Wielki Kanon Pokutny

Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się.
Od czego zacząć mam opłakiwanie czynów nieszczęsnego życia mego?
Jakiż początek skardze żałosnej teraz poczynię, Chryste? O Miłosierny, udziel win moich odpuszczenia!
Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się.
Idź, nieszczęsna duszo, wraz z twoim ciałem, wyznaj winy Stworzycielowi
wszystkiego, porzuć wreszcie poprzednie bezsensowne życie i przynieś Bogu łzy w pokucie.
 

Skomentuj

Tak zaczyna się Wielki Kanon Pokutny św. Andrzeja z Krety. Jest on śpiewany podczas Wielkiego Postu zarówno w Kościele prawosławnym, jak i greckokatolickim. Jakże wspaniały to utwór! Przechodzi on przez kolejne wydarzenia biblijne i pokazuje, jak bardzo my potrzebujemy nawrócenia i odpuszczenia grzechów.

Niech ten fragment towarzyszy nam na początku tego Wielkiego Postu, abyśmy naprawdę zwrócili się do naszego Pana całym sercem.


Wpisy blogowe i komentarze użytkowników wyrażają osobiste poglądy autorów. Ich opinii nie należy utożsamiać z poglądami redakcji serwisu Liturgia.pl ani Wydawcy serwisu, Fundacji Dominikański Ośrodek Liturgiczny.

Udostępnij

Udostępnij ten artykuł

REKLAMA

Zobacz także