X niedziela per annum / II niedziela po Pięćdziesiątnicy

Mszał Pawła VI, X niedziela per annum = kolekta V niedzieli po Wielkanocy w Mszale Piusa V, opisana 6 maja.

Mszał Piusa V, II niedziela po Pięćdziesiątnicy

Tekst: „Sancti nominis tui, Domine, timorem pariter et amorem fac nos habere perpetuum: quia numquam tua gubernatione destituis, quos in soliditate tuae dilectionis instituis. Per Dominum”.

Przekład z łac.-pol. Mszału z 1968 r.: „Racz nas obdarzyć, Panie, ustawiczną bojaźnią i miłością świętego imienia Twojego, albowiem nigdy nie odmawiasz opieki tym, których utwierdzasz w swojej miłości. Przez Pana naszego”.

Historia modlitwy. Modlitwa pojawia się po raz pierwszy w Sakramentarzu Gelazjańskim (ok. 628/715 r.) jako kolekta niedzieli po Wniebowstąpieniu. Frankońskie Sakramentarze Gelazjańskie (archetyp z Flavigny, ok. 760/770 r.) zastosują cały ten formularz w III niedzielę po Pięćdziesiątnicy (przesunięcie uzasadnione, Gelasianum miał za dużo niedziel między Wielkanocą a Pięćdziesiątnicą, zob. wpis z 14 kwietnia), a św. Benedykt z Aniane w swoim Suplemencie do papieskiego Gregorianum (ok. 810/815 r.) przesunie na II niedzielę i tak pozostanie.

W innych obrządkach. Modlitwa występuje także w rycie ambrozjańskim. Sakramentarz z Bergamo (IX w.), Sakramentarz ze św. Symplicjana (ok. 900 r.) i Sakramentarz z Biasca (X w.) mają ją jako „oratio super sindonem” (bez odpowiednika w strukturze Mszy rzymskiej) w niedzielę po Wniebowstąpieniu.

Mszał Pawła VI. Kolekta XII niedzieli per annum. Tekst ten sam. Polski przekład: „Wszechmogący Boże, obdarz nas ustawiczną bojaźnią i miłością Twojego świętego imienia, albowiem…itd.”.