Trafnych pytań ciąg dalszy

Jezus im odpowiedział: "Ja też zadam wam jedno pytanie: jeśli odpowiecie Mi na nie, i Ja odpowiem wam, jakim prawem to czynię. Skąd pochodził chrzest Janowy: z nieba czy od ludzi?" Oni zastanawiali się między sobą: "Jeżeli powiemy: "z nieba", to nam zarzuci: "Dlaczego więc nie uwierzyliście mu?" A jeśli powiemy: "od ludzi", to boimy się tłumu, bo wszyscy uważają Jana za proroka". Odpowiedzieli więc Jezusowi: "Nie wiemy". On również im odpowiedział: "Zatem i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię"." (Mt 21. 23 – 27)

Trafność pytania arcykapłanów jest dokładnie taka sama jak tego, które kilka lat temu faryzeusze spośród kapłanów i lewitów postawili Janowi. Jaką jest twoja misja, uprawomocnienia, Boże plenipotencje?

Pytanie Jezusa jest trafne genialnie. Odpowiadając pytaniem na pytanie, Jezus nie podejmuje gry. To pytanie nie jest chwytem erystycznym, ale pytaniem – testem, pytaniem, które ma odsłonić stan ich zmysłu prawdy.

Są inteligentni, rozważają możliwości – kombinują, ale z prawdy nie są. Taka prostota: odpowiedzmy zgodnie z tym, co uznajemy za prawdziwe, nawet im nie przychodzi do głowy. Są czystej wody koniunkturalistami, którzy nie mają względu na prawdę. Za każdym razem pogwałcą ją bez skrupułów w imię dorażnych celów – władzy, znaczenia, obawy przed utratą twarzy. Nawet niewinne "nie wiem", swobodne przyznanie się do niewiedzy, staje się w ich ustach przewrotne. 

Komuś o tak zdegradowanym zmyśle prawdy Jezus nie może powierzyć tajemnicy swojej tożsamości. Prawda o tym, kim jest, nie ma się gdzie w nich zagnieździć. Pytanie Jezusa było szansą. Gdyby uczciwie na nie odpowiedzieli, to poznaliby prawdę o Nim. Tego jednak nie potrafią. Nie służyli w życiu prawdzie, ale podporządkowywali ją doraźnym celom. I teraz, gdy od zdolności uznania prawdy zależy wszystko, są straceni. Nie mają "zmysłu", którym rozpoznaliby Mesjasza. Nawet nie potrafią wykorzystać szansy, którą pytanie Jezusa im daje.