Z życzeniami i nie tylko

To zaszczyt i radość, że mogłem uczestniczyć w mszy pogrzebowej prezydenta Havla. Padły dobre słowa. Najmocniej zapadła w serce homilia naszego arcybiskupa oraz powiedziane płynną czeszczyzną słowa p. Madeleine Albright (jak wiadomo, czeskiego pochodzenia). Ale to wszystko można będzie odnaleźć gdzie indziej.

Dziś były moje ostatnie roraty. Nie mogłem nie podziękować wiernym za to niezwykłe doświadczenie, za to bogactwo wiary i piękna. Było nas dziś około 50 osób, szczelnie wypełniających kaplicę św. Zdzisławy. Wciąż cieszą mnie roratnie pieśni i siła wspólnego śpiewu. To jeden z nieoczekiwanych skarbów, które znalazłem w Pradze.

Wszystkim, którzy tu zaglądają, życzę światła w ciemności, mocy w słabości, wiary wśród zwątpienia – słowem, tego wszystkiego, co przynosi nam Bóg w ludzkim ciele.

Być może powrócę do dawniejszego sposobu dzielenia się swoimi myślami: raczej w rozmowach i w prywatnych e-mailach niż na blogu. I rozmowy, i mejle przynoszą reakcje, prowadzą do wymiany zdań, czego ostatnio na blogu nie doświadczałem. Dziękuję wszystkim, którzy poza blogiem kontynuują rozmowę o rzeczach ważnych.

Jeszcze raz błogosławionych świąt Bożego Narodzenia!