Teologia dziecięca – odsłona XVI

Jakiś czas temu zaczęliśmy czytać Mariance Legendy Chrystusowe Selmy Lagerlöf. Świetna rzecz, po prostu znakomita! Ale Marianna jest dość wrażliwa (Jagoda też, ale ona wcześnie chodzi spać i już tych opowieści nie słyszy) i kiedy Agnieszka zaczęła jej czytać opowieść o rzezi niewiniątek zgłosiła protest. Opowieść opuszczono, na warsztat poszły następne. Dzień później ja jej czytałem, ale zanim do tego doszło zaczęła rozmowę na temat tego, dlaczego nie chciała słuchać tamtej. Po zmieszaniu z błotem Heroda zaczęła się między nami taka wymiana zdań:

M.: A dlaczego Herod chciał zabić te wszystkie dzieci?

T.: Bo bał się Pana Jezusa i myślał, że jak zabije wszystkie dzieci, to pośród nich będzie też Jezus.

M.: Ale ten Herod był głupi, że nie umiał odróżnić Pana Jezusa od innych. Przecież Pan Jezus ma nad głową takie światełko.

T.: Ale nawet dobrzy ludzie nie widzieli tego światełka nad Jego głową. Pan Jezus jak stał się człowiekiem, to nikt go jako Boga nie postrzegał. (Tu sobie uświadomiłem, że jestem niedokładny.) No, byli co prawda ci, którzy widzieli Go po zmartwychwstaniu, ale to zupełnie inna bajka…

M. (oburzona siada gwałtownie na łóżku i namiętnie gestykulując prawie krzyczy): Jaka bajka!? To nie żadna bajka! To baśnia, to znaczy baśn, a nawet nie, to nie baśń, to najprawdziwsza prawda!

Nie jestem pewien czy udało mi się jej wytłumaczyć metaforyczne użycie słowa "bajka" w tym wypadku. Najwyraźniej jednak nie było to wyrażenie stosowne w tym momencie…