XXVI Niedziela per annum / XV Niedziela po Pięćdziesiątnicy

Mszał Pawła VI, XXVI Niedziela per annum

Tekst: „Deus, qui omnipotentiam tuam parcendo maxime et miserando manifestas, multiplica super nos gratiam tuam, ut, ad tua promissa currentes, caelestium bonorum facias esse consortes. Per Dominum”.

Oficjalny polski przekład: „Boże, Ty przez przebaczenie i litość najpełniej ukazujesz swoją wszechmoc, udzielaj nam nieustannie swojej łaski, abyśmy dążąc do obiecanego nam nieba, stali się uczestnikami szczęścia wiecznego. Przez naszego Pana”.

Dla porównania przekład z łac.-pol. Mszału z 1968 r.: „Boże, który przez przebaczenie i litość najpełniej okazujesz swoją wszechmoc, pomnóż nad nami swoje miłosierdzie, abyśmy dążąc do obiecanej nagrody, stali się uczestnikami dóbr niebieskich”.

Historia modlitwy. Modlitwa jest po raz pierwszy poświadczona w Sakramentarzu Gelazjańskim (ok. 628/715 r.) jako kolekta VI formularza w zbiorze formularzy niedzielnych oraz w Sakramentarzu Gregoriańskim typu II (ok. 650/683 r.) jako kolekta V niedzieli po oktawie Apostołów Piotra i Pawła (w tym roku byłby to 7 sierpnia). Dalej modlitwa trafia do Frankońskich Sakramentarzy Gelazjańskich, np. do Sakramentarza z Gellone (ok. 790/800 r.), jako kolekta 12 niedzieli po Pięćdziesiątnicy, skąd z kolei przejmuje ją Suplement św. Benedykta z Aniane do papieskiego Sakramentarza Gregoriańskiego (ok. 810/815 r.), jako kolektę XI niedzieli po Pięćdziesiątnicy. Potem następuje tylko przesunięcie całego formularza o jedną niedzielę i aż do Mszału z 1962 r. pozostaje ona kolektą X niedzieli (poświadcza to już rzymsko-benedyktyński Sakramentarz z Subiaco z z XI w.).

(Tak nawiasem mówiąc, to jest jedna z moich ukochanych modlitw mszalnych, podnosząca na duchu i w wielu sytuacjach dodająca nadziei. Wszechmoc Boża ukazuje się najbardziej w przebaczeniu, nie w dominowaniu, jak w układach ludzkich.)

Mszał Piusa V, XV Niedziela po Pięćdziesiątnicy

Tekst: „Ecclesiam tuam, Domine, miseratio continuata mundet et muniat: et quia sine te non potest salva consistere; tuo semper munere gubernetur. Per Dominum”.

Polski przekład wg Mszału łac.-pol. z 1968 r.: „Panie, niech Twoje miłosierdzie nieustannie oczyszcza i umacnia Twój Kościół, a ponieważ on nie może się ostać bez Ciebie,  niech kieruje nim Twoja łaska. Przez Pana naszego”.

Historia modlitwy. Modlitwa figuruje po raz pierwszy w Sakramentarzu Gelazjańskim jako kolekta XI formularza na niedziele po Pięćdziesiątnicy, dalej przejmują ją Frankońskie Sakramentarze Gelazjańskie, np. Sakramentarz z Gellone, jako kolektę XVI niedzieli po Pięćdziesiątnicy i Suplement św. Benedykta z Aniane do papieskiego Sakramentarza Gregoriańskiego również jako kolektę XVI niedzieli. Potem następuje tylko przesunięcie formularza o jedną niedzielę i w XI w. Sakramentarz z Subiaco poświadcza tę modlitwę jako kolektę XV niedzieli po Pięćdziesiątnicy. Tak pozostanie aż do Mszału z 1962 r.

Mszał Pawła VI. W Mszale posoborowym jest to kolekta poniedziałku III tygodnia Wielkiego Postu. Redakcja modlitwy bez zmian.

Polski przekład: „Miłosierny Boże, nieustannie oczyszczaj i umacniaj swój Kościół, a ponieważ nie może on istnieć bez Ciebie, niech kieruje nim Twoja łaska. Przez naszego Pana”. Przekład nieco swobodniejszy od poprzedniego.