Dzisiejsze czytania kierują nasze myśli ku niebu. Możemy o tym przeczytać w II czytaniu, gdzie św. Paweł mówi wprost, że „nasza ojczyzna jest w niebie” – to jest miejsce, do którego przynależymy.

Abraham zawiera z Bogiem przymierze, w którym Bóg obiecuje mu ziemię na własność. Daje mu miejsce na ziemi, które ma stać się ojczyzną dla niego i dla narodu, który z niego weźmie początek – dla Izraela. Ta ziemia obiecana nie jest jednak pełnią tego, co chce dać Bóg. To jest tylko zapowiedź. Chrystus przyszedł po to, żeby nas wprowadzić do prawdziwej ziemi obiecanej – do chwały nieba. To jest dopiero pełnia daru Boga i przymierze wieczne, które jest dostępne nie tylko dla jednego, wybranego narodu, ale dla każdego kto uwierzy i je przyjmie.

Tej chwały nieba Jezus pozwala doświadczyć swoim uczniom, kiedy przemienia się wobec nich. Tak jakby wpuszczał ich na chwilę za zasłonę. Każda Eucharystia jest takim wejściem za zasłonę. Mówi o tym modlitwa po komunii, w której dziękujemy Bogu, „za to, że nam, pielgrzymującym na ziemi, już teraz pozwala uczestniczyć w życiu wiecznym”.

Jezus w Eucharystii wprowadza nas w świat Boga, w rzeczywistość nieba. Posługuje się do tego znakami, pod którymi kryje się rzeczywistość dla nas jeszcze niewidzialna. Ale to, że jest ona niewidzialna, nie sprawia, że nie jest realna.

Dzisiejsza Liturgia każe nam popatrzeć szerzej na Wielki Post i nasze przygotowanie do świąt. Pokazuje, że ostatecznym celem naszych działań jest życie wieczne, a drogą do niego jest Jezus – wybrany Syn Ojca i Jego słowo.

WSKAZÓWKI DO ROZWAŻANIA

– Jaki jest cel moich działań, mojego życia? Co jest dla mnie najważniejsze?

– Czy żyję ze świadomością, że moje życie na ziemi jest tylko drogą do celu, a nie celem samym w sobie?

– Jakie uczucia rodzą się we mnie, kiedy myślę o życiu wiecznym, o niebie? Czy czuję, że tam jest moja ojczyzna, moja ziemia obiecana?

MODLITWA PO MEDYTACJI

Pan moim światłem i zbawieniem moim, *
kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia *
przed kim miałbym czuć trwogę?
Wierzę, że będę oglądał dobra Pana *
w krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny, *
nabierz odwagi i oczekuj Pana.

Opr. s. Monika Guzek CHR


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także