Znowu Anglia z X wieku

Mszał Leofrica na każdy z tych dni podaje osobną prefację. I tak na środę mamy:

…przez Chrystusa, naszego Pana. Gabriel archanioł zapowiedział, że narodzi się On dla zbawienia ludzi. Dziewica Maryja poczęła Go mocą Ducha Świętego, aby to, co zwiastował wzniosły anioł, przez wiarę przyjęła dziewica czysta, a wypełnił [to dzieło] Bóg niewysłowiony. Błagamy zatem, Panie, abyśmy mogli – za Twoją łaską – oglądać bez lęku oblicze Tego, którego Wcielenie z radością świętujemy. Obyśmy oczyszczeni postem, od wszelkich wad uwolnieni, zasłużyli na udział w uroczystościach Jego narodzenia!

Na piątek:

…wieczny Boże. Tu uświęcasz i ustanawiasz* wstrzemięźliwość, która nie ma końca, której policzyć nie sposób**. Błagamy, w tych dniach postu wylej na nas Ducha Twej zbawczej łaski, i od wszelkiego zamętu tego świata zachowaj nas i obroń, abyśmy, wspominając uroczyście przyjście Twego Syna, nieustannie doznawali Jego pomocy.

* taka właśnie, dziwna nieco, jest kolejność: najpierw uświęca, potem ustanawia

** trochę to niejasne, w jakim sensie wstrzemięźliwość ma być bez końca; i co zrobić z ową niemożnością policzenia (nullus est numerus)? chyba że chodzi o życie na wzór aniołów Bożych, jak o tym mówi Jezus w Ewangelii wg Łukasza…