Wywyższenie ludzkiej natury

Wszechmogący Boże, wniebowstąpienie Twojego Syna jest wywyższeniem ludzkiej natury, spraw, abyśmy pełni świętej radości składali Tobie dziękczynienie i utwierdź naszą nadzieję, że my, członkowie Mistycznego Ciała Chrystusa, połączymy się z Nim w chwale.

Kolekta głosi z przekonaniem, że Wniebowstąpienie naszego Pana jest wywyższeniem ludzkiej natury. Choć ludzka natura doznała wywyższenia i w dniu tym za to wywyższenie dziękujemy, co wyraża Kolekta w dalszej części (spraw, abyśmy pełni świętej radości składali Tobie dziękczynienie), to jednak my, słabi w wierze często przypominamy Apostołów patrzących w Niebo, osłupiałych i nie rozumiejących, co to wszystko oznacza. Nasza powierzchowna lektura zakończenia Ewangelii może rodzić w nas poczucie, że Jezus odchodzi, zaczynamy myśleć o Nim w czasie przeszłym. Tylko człowiek poddany Duchowi Świętemu może odkryć prawdę, że Wniebowstąpienie Pana, to nie koniec, ale początek nowej relacji wiary, nowego okresu w dziejach świata, który uobecni się w dniu Zesłania Ducha Świętego. Stąd płynąca do Boga prośba, by utwierdzał naszą nadzieję, że my, członkowie Mistycznego Ciała Chrystusa, połączymy się z Nim w chwale.

Panie, nasz Boże, pokornie składamy Ci tę Ofiarę w uroczystość Wniebowstąpienia Twojego Syna; przez świętą wymianę darów udziel nam łaski, abyśmy całe życie kierowali ku niebu (modlitwa nad darami).

W kościołach zbudowanych w pierwszych wiekach chrześcijaństwa bardzo często na zwieńczeniu absydy umieszczano obraz Chrystusa wstępującego do nieba. Kiedy gromadzimy się w kościele i przynosimy dary, które staną się Ciałem i Krwią Pana, abyśmy i my nimi się stawali, wtedy dokonuje się ta cudowna wymiana, o której mówi modlitwa nad darami. Wspomniany obraz w zwieńczeniu absydy jest ukazaniem tajemnicy wniebowstąpienia w wymiarze całego Kościoła.

Wszechmogący i wieczny Boże, Ty pozwalasz Kościołowi pielgrzymującemu na ziemi kosztować Bożych darów, wzbudź w nas pragnienie nieba, gdzie Chrystus, jako pierwszy z ludzi, przebywa z Tobą (modlitwa po komunii).

Jean Corbon, jeden z najwybitniejszych współczesnych teologów zauważył kiedyś, że nasz Pan nie wstąpił do nieba, by odpocząć po trudach odkupienia. Trwa On nadal w pracy, którą jest liturgia niebieska. Nieznajomość, czy też zapominanie o liturgii niebieskiej, jest zapominaniem o tym, że pełnia czasu nieustannie wkracza w nasz ziemski czas, że to właśnie dlatego tu na ziemi możemy kosztować Bożych darów.

Wniebowstąpienie, które dzisiaj celebrujemy zakończy się ostatecznie, gdy całe mistyczne Ciało Chrystusa, wszystkie członki, zostaną przyciągnięte do Ojca. Wniebowstąpienie Bożego Syna, zmartwychwstałego Pana Jezusa Chrystusa zapoczątkowało ten proces, o czym przypomina nam uroczyste błogosławieństwo, którym Pan Bóg nas w tym dniu obdarza.

Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, którego Syn w dniu dzisiejszym wstąpił do nieba i otworzył wam drogę do Ojca.