Ze skarbca Kościoła: Wielka Sobota

O Życie, jak umierasz? Jak mieszkasz w grobie? Ale Ty niszczysz królestwo śmierci, Ty sprawiasz, że zmarli powstają z otchłani (…)

O Jezu Chryste, Królu wszechświata, czego przyszedłeś szukać pomiędzy mieszkańcami otchłani? Może przyszedłeś wyzwolić ród ludzi śmiertelnych? (…)

Jak zniesie otchłań Twoją obecność? Czy nie zostanie zniszczona, zaciemniona, oślepiona cudownym blaskiem Twojego światła? (…)

Także wszystkie duchy, ogromne rzesze aniołów bezcielesnych stoją bez słów, Chryste, wobec tajemnicy Twojego pogrzebania, tajemnicy nie do wysłowienia, nie do wypowiedzenia.

O przedziwny cudzie! O nowe wydarzenie! Ten, który dał mi ducha, został przeniesiony bez ducha rękami Józefa, który mu oddaje ostatnią posługę (…)

Ten, który trzyma w swej dłoni ziemię, teraz martwy, został zatrzymany z ciałem pod ziemią, ale wyzwala zmarłych z otchłani.

(…)

Ciesz się stworzenie, cieszcie się mieszkańcy ziemi. Otchłań nieprzyjazna została ogołocona. Przychodzą niewiasty z aromatami. Wyzwalam Adama i Ewę z całym ich rodem i dnia trzeciego zmartwychwstanę!

Liturgia Bizantyjska

Miłosierdzie Boże względem nas dlatego jest tak cudowne, że Chrystus oddał swe życie nie za sprawiedliwych, nie za świętych, ale za grzesznych i niesprawiedliwych (Rz 5,6; Hbr 9,14; 1P 3,18). Ponieważ zaś bóstwo jako takie było niedostępne ościeniowi śmierci, przeto od nas przez wcielenie przyjął Pan na siebie taką naturę, żeby ją móc złożyć w ofierze.

Św. Leon Wielki