Stracimy wszystko

Polecenie, jakie dzisiaj nam przekazuje Pan Jezus, nazwane przez kogoś „zapomnianym przykazaniem”, należy do najczęściej powtarzanych przez Jezusa zasad życia. Występuje ono w odmiennym brzmieniu aż 7 razy we wszystkich Ewangeliach, co znaczy, że jest ono dla Niego bardzo ważne.

Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je (Mt 16,24n).

Ta zasada mówi o podstawowym wyborze, którego każdy z nas musi dokonać i dokonuje niezależnie od tego, czy sobie ze swoich wyborów zdaje sprawę czy nie. Wybór dotyczy naszego życia: czy kurczowo trzymamy się tego życia przemijającego, które i tak kończy się śmiercią, czy zawierzamy życiu, jakie nam objawił Pan Jezus, obiecując w nim udział.

Przy czym prawdziwego wyboru nie dokonuje się przez deklarację słowną, ale w samym życiu przez wybór wartości, według których realnie żyjemy. Objawia się on najlepiej w trudnych chwilach: wybieramy, czy chcemy utrzymać to, co tutaj posiadamy, za wszelką cenę; czy też potrafimy przyjąć cierpienie, wierząc w Boże błogosławieństwa i wzorując się na Chrystusie. Co jest dla nas ważne? Komfort życia różnie rozumiany, czasem po prostu jako „spokój” tu czy Boże obietnice.

„Wziąć swój krzyż” nie oznacza: zadawać sobie dodatkowe cierpienia. Pan Jezus wyraźnie powiedział, że jeżeli prawdziwie będziemy Jego uczniami, to trudne doświadczenia przyjdą. Świat was nienawidzi, bo nie jesteście ze świata. Wystarczy być prawdziwie uczniem Chrystusa, a krzyż sam się pojawi. Do nas należy to, abyśmy go podjęli.

Jeżeli nie zrobimy tego, stracimy nowe życie, jakie nam obiecał Pan Jezus i nawet to, co staramy się tutaj zachować, czyli w sumie wszystko.

Włodzimierz Zatorski OSB

Fragment książki „Rozważania liturgiczne na każdy dzień”, t. 4, Tyniec 2010. Zapraszamy do zapoznania się z ofertą Wydawnictwa Benedyktynów Tyniec.