Uroczystość Objawienia Pańskiego

Tekst: „Deus, qui hodierna die Unigenitum tuum gentibus stella duce revelasti, concede propitius, ut, qui iam te ex fide cognovimus, usque ad contemplandam speciem tuae celsitudinis perducamur. Per Dominum”.

Oficjalny polski przekład: „Boże, Ty w dniu dzisiejszym za przewodem gwiazdy objawiłeś Jednorodzonego Syna swego poganom, spraw łaskawie, abyśmy poznawszy Cię już przez wiarę, zostali doprowadzeni do oglądania twarzą w twarz Twego majestatu. Przez naszego Pana”.

Historia modlitwy: Modlitwa pochodzi z papieskiego Sakramentarza Gregoriańskiego (ok. 625/638 r.), przejmują ją Sakramentarz Gregoriański typu II (ok. 650/683 r.), Frankońskie Sakramentarze Gelazjańskie i cała późniejsza tradycja.

Inną kolektę, choć też nawiązującą do pokłonu mędrców, miał Sakramentarz Gelazjański (ok. 628/715 r.):

„Omnipotens sempiterne Deus, qui verbi tui incarnationem praeclari testimonio sideris indicasti, quo videntes magi oblatis majestatem tuam muneribus adorarunt, concede ut semper in mentibus nostris tuae appareat stella iustitiae, et noster in tua sit confessione thesaurus. Per Dominum”.

Kolektę tę można przetłumaczyć tak: „Wszechmogący wieczny Boże, Ty objawiłeś wcielenie Twego Słowa poprzez świadectwo gwiazdy, którą ujrzeli magowie i uczcili Twój majestat składając dary, spraw, aby w naszych umysłach jaśniała gwiazda Twojej sprawiedliwości i aby naszym skarbem było wyznawanie Ciebie. Przez naszego Pana”.

Kolektę gelazjańską zachowały jeszcze Gelasiana Frankońskie (obok kolekty gregoriańskiej), pod koniec X w. ma ją Sakramentarz z Fuldy (też razem z kolektą gregoriańską), potem jednak już zanikła.

 Hmm, może trochę szkoda, że w ramach ostatniej reformy, gdy wydobyto z zapomnienia szereg dawnych, pięknych modlitw, nie skorzystano w tym przypadku z wzoru frankońskiego i nie umieszczono razem obu kolekt ad libitum?