Samorozumienie

Wskazuje na to słówko znalazł. Znaczy szukał. Nie wziął po prostu zwoju Izajasza i nie przeczytał pierwszego lepszego fragmentu. Odszukał wybrane wersety i publicznie odniósł je do siebie. Stąd można i trzeba je rozważać jako wyraz samorozumienia Jezusa. Nie chodzi o ich proroczy, wieszczy charakter, o zastanawiającą zbieżność tego, o czym pisze Izajasz, z zachowaniem Jezusa, ale o odniesienie tych słów do siebie, jakiego Jezus dokonuje. One opisują, jak Jezus postrzega sam siebie, swoje postępowanie, sens swego działania.

Dlatego są ważniejsze niż najbardziej porywająca chrystologia, biją na głowę najwnikliwsze rozważania soteriologiczne. Należy im się pierwszeństwo w ramach jakiejkolwiek refleksji nad tajemnicą Jezusa. Pierszeństwo bezwzględne. Zadanie zinterpretowania wersetów Izajasza, które Jezus odnosi do siebie, jest zadaniem tyle trudnym, co niezbędnym. Nikt z tych, którzy chcą poznać Jezusa, nie może przejść obojętnie obok Jego wykładu o sobie samym w Nazaretańskiej synagodze.

Samoprezentację działania Jezusa można wyrazić za pomocą dwóch terminów: prawdy i wolności. Jezus przynosi prawdę (abym ubogim niósł dobrą nowinę, a niewidomym przejrzenie) i wolność (abym więźniom głosił wolność, abym uciśnionych odsyłał wolnymi). Zatem człowiek potrzebujący Jezusa jest kimś żyjącym w nieprawdzie – w ciemności i jest kimś zniewolonym. Takie jest milczące założenie Jego wypowiedzi. Ludzie – istoty żyjące w nieprawdzie i w zniewoleniu.

Na czym polega nasze zniewolenie, czym jest nieprawda, w której tkwimy? Oto dwa pytania, które powinny stać się dyrektywą interpretacyjną do czytania opowieści o wszystkich czynach Jezusa: poczynając od pierwszych pytań do Maryi i Józefa w świątyni Jerozolimskiej a kończąc na ostatnich słowach Zmartwychwstałego.

Czym z kolei jest prawda i wolność, o które tutaj idzie? Trzeba szukać odpowiedzi na to pytanie patrząc na Jezusa. W Nim wyraża się pełnia ludzkiej prawdy i wolności. Dobrze zacząć tę medytację od Jego opisu własnej wolności i prawdy własnego bycia: Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym obwoływał rok łaski od Pana.