Znów o bierzmowaniu

Oczywiście niczego nie cofam z tego, co wczoraj powiedziałem, ale parę rzeczy mogłem jeszcze dopowiedzieć, albo jeszcze wyraźniej zaakcentować.

Decyzję o przesunięciu bierzmowania przed I Komunię św. uważam za bardzo dobry pomysł, ale to nie może być tylko "mechaniczne" przesunięcie, to musi się łączyć z całościowym przemyśleniem kierunku duszpasterstwa (całego duszpasterstwa, nie tylko katechezy dzieci i modzieży), które musi być bardziej ewangelizacją niż sakramentalizowaniem. Jak pod tym względem wygląda to w Liverpool – nie mam pojęcia. Na szczęście, jak widziałem, w podobnym duchu wypowiedział się od razu pierwszy dyskutant pod wywiadem.

Chyba nie dość mocno zaakcentowałem, że tu chodzi przede wszystkim o rolę Eucharystii. Chrzest i bierzmowanie doprowadzają do Eucharystii, ona jest szczytem, a potem, już do końca życia jest nieustającym źródłem, rozwijającym łaskę chrztu i bierzmowania.

Żałuję, że w trakcie wywiadu zapomniałem przywołać bardzo mądre zdanie św. Bonawentury (z "Komentarza do Sentencji Piotra Lombarda"): bierzmowanie udziela mocy do duchowej walki, ale również udziela ochrony, dlatego właśnie należy udzielać go wcześnie, jeszcze zanim człowiek musi stawać do walki.

No a u nas w Polsce ciągle króluje ta poroniona idea "sakramentu dojrzałości chrześcijańskiej" i według programów duszpasterskich próbuje się produkować chrześcijan doskonałych w wieku 16 czy 18 lat (jakby to było możliwe i jakby bierzmowanie w ogóle do tego miało służyć). Chyba trzeba pokolenia, żeby co niektórzy zobaczyli, że to kompletna porażka.