Dlaczego Eucharystię nazywamy ofiarą? cz.1 #4

Owoce źródłem życia

Panie, nasz Boże, daj nam godnie uczestniczyć w świętych obrzędach, ilekroć bowiem sprawujemy pamiątkę Ofiary Chrystusa, spełnia się dzieło naszego odkupienia. Przez Chrystusa, Pana naszego.

Modlitwa nad darami Mszy Wieczerzy Pańskiej.

Chrystus złożył samego siebie w ofierze Bogu raz na zawsze. Owoce tej jednej ofiary są źródłem naszego życia, pojednania z Bogiem i środkiem zbudowania autentycznej wspólnoty międzyludzkiej.

Dar Eucharystii

Jednak ze śmiercią nie miało ustać Jego kapłaństwo – naucza Sobór Trydencki – dlatego podczas Ostatniej Wieczerzy, „tej nocy, której został wydany”, pragnął pozostawić Kościołowi, swej umiłowanej Oblubienicy, ofiarę widzialną zgodnie z wymaganiami ludzkiej natury, ażeby uobecniała krwawą ofiarę mającą się raz dokonać na krzyżu, aż do końca świata była jej trwałą pamiątką i przydzielała nam jej zbawczą moc odpuszczania grzechów codziennie przez nas popełnianych.

Pośród różnorodnych sposobów i kontekstów, w których chrześcijaństwo używa słowa „ofiara”, rzymski katolicyzm szczególną i wyjątkową wagę przykłada temu jedynemu obrzędowi – Eucharystii. Chrystus sam osobiście nakazał swoim uczniom „czynić to na Jego pamiątkę!”. Jak widzieliśmy już w poprzednich częściach, to właśnie słowa i gesty wykonane przez Naszego Pana na Ostatniej Wieczerzy, otworzyły całą perspektywę interpretacji Jego śmierci i zmartwychwstania w kluczu ofiary. Eucharystia jest ofiarą – gdyż jest pamiątką jedynej ofiary.

Pamiątka jedynej ofiary

Nie jest ona jednak pamiątką taką, jak pamiątką może być np. zdjęcie czy jakiś przedmiot. Już w tradycji Izraela wspominanie Paschy było czymś więcej niż zwykłym opowiadaniem historii. W tym dniu będziesz opowiadał synowi swemu: Dzieje się tak ze względu na to, co uczynił Pan dla mnie w czasie wyjścia z Egiptu. Gdy cię syn zapyta w przyszłości: Co to oznacza? – odpowiesz mu: Pan ręką mocną wywiódł nas z Egiptu, z domu niewoli (Wj 13,8.14). Świętowanie Paschy to wspominanie dzieł Pana, ale w taki sposób, że na nowo doświadcza się ich działania w życiu. Pan wywiódł „nas”, uczynił to wszystko „dla mnie”. Sobór Trydencki na opisanie relacji Eucharystii do Paschy Chrystusa użył słowa repraesentaretur – u-obecniać. Czynić ponownie obecnym. Eucharystia jest ofiarą – gdyż gdziekolwiek jest odprawiana, ofiara paschalna Jezusa Chrystusa staje się żywo i realnie obecna, skutecznie oddziałując na życie uczestniczących w niej wiernych, Kościoła i całego świata.

Ofiara paschalna

Eucharystia jest jedną ofiarą paschalną, gdyż jest w niej obecny ten sam Kapłan i to samo, co wówczas 2000 lat temu było ofiarowane – Jego ciało i krew. Prawda o realnej obecności Chrystusa pod postaciami chleba i wina pozostaje w głębokim, nierozerwalnym związku z nauką o ofiarnym charakterze Mszy Świętej. Chrystus Eucharystyczny to Chrystus Zmartwychwstały, w tym samym ciele, które cierpiało na krzyżu, zmartwychwstało i w którym przyszedł do swoich uczniów.

Ofiara paschalna dokonała się historycznie raz jeden na sposób krwawy. Każda Eucharystia jest złożeniem tej samej ofiary na sposób bezkrwawy, sakramentalny – tzn. realny, ale ukryty, pod postacią znaku, będący rzeczywiście skutecznym. Jeden i ten sam Chrystus jest, był i będzie obecny w tych miliardach kawałków chleba, które przez całą historię chrześcijaństwa są konsekrowane na Eucharystii. Jedna i ta sama ofiara paschalna odbywa się realnie w tych miliardach Mszy, które przez całą historię chrześcijaństwa, były, są i będą odprawiane. Nie na darmo w każdej modlitwie eucharystycznej Kościoła po słowach konsekracji i aklamacji ludu następuje modlitwa anamnezy i ofiarowania, jasno stwierdzająca, że to co właśnie się dzieje, to wspominanie śmierci i zmartwychwstania oraz ofiarowanie Bogu przemienionego chleba i wina.

Ofiara dziękczynna

Eucharystia to ofiara dziękczynna, gdyż zbawienie, czyli życie od Boga i wspólnota z Nim już zostały nam dane. Eucharystia to ofiara czci i uwielbienia, gdyż nic nigdy nie przyniosło Bogu więcej chwały niż posłuszna miłość Chrystusa, który umarł i zmartwychwstał – a to właśnie dzieje się w Eucharystii.  Eucharystia jest ofiarą przebłagalną – gdyż ofiara krzyża zgładziła wszystkie nasze grzechy, a dzięki Mszy Świętej możemy z tej pełni przebaczenia zaczerpnąć. Zgodnie z tradycją Kościoła, można ją składać także w konkretnych intencjach, tak dla żywych, jak i zmarłych. Jest to po prostu zaczerpnięciem dla tych osób i w tych sprawach z tej jednej uniwersalnej pełni łask płynących dla nas od Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego.

Uczta ofiarna

Eucharystia jest ucztą ofiarną w obecności Boga, ofiarą wspólnotową. Nie tylko dlatego, że składana jest wspólnie, ale dlatego, że ona tworzy Kościół – ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba (1 Kor 10,17). Eucharystia czyni Kościół, Kościół żyje dzięki Eucharystii (Jan Paweł II). Równolegle jednak prawdą pozostaje też twierdzenie odwrotne – to Kościół czyni Eucharystię. Jest ona naprawdę Jego ofiarą – i temu tematowi będzie poświęcona następna, ostatnia część tej serii.