„Tutaj spoczywa Fafik…”

Co jakiś czas zaglądam na stronę i zapalam wirtualną świeczkę:
http://www.bohaterowie1939.pl/polegly,zachara,tadeusz,6372.html

Z Dziadkiem, jego śmiercią oraz dramatem mojej Babci, która nagle owdowiała po zaledwie pięciu latach małżeństwa i ta rana nigdy się w niej nie zagoiła (co za kretyn wymyślił powiedzenie „czas leczy rany”?), kojarzy mi się mocna i poruszająca piosenka Jamesa Blunta „Carry You Home” wraz z oficjalnym videoclipem. Tu jest historia śmierci żołnierza w walce, żony, która została sama i, zastygła w bólu, nie wie po co rozpoczyna kolejny dzień życia, oraz współtowarzysza broni i przyjaciela, który musi jej odwieźć przedmioty znalezione przy ciele poległego (w tym list do żony, którego nie zdążył wysłać). Kobieta, która w videoclipie gra wdowę, jest w wieku porównywalnym do wieku mojej Babci w roku 1939. James Blunt wie o czym śpiewa, zanim został piosenkarzem był oficerem armii brytyjskiej i brał udział w ekspedycjach zbrojnych. Kiedyś powiedział, że „Carry You Home” jest najbardziej osobistą z jego piosenek (jest jej współautorem):

W ostatnich dniach dość często wracałem do tej piosenki, myśląc o rocznicy śmierci Dziadka. Ale za którymś razem wzięło mnie na czytanie komentarzy internautów pod videoclipem, większość jest oczywiście po angielsku. I jeden z komentarzy po prostu kompletnie mnie rozwalił. Jakiś facet napisał mniej więcej tak: „To bardzo piękna piosenka. Jest mi teraz bardzo bliska w tym, co przeżywam, bo właśnie ostatnio umarł mój pies”. Załamka. Ja o poległym Dziadku, a ten o zdechłym piesku. Swoje emocje po stracie psa stawia na równi z cierpieniem kobiety, która straciła ukochaną osobę. Co najgorsze, nikt z internautów nie pogonił w cholerę tego durnia. Jakaś kobieta napisała mu w odpowiedzi: „Bardzo ci współczuję, to bardzo smutne, wiem co przeżywasz”. Całkowity odlot.

Jak skomentował jeden z moich współbraci:
„I dać jeszcze napis na nagrobku: Tutaj spoczywa Fafik, co był mi bardziej wierny niż moja żona”.