Biskup Kiciński do osób konsekrowanych: doczesność nie jest celem, ale drogą

2 lutego w Kościele obchodzimy święto Ofiarowania Pańskiego. W również w tym dniu, od 1977 roku, świętujemy Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. Jan Paweł II ustanawiając to święto, stworzył  okazję do podjęcia głębszej refleksji całego Kościoła nad darem życia poświęconego Bogu. Z tej okazji Biskup Jacek Kiciński CMF, przewodniczący Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego w liście przed Dniem Życia Konsekrowanego podkreślał, że posłaniem osób konsekrowanych jest nieustanne przypominanie, że doczesność nie jest celem, ale drogą prowadzącą do celu.

Osoby konsekrowane, żyjąc na ziemi, pragną mieć wzrok utkwiony w niebo. Poprzez ewangeliczne rady: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, pokazują nam, że choć jesteśmy zanurzeni w doczesności, to celem naszego życia jest Królestwo Niebieskie” – napisał przewodniczący Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. W liście zatytułowanym „Komunia, uczestnictwo i misja w życiu osób konsekrowanych” podkreślił, że Światowy Dzień Życia Konsekrowanego jest okazją do tego, by podziękować za dar powołania osób konsekrowanych.

Bp Kiciński zwrócił uwagę m.in. na to, że osoby konsekrowane stylem swojego życia pokazują, jak wielkim darem dla każdego człowieka jest wspólnota, która żyje miłością. Charakteryzuje ją postawa czuwania i oczekiwania na nadejście ukochanej osoby. „Jest to wspólnota, która zmierza w określonym celu, tym celem jest życie wieczne. W jej tworzeniu ważny jest wzajemny szacunek, otwartość i zrozumienie. Dzięki temu rodzi się komunia jedności w wierze, jedności w nadziei i jedności w miłości. Ta jedność sprawia, że każdy czuje się potrzebny i obdarzony miłością; w tej wspólnocie nikt nie jest wykluczony. Jest ona nieustannym przechodzeniem od ja do Ty i od Ty do my” – czytamy w liście. „Osoby konsekrowane pokazują nam, że mimo wszystko jesteśmy w stanie budować jedność, o ile Chrystus staje się centrum naszego życia” – podkreśla bp Kiciński.

Przewodniczący Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego pisze też o świadomym i zewnętrznym zaangażowaniu osób życia konsekrowanego w życie wspólnoty. Powtarzając słowa św. Jakuba Apostoła, że wiara bez uczynków jest martwa (Jk 2,26), podkreśla wagę współdziałania, by mogło dokonać się dzieło Boże. Jak pisze bp Kiciński, osoby zakonne, ślubując czystość, ubóstwo i posłuszeństwo, dają wyraz całkowitego oddania i zawierzenia Bożej Opatrzności swoich planów i swojego życia oraz ubogacają swoimi charyzmatami całą wspólnotę.

„Siostry, ojcowie i bracia, żyjący w różnych formach życia konsekrowanego pokazują nam jak podejmować czynną współpracę w przemianę tego świata” oraz „starają się przybliżyć obraz Boga jako Ojca, który zatroskany jest o swoje dzieci” – pisze bp Kiciński. „Wspólnoty życia konsekrowanego są posłane, by ukazywać wartość chrześcijańskiego braterstwa, którego fundamentem jest uzdrawiająca moc Ewangelii” – dodaje.

Na zakończenie listu bp Kiciński przypomina słowa św. Jana Pawła II, który w adhortacji Vita Consecrata napisał, że „Kościół pod żadnym pozorem nie może wyrzec się życia konsekrowanego, ponieważ ukazuje ono wyraziście jego szczególną naturę oblubieńczą”, „z niego rodzi się zapał i moc głoszenia Ewangelii całemu światu” (VC 105). Zachęca też do modlitwy o powołania. „Tym zaś którzy zostali obdarzeni łaską powołania i podążają drogą rad ewangelicznych niech towarzyszy wierna miłość – aż do końca” – życzył przewodniczący Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego.
źródło: KAI


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Zobacz także