KOLEKTA

Wszechmogący Boże, strzeż nieustannie swojej rodziny z ojcowską dobrocią, a ponieważ całą nadzieję pokładamy w łasce niebieskiej, otaczaj nas zawsze swoją opieką.
– Przez sakrament chrztu jesteśmy wszczepieni w Chrystusa, należymy do tego samego Kościoła i nawzajem dla siebie jesteśmy braćmi i siostrami, tworząc rodzinę.
– Tekst kolekty podkreśla ojcowską dobroć Boga, który jest pełen dobra, czułości i łagodności, dlatego z całą ufnością możemy powierzyć się Jego opiece.
– Misją Chrystusa jest objawić miłość Ojca i być dla nas Pośrednikiem do Niego. Jako wspólnota Kościoła idziemy razem tą drogą.

TEKSTY MSZY ŚW.

I czytanie – Hi 7,1-4.6-7 (Marność życia ludzkiego)

Hiob przemówił w następujący sposób: „Czyż nie do bojowania podobny byt człowieka? Czy nie pędzi on dni jak najemnik? Jak niewolnik, co wzdycha do cienia, jak robotnik, co czeka zapłaty. Zyskałem miesiące męczarni, przeznaczono mi noce udręki. Położę się, mówiąc do siebie: «Kiedyż zaświta i wstanę?» Lecz noc wiecznością się staje i boleść mną targa do zmroku. Czas leci jak tkackie czółenko i przemija bez nadziei. Wspomnij, że dni me jak powiew. Ponownie oko me szczęścia nie zazna”.

Psalm responsoryjny – Ps 147a

On leczy złamanych na duchu
i przewiązuje im rany.
On liczy wszystkie gwiazdy
i każdej nadaje imię.

II czytanie – 1 Kor 9,16-19.22-23 (Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii)

Nie jest dla mnie powodem do chluby to, że głoszę Ewangelię. Świadom jestem ciążącego na mnie obowiązku. Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii. (…) Tak więc nie zależąc od nikogo, stałem się niewolnikiem wszystkich, aby tym liczniejsi byli ci, których pozyskam. Dla słabych stałem się jak słaby, aby pozyskać słabych. Stałem się wszystkim dla wszystkich, żeby w ogóle ocalić przynajmniej niektórych. Wszystko zaś czynię dla Ewangelii, by mieć w niej swój udział.

Śpiew przed Ewangelią – Mt 8, 17

Jezus wziął na siebie nasze słabości
i nosił nasze choroby.

Ewangelia – Mk 1,29-39 (Jezus uzdrawia i wypędza złe duchy)

Jezus po wyjściu z synagogi przyszedł z Jakubem i Janem do domu Szymona i Andrzeja. Teściowa zaś Szymona leżała w gorączce. Zaraz powiedzieli Mu o niej. On zbliżył się do niej i ująwszy ją za rękę podniósł. Gorączka ją opuściła i usługiwała im. Z nastaniem wieczora, gdy słońce zaszło, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych; i całe miasto było zebrane u drzwi. Uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił, lecz nie pozwalał złym duchom mówić, ponieważ wiedziały, kim On jest.

MODLITWA NAD DARAMI

Panie, nasz Boże, Ty stworzyłeś chleb i wino, aby podtrzymywały nasze życie doczesne, spraw, niech one staną się dla nas Sakramentem dającym życie wieczne.

MODLITWA PO KOMUNII

Boże, Ty pozwalasz nam spożywać jeden Chleb eucharystyczny i pić z jednego Kielicha, prosimy Cię, daj nam prowadzić takie życie, abyśmy zjednoczeni w Chrystusie, z radością przyczyniali się do zbawienia świata.

KOMENTARZ

Cuda Jezusa są znakami, które z jednej strony objawiają Jego miłosierdzie, a z drugiej ukazują to, czego pragnie dokonać w nas Bóg, by uczynić nas ludźmi nowymi, na swój obraz. Hiob w I czytaniu podkreśla trud i kruchość ludzkiego życia, które bez Boga nie ma sensu, a świat jest jedynie „łez padołem”. W Ewangelii Chrystus uzdrawiając teściową Piotra zapowiada nowe życie przez wiarę, które tylko On daje. Gorączka ogranicza człowieka do jego własnego łóżka, niejako paraliżuje, zmusza do przyjęcia posługi od innych. Jest to obraz zła, które unieruchamia człowieka, zamyka na drugiego, a skupia jedynie na sobie i swoim cierpieniu. Natychmiastowa reakcja kobiety jest wzorem każdego ucznia – usługiwała im. Właściwą odpowiedzią na doświadczenie uzdrawiającej mocy Jezusa jest właśnie poświęcenie siebie samego służbie Jemu i Kościołowi. Służba jest uzdrowieniem człowieka ze śmiertelnej gorączki egoizmu, pozwala przekraczać swoje granice ze względu na dobro innych. Tylko człowiek, który doświadczył uzdrawiającej miłości Boga jest w stanie służyć i dzielić się swoim życiem i świadectwem z innymi, tak samo jak św. Paweł wyraził swoje wewnętrzne przynaglenie: Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii. Kluczem dzisiejszej Liturgii Słowa jest śpiew przed Ewangelią – wyraża on świadomość własnej grzeszności i postawę pokornego serca, które bez Boga jest słabe, kruche i pełne egoizmu, a tylko dzięki Niemu może zostać uleczone oraz zdolne do miłości i służby.

WSKAZÓWKI DO ROZWAŻANIA

– Co jest moją gorączką, która paraliżuje moje życie? Co przeszkadza mi służyć?
– Czy skupiam się na tym co jest złe w moim życiu? Czy widzę dobro, które czyni Bóg?
– Czy chcę być uzdrowiony przez Boga i poddaję się temu?

MODLITWA KOŃCOWA

Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen

Opr. s. Karolina Ostopinko CHR