Antyfona na wejście:

Radujcie się zawsze w Panu, raz jeszcze powiadam: radujcie się! Pan jest blisko

Kolekta:

Boże, Ty widzisz z jaką wiarą oczekujemy świąt Narodzenia Pańskiego, spraw, abyśmy przygotowali nasze serca i z radością mogli obchodzić wielką tajemnicę naszego zbawienia.

Pan jest blisko, „Jutro będę” mówi nam Chrystus w wielkich antyfonach tej drugiej części Adwentu. Nasz wzrok i serce poprzez teksty liturgiczne kierowane są na przyjście Chrystusa w tajemnicy wcielenia. Nasze przygotowania do świętowania tego wydarzenia zbawczego w uroczystości Bożego Narodzenia intensyfikują się. Widzimy to i czujemy zwłaszcza zewnętrznie, zakupy, choinka, menu itp. Ale dziś modlimy się o to, abyśmy umieli przede wszystkim przygotować się duchowo na świętowanie tego, że Bóg stał się jednym z nas, abyśmy nie tylko przy suto zastawianym stole, ale z wiarą przeżyli te święta. Aby to zewnętrzne świętowanie było wyrazem duchowej radości z odkrywania tajemnicy zbawienia. Czy te przygotowania duchowe, które podejmujemy od kilkunastu dni były dobre i skuteczne, czy moja wiara wzrosła czy jest głębsza? Miarą tego będzie towarzysząca radość podczas świętowania Narodzenia Pańskiego.

Czytanie I: Iz 61, 1-2a. 10-11

Duch Pana Boga nade mną, bo Pan mnie namaścił. Posłał mnie, abym głosił dobrą nowinę ubogim, bym opatrywał rany serc złamanych, żebym zapowiadał wyzwolenie jeńcom i więźniom swobodę; abym obwieszczał rok łaski Pańskiej.

Psalm: Łk 1, 46b-48. 49-50. 53-54

Raduj się, duszo, w Bogu, Zbawcy moim.

Czytanie II: 1 Tes 5, 16-24

Bracia: Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie. W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was.

Aklamacja Alleluja: Iz 61, 1

Duch Pański nade mną, posłał mnie, abym głosił dobrą nowinę ubogim.

Ewangelia: J 1, 6-8. 19-28

Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała».

Modlitwa nad darami:

Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy nieustannie składali Tobie naszą Ofiarę, w której spełnia się ustanowiona przez Ciebie tajemnica Eucharystii i dokonuje się dzieło naszego zbawienia. Przez Chrystusa, Pana naszego.

Antyfona na komunię:

Powiedzcie małodusznym: Odwagi! Nie bójcie się! Oto nasz Bóg przyjdzie, aby nas zbawić.

Modlitwa po komunii:

Prosimy Cię, najłaskawszy Boże, abyś mocą tego Sakramentu oczyścił nas ze złych skłonności i przygotował na zbliżające się święta.

Komentarz

Dziś nasza uwaga jest skierowana na radość. W liście do Galatów czytamy, że jest ona owocem Ducha Świętego. Słusznym wydaje się wniosek, że kto nie ma Ducha ten nie jest zdolny do radości. Można by snuć refleksje na temat czym jest w ogóle radość, jak odróżnić radość – jako owoc Ducha od innych emocji radości. Jednak dzisiejsza Liturgia wprost wskazuje nam przyczynę tej radości, o którą się modlimy. Jest to radość ze Zbawienia. Jest to radość ponad trudnościami zewnętrznymi. Radość z tego, że został posłany ten, który „głosi dobrą nowinę, opatruje rany serc ludzkich, ten na którym spoczął Duch Pański”, ten który oddał za nas i dla naszego zbawiania wszystko i do końca. Jest to radość z tego, że Ten, który był zapowiadany przyszedł, stanął pośród ludzi. Że przyniósł światłość prawdziwą. Świętowanie, odkrywanie tajemnicy Bożego Narodzenia  – tajemnicy wcielenia i uczestnictwo w tym dziele wydaje się być pierwszym krokiem do tej radości. Jan chrzciciel w dzisiejszej Ewangelii jest pełen radości bo rozpoznał czas nadejścia Mesjasza, bo obietnica Boża, zapowiadana przez proroka Izajasza wypełnia się, a on jest tego świadkiem. W psalmie responsoryjnym słyszymy radosny śpiew Maryi – Magnifikat – z faktu, że Bóg wypełnia swoją obietnicę. Mamy tu trzech adwentowych świadków, trzech adwentowych uczestników bożych tajemnic i ich radości ze współuczestnictwa w tych wydarzeniach zbawczych. I chociaż widzimy, że nie zawsze była łatwa droga współpracy z Bogiem, to nie można mieć wątpliwość, że to właśnie ta duchowa radość z przebywania z Bogiem dała im siłę, aby przeżyć sprzeciw tych, którzy nie rozpoznali Pana. Prorok Izajasz, Jan Chrzciciel i Maryja stają dziś na naszej drodze, aby nam ukazać właściwą głębię i źródło prawdziwej radości.

Pytania

Z czego się cieszę co przynosi mi radość? Co dla mnie znaczy, że Bóg stał się człowiekiem? Jakie ma to znacznie dla mojej codzienności? Co perspektywa zbawienia zmienia w moim patrzeniu na moje życie?
Do czego wzywa mnie Bóg? Jaką misję, jakie zadanie, jaką współpracę mi proponuje?
Na czym koncentruje się moja uwaga w tym ostatnim tygodniu przed świętami? Czy mi to odpowiada? Co i jak mogę zmienić w moim przygotowaniu do świąt, abym mogła z radością, a nie zmęczeniem przygotowaniami, zasiąść do świątecznego stołu?

Modlitwa

Pomódl się słowami dzisiejszej kolekty: Boże, Ty widzisz z jaką wiarą oczekuję świąt Narodzenia Pańskiego, spraw, abym przygotowała moje serce i z radością mogła obchodzić wielką tajemnicę naszego zbawienia.

opr. s. Anna Kotyra CHR