Z czterech wiatrów przybądź Duchu.

Redakcja prosiła, żeby napisać cos o liturgii świętego Triduum. Wiele było w niej w ostatnim czasie zmian. Podczas Wigilii Paschalnej do 1955 odczytywano 12 lekcji ze Starego Testamentu.

Skomentuj

Potem ograniczono to tylko do 4. W Mszale Pawła VI niektóre z tych pominiętych przywrócono. Ja chciałbym tu przywołać tę, którą odczytywano jako siódmą, z 37 rozdziału proroka Ezechiela (dziś także czyta się jako siódmy i ostatni, fragment z 36 rozdziału tej księgi).

Jest to zadziwiająca wizja zmartwychwstania. Przez ten, dla współczesnej wyobraźni jakoś odrażający opis przypomina nam jednak mocno, że wierzymy także w „ciała zmartwychwstanie”; że to pierwsze Zmartwychwstanie, w które włączamy się w liturgii, nie jest mitem ani symbolem.
Potem spoczęła na mnie ręka Pana, i wyprowadził mnie On w duchu na zewnątrz, i postawił mnie pośród doliny. Była ona pełna kości. I polecił mi, abym przeszedł dokoła nich, i oto było ich na obszarze doliny bardzo wiele. Były one zupełnie wyschłe. I rzekł do mnie: Synu człowieczy, czy kości te powrócą znowu do życia? Odpowiedziałem: Panie Boże, Ty to wiesz. Wtedy rzekł On do mnie: Prorokuj nad tymi kośćmi i mów do nich: Wyschłe kości, słuchajcie słowa Pana! Tak mówi Pan Bóg: Oto Ja wam daję ducha po to, abyście się stały żywe. Chcę was otoczyć ścięgnami i sprawić, byście obrosły ciałem, i przybrać was w skórę, i dać wam ducha po to, abyście ożyły i poznały, że Ja jestem Pan. I prorokowałem, jak mi było polecone, a gdym prorokował, oto powstał szum i trzask, i kości jedna po drugiej zbliżały się do siebie. I patrzyłem, a oto powróciły ścięgna i wyrosło ciało, a skóra pokryła je z wierzchu, ale jeszcze nie było w nich ducha. I powiedział On do mnie: Prorokuj do ducha, prorokuj, o synu człowieczy, i mów do ducha: Tak powiada Pan Bóg: Z czterech wiatrów przybądź, duchu, i powiej po tych pobitych, aby ożyli. Wtedy prorokowałem tak, jak mi nakazał, i duch wstąpił w nich, a ożyli i stanęli na nogach – wojsko bardzo, bardzo wielkie. I rzekł do mnie: Synu człowieczy, kości te to cały dom Izraela. Oto mówią oni: Wyschły kości nasze, minęła nadzieja nasza, już po nas. Dlatego prorokuj i mów do nich: Tak mówi Pan Bóg: Oto otwieram wasze groby i wydobywam was z grobów, ludu mój, i wiodę was do kraju Izraela, i poznacie, że Ja jestem Pan, gdy wasze groby otworzę i z grobów was wydobędę, ludu mój. Udzielę wam mego ducha po to, byście ożyli, i powiodę was do kraju waszego, i poznacie, że Ja, Pan, to powiedziałem i wykonam – wyrocznia Pana Boga. (Ez 37,1-14)
I jeszcze następująca po lekcji kolekta:
Deus, qui nos ad celebrandum paschale sacramentum utriusque testamenti paginis instruis: da nobis intellegere misericordiam tuam; ut ex perception praesentium munerum firma sit exspectatio futurorum
Boże, Ty nas przygotowujesz do obchodu misterium paschalnego słowami Starego i Nowego Testamentu, daj nam pojąć Twoje miłosierdzie, aby dary, które przyjmujemy w tym życiu, umocniły w nas nadzieję życia przyszłego.*
Intellegere misericordiam tuam! Kolekta, po siódmym czytaniu Wigilii Paschalnej zapisana już w tzw. Gelasianum vetus, czyli z 1300 lat temu! Tyle lat modlitwy a jednak potrzebne było doświadczenie mistyczne prostej zakonnicy.
__________________________________________________________________________________
*Tłumaczenie jest liturgiczne. Ta kolekta, w formie zwyczajnej jest jedną z dwóch kolekt do wyboru po czytaniu z Ezechiela
 
 

Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

Niepojęta Trójco - ebook
REKLAMA

Zobacz także

Piotr Chrzanowski

Z wykształcenia inżynier mechanik, od dłuższego czasu z zawodu dyrektor. Mieszka pod Bydgoszczą. Mąż z ponad dwudziestoletnim stażem i ojciec dwóch synów w wieku licealnym.