Z tego właśnie powodu edukacja nie jest wyłącznie zadaniem szkoły. Jak mogłaby? Szkoły nie są nawet pierwszą przestrzenią, w której ten proces kultywacji się dokonuje: dziecko rodzi się najpierw w rodzinie, tam jest karmione mlekiem, ludzkim dotykiem oraz obrazami i dźwiękami, które przykuwają jego uwagę. Tam dziecko jest edukowane, wprowadzane w użytkowanie swego ciała oraz w szeroko pojętą kulturę rodzinną.

Tak więc edukacja stara się osiągnąć więcej niż może zrobić sama szkoła. Edukacja jest, jak twierdzi filozof katolicki Jacques Maritain, procesem, dzięki któremu dziecko uczy się być w pełni człowiekiem. Zadanie tak pojętej edukacji jest zadaniem społecznym, które obejmuje rodzinę, społeczeństwo, przyjaciół, szkołę i parafię. A ponieważ kultywowanie tego człowieczeństwa jest zadaniem na całe życie, edukacja nie kończy się z chwilą uzyskania stopnia naukowego lub ukończenia szkolenia.

Szerszemu zrozumieniu znaczenia edukacji musi towarzyszyć krytyczna świadomość bardzo realnej możliwości niewłaściwego kształcenia (miseducation). Dzieci w domu mogą na przykład nauczyć się od dorosłych, że korzystanie prawie bez przerwy z urządzeń mobilnych czy komputera jest częścią bycia w pełni człowiekiem. Kultura amerykańska i szkoły, które wprowadzają uczniów w tę kulturę, mogą propagować wizję osoby ludzkiej jako jedynie konsumenta i producenta. Parafia może wprowadzać rodziny w takie chrześcijaństwo, które eliminuje jego prorocki „pazur”, w mieszczański, nowobogacki katolicyzm, który mówi bardziej o samodoskonaleniu się niż o wstrząsających wydarzeniach życia, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.

To przybliża nas do tematu tej serii. Co konkretnie sprawia, że edukacja jest katolicka? Wychowanie katolickie inicjuje mężczyzn i kobiety w unikalnie katolicki sposób rozumienia ludzkiego rozwoju. Tym, co czyni tę edukację wyjątkową, jest jej telos, jej cel. Osoba ludzka, jak sugeruje katolicyzm, jest stworzona do szczęścia, do szczęścia, które pochodzi z oglądania Boga twarzą w twarz.

Innymi słowy, katolicyzm postrzega kobiety i mężczyzn jako posiadających nieodłącznie wpisane w nich powołanie liturgiczne. Nie jesteśmy przede wszystkim producentami i konsumentami, ale jesteśmy kimś stworzonym do kontemplacyjnego uwielbiania Boga, który jest prawdą, pięknem, dobrem i miłością. Osoba ludzka jest stworzona do wielbienia Boga.

Na ten temat można powiedzieć dużo więcej i będę to robił przez kolejne dziewięć tygodni. Napisałem już chyba wystarczająco dużo, aby zaprezentować temat tej serii. Liturgia i edukacja potrzebują się wzajemnie, ponieważ osoba ludzka jest stworzona do kontemplacyjnej adoracji Boga. Jeśli ktoś ma zostać adoratorem, wielbicielem Boga, będzie musiał pielęgnować w sobie dyspozycję, która jest niezbędna dla adoracji. Rodzina, szkoła i parafia odgrywają rolę w tej pielęgnacji.

Ponadto wychowanie katolickie w rodzinie, szkole i parafii musi mieć charakter liturgiczny. Bez tej orientacji liturgicznej jest całkiem prawdopodobne, że nastąpi edukacja niewłaściwa (miseducation), zdominowana przez wypaczoną wizję ludzkiego rozwoju, która uniemożliwia szczęście.