źródło: Communitas 2021

Od prawie dwóch stuleci temat liturgii w różnych perspektywach, także dzięki Ruchowi Liturgicznemu XX wieku, wzbudza ogromne zainteresowanie życiem Kościoła – podkreślają organizatorzy.

Aby odpowiednio ująć liturgię i jej funkcję w życiu Kościoła, należy zwrócić uwagę na techniczną terminologię liturgiczną i kanoniczną, będącą połączeniem ars iuris i ars celebrandi – dodają. Na przykład wyrażenie „budowanie kultu” należy do języka cywilnego i języka konkordatu, ale jest nieznane w Kodeksie Prawa Kanonicznego, w którym używa się słów „Kościół” i „Miejsce święte”. Ponieważ jego użycie do czynności liturgicznych radykalnie go kwalifikuje, kościół nie może być uważany za rodzajowe dzieło architektoniczne. W istocie zawdzięcza swoje ukształtowanie stosunkowi, który wiąże go ze zgromadzeniem Ludu Bożego, który się tam gromadzi. To właśnie celebrujące zgromadzenie „generuje” i „kształtuje” architekturę kościoła.

Tym, który gromadzi się w kościele, jest Kościół – kapłański, królewski i proroczy lud Boży – hierarchicznie zorganizowana wspólnota, którą Duch Święty ubogaca wieloma charyzmatami i posługami. Kościół projektuje i odciska się w budowaniu kultu i znajduje tam znaczące ślady swojej wiary, swojej tożsamości, swojej historii i antycypacji swojej przyszłości. W ciągu roku liturgicznego zgromadzenie miejscowe gromadzi się na budowie kultu, w komunii z całym Kościołem, aby upamiętnić misterium paschalne Chrystusa, słuchając Pisma Świętego, sprawując Eucharystię i inne sakramenty oraz ofiary uwielbienia. Ponadto w kościołach wspólnota wierząca przyjmuje każdego, kto z jakiegoś powodu puka do jej drzwi i za pomocą widzialnych znaków daje się poznać i zwraca się do niego jego własnymi słowami.

Liczne języki, którymi posługuje się liturgia – słowo, cisza, gest, ruch, muzyka, śpiew – znajdują w przestrzeni liturgicznej miejsce ich globalnej ekspresji. Ze swej strony przestrzeń swoim specyficznym językiem przyczynia się do wzmocnienia i ujednolicenia symfonii języka, w którym bogata jest liturgia. W ten sposób przestrzeń, podobnie jak czas, jest zaangażowana w celebrację zbawczej tajemnicy Chrystusa, do tego stopnia, że ​​można o niej mówić jako o „ikonie”. Budynek kościoła można uznać za „ikonę eschatologiczną”, dzięki dynamicznemu połączeniu podwórka z drzwiami, nawami, ołtarzem i kulminacją w absydzie, dzięki orientacji całego budynku na sztukę, naturalnego światła na obecność obrazów i ich programu.

Założenia prawne są również punktem wyjścia do zrozumienia, w jakim stopniu ars celebrandi, styl, w jakim wspólnota dominikańska celebruje dzisiaj liturgię, jest nierozerwalnie związany z przepowiadaniem dominikańskim. Jest silnym ogniwem zarówno na poziomie historycznym, kiedy Zakon Kaznodziejski rozważał i pracował nad relacją między przepowiadaniem a liturgią na przestrzeni wieków, jak i na poziomie ogólnym, ponieważ stanowi ramy i okazję do przepowiadania. Analiza ars celebrandi od poziomu historycznego do współczesnego, uwypuklając wrogość dyskusji naukowej, pozwoli nam zrozumieć specyfikę przepowiadania w Zakonie Kaznodziejskim – podkreślają organizatorzy na swojej stronie.

Aby wziąć udział w webinarze należy zarejestrować się na specjalnej stronie.

Webinar organizowany jest w ramach konferencji Communitas 2021, która skupia profesorów i studentów z różnych wydziałów Papieskiego Uniwersytetu Angelicum w Rzymie w celu studiowania, debatowania i pogłębiania zrozumienia tematów o kluczowym znaczeniu przy pomocy cyfrowych obiektów online. Różni mówcy zajmą się takimi tematami jak: Sztuka w nauczaniu; Nauczanie ze sztuką; Rola sztuki współczesnej w życiu Kościoła w dzisiejszych czasach; Nauczanie dominikańskie i sztuka; Głoszenie Beatus Angelicus w jego zwiastowaniu i ukrzyżowaniu; Głoszenie na placach publicznych, głoszenie w kościołach; Prawa kanoniczne dotyczące miejsc świętych i sztuki; Głoszenie i sztuka w czasach odtwarzalności cyfrowej itp.

Więcej

Interesuje Cię to wydarzenie?

  

Kliknij teraz „Wezmę udział” lub „Zainteresowany” na Facebooku,
aby także Twoi znajomi mogli je zobaczyć!

ds