Liturgia w soczewce: II Niedziela Wielkanocna , rok C (komentarz)

  „Liturgia w soczewce” to nowa propozycja komentarzy do tekstów liturgii niedzielnej Mszy świętej, byśmy mogli jeszcze głębiej przeżywać niedzielną Eucharystię. O tym czym są, oraz jak je wykorzystać, możecie przeczytać w naszym serwisie (tutaj).

KOLEKTA

Boże zawsze miłosierny, Ty przez doroczną uroczystość wielkanocną umacniasz wiarę Twojego ludu, pomnóż łaskę, której udzieliłeś, abyśmy wszyscy głębiej pojęli, jak wielki jest chrzest, przez który zostaliśmy oczyszczeni, jak potężny jest Duch, przez którego zostaliśmy odrodzeni, i jak cenna jest Krew, przez którą zostaliśmy odkupieni.

Słowo Boże i kolekta II Niedzieli Wielkanocnej ogniskują moje myśli wokół miłosierdzia Boga, którego działanie jest zawsze pierwsze. To On umacnia naszą wiarę, udziela łaski i ją pomnaża. Pogłębia również nasze rozumienie tego, jak hojnie zostaliśmy przez Niego obdarowani, bo chce, abyśmy byli świadomi Jego miłości i mogli ją z wdzięcznością przyjmować.

TEKSTY LITURGII MSZY

Pierwsze czytanie Dz 5, 12-16

Wiele znaków i cudów działo się wśród ludu przez ręce apostołów. Trzymali się wszyscy razem w krużganku Salomona. A z obcych nikt nie miał odwagi dołączyć się do nich, lud zaś ich wychwalał. Coraz bardziej też rosła liczba mężczyzn i kobiet przyjmujących wiarę w Pana. Wynoszono też chorych na ulice i kładziono na łożach i noszach, aby choć cień przechodzącego Piotra padł na któregoś z nich. Także z miast sąsiednich zbiegały się wielkie rzesze do Jeruzalem, znosząc chorych i dręczonych przez duchy nieczyste, a wszyscy doznawali uzdrowienia.

Psalm responsoryjny Ps 118 (117)

Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się nim i weselmy.

O Panie, Ty nas wybaw, pomyślność daj nam, o Panie!

Pan jest Bogiem i daje nam światło.

Drugie czytanie Ap 1, 9-11a. 12-13. 17-19

Kiedy Go ujrzałem, do stóp Jego padłem jak martwy, a On położył na mnie prawą rękę, mówiąc: «Przestań się lękać! Ja jestem Pierwszy i Ostatni, i Żyjący. Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków i mam klucze śmierci i Otchłani. 

Werset przed Ewangelią Por. J 20, 29

Uwierzyłeś, Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś;

błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.

Ewangelia J 20, 19-31

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane». Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!» Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę». A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».

Modlitwa nad darami

Panie, nasz Boże, przyjmij dary swojego ludu (i nowo ochrzczonych) i spraw, aby wszyscy, którzy otrzymali nowe życie przez wyznanie wiary i chrzest święty osiągnęli wieczne szczęście.

Modlitwa po komunii

Wszechmogący Boże, spraw, aby działanie wielkanocnego Sakramentu, któryśmy przyjęli, nieustannie trwało w naszych duszach.

KOMENTARZ

Pierwszym przejawem Bożego miłosierdzia wobec nas jest nasze istnienie i pierwotna bliskość ze Stwórcą. On, będący samą Pełnią, nie potrzebował człowieka, żeby być szczęśliwym. Chciał się jednak podzielić z nami życiem, które jest w Nim samym, zaprosić do wspólnoty Trzech Przyjaciół. Stworzył nas z nicości, zupełnie niezasłużenie i za darmo, tchnąc w nasze nozdrza tchnienie życia (por. Rdz 2, 7). W rajskiej bliskości mogliśmy przechadzać się z Bogiem po ogrodzie, w porze wieczornego powiewu.

Po tragedii grzechu, który przyniósł śmierć i rozłąkę, stworzył nas na nowo przez Paschę swojego Syna. 

Razem z Chrystusem umarł na krzyżu stary człowiek i razem z Chrystusem zmartwychwstał nowy, odrodzony mocą Ducha Świętego. Pan tchnął Go na uczniów w Wieczerniku, w porze wieczornego powiewu. Przywrócił bliskość relacji, pozwolił się dotknąć, napełnił ich nowym życiem – zupełnie niezasłużenie i za darmo. To druga odsłona Bożego miłosierdzia.

Jak wielki jest chrzest, przez który mamy dostęp do życia Trójcy! 

Nie jesteśmy się w stanie Bogu odwzajemnić za Jego dary, możemy je jednak świadomie i z wdzięcznością przyjmować. 

I cieszyć się z bycia stworzeniem, które istnieje i żyje dzięki Bożemu miłosierdziu.

WSKAZÓWKI DO ROZWAŻANIA

– Czy pragnę głębiej rozumieć wielkość Bożych dzieł względem mnie? Jak współpracuję z łaską w tej sprawie?

– Jak okazuję Bogu wdzięczność za dar bycia stworzonym i odrodzonym do nowego życia?

– Czy dziękuję Mu za Jego miłosierną miłość?

MODLITWA PO MEDYTACJI

Ty ogarniasz mnie zewsząd

i kładziesz na mnie swą rękę.

Zbyt dziwna jest dla mnie Twa wiedza,

zbyt wzniosła: nie mogę jej pojąć.

Gdzież się oddalę przed Twoim Duchem?

Gdzie ucieknę od Twego oblicza?

Gdy wstąpię do nieba, tam jesteś;

jesteś przy mnie, gdy się  położę w Otchłani.

Gdybym przybrał skrzydła jutrzenki,

zamieszkał na krańcu morza:

tam również Twa ręka będzie mnie wiodła

i podtrzyma mię Twoja prawica.

Jeśli powiem: «Niech mię przynajmniej ciemności okryją

i noc mnie otoczy jak światło»:

sama ciemność nie będzie ciemna dla Ciebie,

a noc jak dzień zajaśnieje.

Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie,

godne podziwu są Twoje dzieła. (Ps 139)

Opr. s. Katarzyna Gizicka CHR


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Zobacz także